08:28  Παρασκευή, 29  Μαρτίου  2024 
elendetr

Το κατοστάρικο

Τρίτη, 06 Μαρτίου 2018 21:29
Διαβάστηκε 6023 φορές

Οι συνεχείς καταγγελίες για απιστίες προστίθενται στην κανονικότητα της δημόσιας ζωής και μας εξοικειώνουν με την παραβατικότητα. Στο βαθμό που ισχύει αυτό, η αναδρομή σε πρότυπα του παρελθόντος, εκτός της υποψίας για νοσταλγία, αποκτά και μια εκκεντρικότητα. Κι αυτό επειδή η ερμηνεία της πολιτικής γίνεται όλο και περισσότερο με όρους φολκλόρ.

Η θεμελιώδης αρχή του φολκλόρ είναι να δέχεται τα επιφανειακά φαινόμενα για πραγματικότητα και τις συνέπειες ως αιτίες. Επιτρέπει δηλαδή την εξήγηση της αθλιότητας των απόκληρων με την προβαλλόμενη ανεπάρκειά τους, παρελκύοντας ταυτόχρονα την προσοχή από τις κοινωνικές ανισότητες προς ιδιομορφίες που τάχα είναι κοινές για όλα τα μέλη της κοινότητας. Η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι από τη φύση της ευνοϊκή για τους ωφελημένους, οι οποίοι και αναπαράγουν τα εν λόγω στερεότυπα, εδραιώνοντας και τους γνωστούς, όσο και τετριμμένους ιδεοληπτικούς αυτοματισμούς.

Όποιος λοιπόν δεν θεωρεί την κοινωνική ευθύνη κυρίως των δημοσίων προσώπων έναν ακόμη πολιτικό αναχρονισμό, ας αξιολογήσει την αναρτημένη επιστολή του γίγαντα, όπως τον αποκαλεί στο ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς, Ελευθερίου Βενιζέλου. Οι μελαγχολικοί συνειρμοί ακολουθούν από μόνοι τους.

Η εν λόγω επιστολή συντάχτηκε την 21η Απριλίου 1906 στη Χαλέπα των Χανίων. Ο Ελ Βενιζέλος, που τη συγκεκριμένη περίοδο αμέσως μετά την Επανάσταση του Θερίσου το 1905 αντιμετώπιζε την αυταρχικότητα του Έλληνα Ύπατου Αρμοστή Πρίγκηπα Γεώργιου, ο οποίος ενθαρρύνονταν από τη Ρωσία για τη βίαιη καταστολή των επαναστατών, απευθύνεται στον στενό συνεργάτη και συνάδελφο του Γεώργιο Σπ Πλουμίδη, ζητώντας του δάνειο εκατό δραχμών για δεκαπέντε μέρες.

Για το μέγεθος και την ποιότητα του ανθρώπου ας πάρουν το λόγο κάποιοι σύγχρονοί του.

Πρώτος ο Georges Clemenceau. Η σημαντικότερη πολιτική μορφή της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας και ηγέτης της χώρας του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, προέβλεπε ήδη από το 1899: Δεν θα σας ομιλήσω δια το μεγαλείον της Ακροπόλεως ούτε θα σας ταλαιπωρήσω με αρχαιολογικόν μάθημα. Επεδίωξα την φοράν αυτήν να γνωρίσω περίεργα και γραφικά τοπία της Κρήτης. Δεν θα μαντεύσετε την πλέον ενδιαφέρουσαν ανακάλυψίν μου περισσότερον και από τα έξοχα ευρήματα των ανασκαφών. Θα σας την είπω: Είναι ένας νέος δικηγόρος, Βενεζουέλος; Βενιζέλος; Ειλικρινώς δεν θυμούμαι ακριβώς το όνομά του, αλλ’ ολόκληρος η Ευρώπη θα ομιλή δι’ αυτόν εντός ολίγων ετών.

Ο Ιωάννης Μεταξάς στη νεκρολογία του για τον Ελευθέριο Βενιζέλο έλεγε από το βήμα της Βουλής στις 22 Απριλίου 1936: Σπανίως από καιρού εις καιρόν εμφανίζονται εν τη ιστορία ισχυροί άνδρες, ως ισχυρά μετέωρα εις άλλους εμπνέοντα τον σεβασμόν και εις άλλους το δέος. Ενώπιον τοιούτων ανδρών διαιρούνται αυτομάτως οι άνθρωποι εις φίλους και εχθρούς. Ουδείς μένει αδιάφορος, ουδείς μένει ουδέτερος. Πας τις, αν δεν είναι ενθουσιώδης φίλος των, θα είναι άσπονδος εχθρός των. Ο περί αυτούς αγών δεν σταματά ούτε προ του θανάτου. Συνεχίζεται περί τον νεκρόν των περί την σκιάν των περί την μνήμην των. Έδωσε το όνομα του και έθεσε την σφραγίδα του εις ολόκληρον περίοδον της νεωτέρας Ελλάδος. Από αυτόν προέρχεται η ονομασία των αντιπάλων του. Ενέπνευσε εις το Έθνος την αυτοπεποίθησιν και το ώθησεν προς την νίκην και την δόξαν.

Στην Άγκυρα, τον Ιανουάριο του 1972, ο İsmet İnönü, πάλαι ποτέ Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, εκμυστηρεύονταν στον Σπύρο Μαρκεζίνη, αλλά και σε τούρκικες εφημερίδες της εποχής, όπως η Ulus Gazetesi, ότι από το 1912 οι Τούρκοι ταύτιζαν την Ελλάδα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Εκείνον θαύμαζαν, εκείνον υπολόγιζαν, αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας στην ιστορία του.

Τα προηγούμενα δεν σημαίνουν ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε αλάνθαστος. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 1ης Μαρτίου του 1935 καταφεύγοντας στην Ιταλία ομολογούσε στη σύζυγό του: Ελενίτσα, οι μεγάλοι μαστόροι κάμνουν και μεγάλα λάθη.                  

Ωστόσο, παραφράζοντας τον Goethe, θα επιμείνω στο ότι: Αν ένας σύγχρονος [ιστορικός] βρίσκει ελαττώματα σ’ έναν μεγάλο [πολιτικό], αυτό μπορεί να το κάνει μόνο γονατιστός.

Κύριες Πηγές:

Jean Meynaud, Οι Πολιτικές Δυνάμεις στην Ελλάδα, 1946-1965, Τόμος Α΄, Σελ 65-66.

Ι Μεταξάς, Ημερολόγιον, Τόμος Δ΄, εγγραφή 16ης Απριλίου 1933, Σελ 37: Θα μπορέσω εγώ να καταβάλω αυτόν τον γίγαντα;

Επίσημα Πρακτικά Γ΄ Αναθεωρητικής Βουλής. Συνεδρίαση 22ας Απριλίου 1936, Σελ 9-18.

Σπύρος Β Μαρκεζίνης, Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, Τόμος 2ος, Σελ 289 & Τόμος 3ος , Σελ 46. Επίσης του ιδίου Πολιτική Ιστορία της Συγχρόνου Ελλάδος, Τόμος 2ος , Σελ 101.

Γρηγόριος Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων, 1923-1940. Σελ 738.

Bruno Snell, Η ανακάλυψη του πνεύματος. Ελληνικές ρίζες της ευρωπαϊκής σκέψης, Σελ 182. Από επιστολή του ποιητή και δραματουργού Goethe προς τον φίλο του Eckermann, στην οποία χαρακτηρίζει τον ελληνιστή φιλόλογο Schlegel αδύνατη ρέγγα και τον κατακρίνει επειδή είχε τολμήσει να κατηγορήσει τον Ευριπίδη.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Τα άσματα των πληγωμένων Ξενοφοβία »
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis