Εκεί βρίσκεται και η πραγματική έκπληξη. Στο ότι σχεδόν στο σύνολό της η κριτική αφορά τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες. Οι απολογητές του φαινομένου μας εξηγούν ότι οι στρεβλώσεις και οι υπερβολές πρέπει να αποδίδονται στην αμετροέπεια ενός περιορισμένου αριθμού ακραίων. Δηλαδή το ότι αυτός ο περιορισμένος αριθμός του 1%, όπως ήταν το σύνθημα της κίνησης Occupy Wall Street και των Anonymous, κατέχει και διαχειρίζεται ότι το υπόλοιπο 99% συνιστά μια απλή, αν και υπερβολική, στρέβλωση. Εν ολίγοις το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, του οποίου την ουσία δεν άγγιξαν ούτε οι προαναφερθείσες ομάδες, είναι η Ιερή Αγελάδα που μένει και πρέπει να μένει στο απυρόβλητο, επειδή τάχα δεν υπάρχει εναλλακτική. Η διαστροφή επιβάλλεται πλέον ως η νέα κανονικότητα. Ισχύει αμφίδρομα το περιστατικό με τον αριστερό οικονομολόγο John Galbraith, ο οποίος στη διάρκεια της μακράς επίσκεψής του στη Σοβιετική Ένωση στα τέλη της δεκαετίας του 1950 είχε γράψει στον φιλελεύθερο φίλο του Sidney Hook να μην ανησυχεί: Δεν πρόκειται να παρασυρθώ από τους Σοβιετικούς και μετά την επιστροφή μου στην Αμερική να υποστηρίξω, ότι εκεί επικρατεί σοσιαλισμός. Ο Sidney Hook του απάντησε: Αυτό ακριβώς φοβάμαι. Θα γυρίσεις από τη Σοβιετική Ένωση και θα μας εξηγείς ότι εκεί δεν επικρατεί σοσιαλισμός!

Η εν λόγω επιχειρηματολογία βέβαια είναι συνήθης και αναμενόμενη. Ήδη το 1844 ο Karl Marx στα Χειρόγραφά του εξηγούσε ότι το Παλαιό Καθεστώς φαντασιώνεται ότι είναι η μοναδική πραγματικότητα και απαιτεί κι από μας να κάνουμε το ίδιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συνέχιζε, η πίεση θα πρέπει να αυξάνεται με τις αποκαλύψεις των αντιφάσεων και των αδιεξόδων, τα οποία θα πρέπει να δημοσιοποιούνται ευρέως με σκοπό την καταρράκωση και απαξίωση του δήθεν αναντικατάστατου συστήματος. Αν και δεν αποκλείεται να υπάρχουν θεσμικοί παράγοντες που να ενοχλούνται από τις συνθήκες, οι πραγματικές πιέσεις σε ένα μεγάλο βαθμό θα δημιουργηθούν από τους hackers, τους whistleblowers και τα leaks.Το διαδίκτυο θα λειτουργήσει ως επιταχυντής ισχύος και, κάνοντας τις αποκαλύψεις αφόρητες, ουσιαστικά θα υπαγορεύσει δράσεις. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικότερος λόγος της προσπάθειας για τη λογοκρισία του και η αιτία των κραυγών αγωνίας των διεφθαρμένων εμπόρων της ενημέρωσης, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς διαπιστώνουν ότι οι εξελίξεις τους προσπέρασαν. Το περιθώριο απειλεί και τους κατ’ επίφαση προοδευτικούς των κομματικών εργαστηρίων, που αμήχανοι παρακολουθούν την καινοφανή αναρχία να μεταλλάσσει τις παραδεδεγμένες, όσο και έωλες νομοτέλειες.Όπως αυτή που προκύπτει από το πελατολόγιο της Mossack-Fonseca, όπου στυγνοί δικτάτορες, εκλεγμένοι κυβερνήτες, επιτυχημένοι έμποροι όπλων και ναρκωτικών, σεμνότυφοι θρησκευτικοί παράγοντες αντιμαχομένων δογμάτων και αψεγάδιαστοι απατεώνες σε αγαστή σύμπραξη συναγελάζονται απολαμβάνοντας τα εφήμερα προνόμια του υφαρπαγμένου πλούτου. Για τους απλοϊκούς και ανώριμους ανθρώπους, όσο αδίστακτοι κι αν παρουσιάζονται, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται στις ιεραρχίες, η ευτυχία ήταν πάντα και μόνο προϊόν σύγκρισης, μετρημένου σε μονάδες οικονομικής ευμάρειας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη δικηγορική εταιρία διαχειρίζεται ένα ποσοστό της τάξης του 5% έως 10% του συγκεκριμένου κλάδου.        

Το πρόβλημα, για όσους το εκλαμβάνουν ως πρόβλημα, είναι αμιγώς πολιτικό και αποκαλύπτει, όσο γραφικό και παρωχημένο κι αν ακούγεται για ορισμένους, ότι αυτό που όντως δεν έχει εναλλακτική είναι η δημοκρατία. Δηλαδή η ισονομία, η ισοπολιτεία και η ισηγορία, που για τον κατεστημένο πολιτικό καθωσπρεπισμό συνιστά την πιο απειλητική μορφή αναρχίας. Τα υπόλοιπα είναι ανιαρές ηθικολογίες και τετριμμένοι νομικισμοί.  

Κλείνοντας αναπολώ ένα περιστατικό από το 290 π.Χ. Πρόκειται για την ιστορία του Μάνιου Κούριου Δεντάτου (Manius Curius Dentatus), που υπήρξε για τρεις θητείες ύπατος της Ρώμης, ήταν πληβείος στην κοινωνική καταγωγή και αναδείχτηκε σε ήρωα της Δημοκρατίας. Για αυτόν λοιπόν παραδίδεται ότι, όταν οι Σαμνίτες έστειλαν πρέσβεις με ακριβά δώρα, σε μια προσπάθεια να τον επηρεάσουν προς όφελός τους, εκείνος, που παρέμενε ολιγαρκής για να μπορεί να περιφρονεί τα πλούτη, χαμογέλασε και τους απάντησε: Μέλη της περιττής, για να μην πω της ανόητης, πρεσβείας, πείτε στους Σαμνίτες ότι ο Μάνιος Κούριος προτιμά να εξουσιάζει τους πλούσιους παρά να γίνει ο ίδιος πλούσιος ̇ και θυμηθείτε ότι εγώ δεν είναι δυνατόν ούτε στη μάχη να νικηθώ ούτε με χρήματα να διαφθαρώ.(Στον Ιστορικό Valerius Maximus η πρόταση έχει ως εξής:refertote et memento me nec acie vinci nec pecunia corrumpi posse. Facta et dicta memorabilia 4.3.5.Μια παραλλαγή της περιέχεται και στα Λατινικά της Γ ́ Λυκείου στην Ενότητα 36)