Οι δεξιοί και κεντρώοι, μη έχοντας, ίσως και μη μπορώντας να καθαρθούν από τα σκάνδαλα, τις στρεβλώσεις και τις εξαρτήσεις που δημιούργησαν, αφενός αποτυγχάνουν να υπερασπιστούν τα όποια θετικά δημιούργησαν στο παρελθόν και αφετέρου καθίστανται αναξιόπιστοι πρεσβευτές εναλλακτικών οικονομικών προτάσεων. Στις συνθήκες αυτές ο Α Τσίπρας και η ομάδα του, που σκοπεύει να υποκαταστήσει το ελληνικό πολιτικό κέντρο στην ευρωπαϊκή σοσιαλιστική παράταξη, μπορούν πρακτικά ανενόχλητοι να εξειδικεύσουν τη Συμφωνία, παρουσιάζοντας την ως νομοτελειακή επιταγή. Ένα απτό παράδειγμα του τι σημαίνουν τα προηγούμενα αποτελεί το προσχέδιο του προϋπολογισμού. Σε πρώτη φάση η επτάμηνη μαθητεία της κυβέρνησης θα έχει ως αποτέλεσμα ύφεση κατά 2,3% το 2015 και 1,3% για το 2016. Παρεπόμενα το δημόσιο χρέος θα εκτιναχτεί στο 201% του ΑΕΠ. Ο αποπληθωρισμός θα συνεχιστεί και το τρέχον έτος με -0,4%. Το ποσοστό της ανεργίας θα κλείσει εφέτος στο 26,8% και λόγω των capital controls, για να αυξηθεί το 2016 στο 27,1% σύμφωνα με το ΔΝΤ. Στην πράξη αυτό σημαίνει τουλάχιστον περί τις διακόσιες χιλιάδες επιπλέον ανέργους και άλλα εξήντα χιλιάδες λουκέτα. Το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, που εύχομαι να διαψευστεί, προβλέπει ένα εφιαλτικότερο ποσοστό για την επόμενη χρονιά: ανεργία 34%. Η υστέρηση εσόδων το πρώτο οκτάμηνο έφτασε στο 12%, η είσπραξη των οποίων αναγκαστικά θα επιδιωχθεί τους επόμενους μήνες. Η αποδοχή της κυβέρνησης απορρέει από το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία, όπου σίγουρα δεν είναι όλοι τους αναξιοπαθούντες, δεν πληρώνει σχεδόν τίποτε εν αναμονή κάποιας σεισάχθειας. Έχω την αίσθηση ότι ελάχιστοι στο πολιτικό προσωπικό συνειδητοποιούν τον ακραίο κίνδυνο που προέρχεται από αυτή την ιδιότυπη στάση πληρωμών ευρέων ομάδων του πληθυσμού. Τα εκατό δισεκατομμύρια των κόκκινων δανείων και τα εβδομήντα τρία δισεκατομμύρια οφειλές προς το δημόσιο συνιστούν ως εφιαλτικό άθροισμα ένα ακόμη ΑΕΠ, που οφείλεται στο κράτος από τους πολίτες. Το θηριώδες αυτό μέγεθος δημιουργήθηκε μεν με την ενθάρρυνση των προηγούμενων ηγεσιών, διατηρείται όμως με την παρότρυνση της σημερινής ηγεσίας, που παρουσίαζε την μη εξυπηρέτηση των οφειλών περίπου ως πράξη αντίστασης κατά των Τραπεζών, που έτσι κι αλλιώς όλα για αυτές γίνονται. Ας προσπαθήσουν τώρα από κοινού να βρουν λύσεις, που θα πείσουν τους κομματικούς υπηκόους τους πρώτα, αντί να δαιμονοποιούν αφελώς και διαρκώς είτε τους αισχρούς διεθνείς τοκογλύφους, είτε τον ανεπίδεκτο λαό, τη νοοτροπία του οποίου οι ίδιοι διαμόρφωσαν.Σε ένα άρθρο στη Βραδυνή της 23 04 1973 ο Κ Καραμανλής έγραφε: Ο εξευρωπαϊσμός της Ελλάδος, υπό την καλήν του έννοιαν, θα ημπορούσε ν’ αποτελέσει την νέαν Μεγάλην Ιδέαν του Έθνους. Οι κυβερνώντες, αν είχαν συνείδησιν των ευθυνών των και μόνον δια τον λόγον αυτόν, θα έθεταν τέρμα εις την παρούσαν ανωμαλίαν. Νομίζω ότι παραμένει επίκαιρη, αν και το περιεχόμενο της λέξης ανωμαλία έχει αλλάξει. Έως τις 15 αυτού του μήνα θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί 48 διαρθρωτικές αλλαγές, από τις οποίες οι 20 αφορούν μέτρα, τα σπουδαιότερα κατά κοινή ομολογία, που συμφωνήθηκαν από την προηγούμενη συγκυβέρνηση και θα έπρεπε να εφαρμόζονται ήδη από το 2012. Πιστεύω ότι είναι αρκετά γνωστό τι περιλαμβάνει, ποιους αφορά το επικείμενο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, όπως κι από πού θα προέλθουν οι περισσότερες αντιστάσεις. Σίγουρα η κυβέρνηση δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τις αστοχίες του παρελθόντος, με πρώτη και κύρια την αποσάθρωση του παραγωγικού ιστού και την υπερδιόγκωση του τριτογενή τομέα. Σίγουρα όμως μπορεί να τη μέμφεται κάποιος για το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα αμυδρά σημάδια της οικονομικής εξισορρόπησης στα τέλη του περασμένου έτους, έστω ως στοιχειώδους βάσης για ένα σταδιακό επαναπροσανατολισμό του αναπτυξιακού προτύπου. Άλλωστε και κάποια μέλη της κυβέρνησης σε κρίσεις ειλικρίνειας δήλωναν ότι και ολόκληρο το χρέος να διαγραφεί, αν δεν αλλάξουν ριζικά οι οικονομικές δομές της χώρας, το αδιέξοδο θα δημιουργηθεί σε μερικά χρόνια πάλι. Αλλά από μια κυβέρνηση που πρώτα νομοθετεί για την προστασία και την επιστροφή απατεώνων και εγκληματιών στο δημόσιο και εκ των υστέρων αγωνίζεται να τους εμποδίσει, τα κενά στην Παιδεία χάσκουν και ο Έλληνας Πρωθυπουργός δειγματίζεται στο Amerika-Amerika από τους προσκολλιόμενους των πλουτοκρατών, βαυκαλιζόμενος ότι στηρίζεται στο λαό και όχι στους ολιγάρχες δεν ξέρω πόσα μπορεί να περιμένει κάποιος. Βέβαια κατόρθωσε να επιταχύνει τις διαδικασίες απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών. Μπορεί να καταγραφεί ως μια κρίσιμη επιτυχία κατά του τέρατος της γραφειοκρατίας. Το ότι η υποδούλωση ενός έθνους αρχίζει με την απαξίωση της ιστορίας του και ο ίδιος ο Ιωσήφ Στάλιν είχε ενθαρρύνει σιωπηρά, ήδη από το 1942, τη μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας είναι αντιδραστικές λεπτομέρειες.

Μ’ άλλα λόγια φτάνει η ώρα της αλήθειας για το πολιτικό σύστημα και της δοκιμασίας για την κοινωνική συνοχή. Προϋπόθεση της επιτυχίας και θεμελιώδες ζητούμενο στη μακρά και επίπονη πορεία της υλοποίησης θα αποτελέσει η αποκατάσταση αυτού που ορίζεται ως κοινό περί δικαίου αίσθημα. Όλοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό και πόση αξία έχει η δημιουργική κατάφαση των πολιτών στο εγχείρημα. Ακόμη και σε μια χώρα, όπως η δική μας των 17 χιλ νόμων, των 120 χιλ εγκυκλίων με μια έκταση 30 χιλ σελίδων, όπως δηλώνει ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης και που σύμφωνα με το Lawspot.gr βρίσκεται στη δεύτερη χειρότερη θέση στον αριθμό εκκρεμών αστικών και εμπορικών υποθέσεων και στην πρώτη - με διαφορά - στον αριθμό εκκρεμών διοικητικών υποθέσεων.Κλείνοντας θυμάμαι κάποιο τραγούδι του 1974, όπου ο Σταύρος Κουγιουμτζής έλεγε: Με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτειά, ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά. Νομίζω ότι κάπως έτσι αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι την προοδευτικότητα στην Ελλάδα.