Ι) Η επανάστασις ασεβεί κατά του παλαιού πολιτικού κόσμου.

18. Η Γραφειοκρατία και ο μανδαρινισμός* ευρίσκονται και πάλιν εις την δόξαν των.

19. Πολλά λέγονται δια το περιβάλλον μας, υπηρεσιακόν τε και συγγενικόν.

20. Πρόσωπα κυβερνήσεως και…ουχί κύρους και ικανής προβολής.

Ι 2) Προτείνω:

α) Ανασυκρότησιν της κυβερνήσεως δια προσώπων ανεγνωρισμένου κύρους.

β) Οι δύο (Αντιπρόεδρος και Μακαρέζος) να περιβληθούν αρμοδιοτήτων υπευθύνων και σοβαρών κυρίως επιτελικής μορφής και ουχί διοικήσεως προκειμένου ν’ ασχοληθούν με την μελέτην σχεδίασιν και προγραμματισμόν της σταδιακής εξελίξεώς μας, αφού συζητήσωμεν και συμφωνήσωμεν επί του περαιτέρω σκοπού.

γ) Επί τέλους να πάψει η υφισταμένη καχυποψία προς πάντας και δια πάντας, ή τουλάχιστον προς εμέ. (Έχω δηλώσει πλειστάκις ότι είμαι έτοιμος να αποχωρήσω ή και να υποβιβασθώ εις οιανδήποτε θέσιν, όπως είμαι και έτοιμος δι’ απολογισμόν ή παρέξω εξηγήσεις επί του έργου μου και των πράξεών μου εν γένει. Πάντως ο θεσμός του αντιπροέδρου ως έχει (άνευ οργανώσεως και αρμοδιοτήτων) παρά τας συνεχείς οχλήσεις μου όπως περιβληθεί δια νομοθετικής πλαισιώσεως) παίζομεν, κοροϊδευόμεθα, θα μας γελάει ο κόσμος αν αποκαλυφθεί η γυμνότης της κρατικής μηχανής.

δ) Ή να σοβαρευθώμεν, ή να φύγωμεν καλούντες τους στρατηγούς να εκλέξουν ετέρους ή έτερον εκπρόσωπόν των ικανό να οδηγήσει την χώραν εις ασφαλές, ειρηνικόν, ευτυχές μέλλον. Οι καιροί ου μενετοί**!!!

(Υπογραφή)

Στ. Παττακός

*μανδαρινισμός: αποκλειστική προσήλωση στην παράδοση και άγνοια της ζωντανής πραγματικότητας.

**μενετός, -ή, -όν (μένω): αυτός που έχει την τάση να περιμένει, καρτερικός. Στον Αριστοφάνη: οἱ καιροὶ οὐ μενετοί: οι ευκαιρίες δεν θα περιμένουν. Χρησιμοποιείται μόνο στη λόγια φράση: οι καιροί ου μενετοί, για να δηλώσουμε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αναβολής αλλά είναι αναγκαίο να δράσουμε αμέσως.

Αν πάρουμε υπόψη μας τις έντονες ανησυχίες και την έκδηλη νευρικότητα, όπως τις αποτυπώνει ο Σπ. Β. Μαρκεζίνης στη: Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος (Τόμος Τρίτος, 1952-1975, Σελ.211, Πάπυρος 1994), όπως και τις προσωπικές μαρτυρίες του Στ. Παττακού, που περιέχονται σε αρκετά σημεία του βιβλίου του ίδιου: Διατί; Ποιοι; Πως; (Βιοβιβλ, 7^η Έκδοση, 2002) ο πιθανός χρόνος σύνταξης της επιστολής πρέπει να είναι στα μέσα προς τα τέλη καλοκαιριού του 1973.

Το απόσπασμα, στο οποίο δεν υπάρχει χρονολογία, προέρχεται από το Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, Τόμος ΣΤ΄, Σελ. 160-164.