Kiss Of Fire.
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες θεωρούσε τον Έρωτα Δαιμόνιο. Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε έλεγε πως η Δεισιδαιμονία, δηλάδή η Πίστη στους Δαίμονες, είναι η Ποίηση της Ζωής. Να θυμίσω πως αρχικά η λέξη Δαίμων σήμαινε τόσο το Αγαθό όσο και το Πονηρό πνεύμα.
Κάπως έτσι είναι και με τον Έρωτα. Η ευτυχής μακροημέρευση δεν είναι ανέφικτη. Και μια θλιβερή εξέλιξη δεν είναι οπωσδήποτε αναγκαστική. Ωστόσο η συγκαλυμμένη αισιοδοξία που υπάρχει στα προηγούμενα ιδεαλιστικά δεν θα πρέπει - λέμε τώρα - να αμβλύνει την προσοχή στα πρακτικά ζητήματα της αναπόφευκτης όσο και αξιοθρήνητης γραφειοκρατίας του Έρωτα. Ο Ουμπέρτο Έκο επισημαίνει: Μερικά πράγματα τα νιώθεις να έρχονται, δεν ερωτεύεσαι επειδή ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι επειδή την εποχή εκείνη έχεις μια απέγνωσμένη ανάγκη να ερωτευτείς. Τις περιόδους που νιώθεις την επιθυμία να ερωτευτείς πρέπει να προσέχεις που μπαίνεις: σαν να 'χεις πιεί ένα φίλτρο από εκείνα που σε κάνουν να ερωτεύεσαι το πρώτο ον που συναντάς. Μπορεί να σου τύχει ένας ορνιθόρυγχος.
Με τους στίχους της Τζόρτζια Γκιμπς ο Λούις Άρμστρονγκ εξυμνεί με τον ανεπανάληπτο τρόπο του μια τέτοια εκδοχή.
Έχεις Αντοχή;
Κάνε αυτό το τεστ για να δεις κάτι. Ναι! Εσύ! Εσύ που το κοιτάς υπεροπτικά και καχύποπτα!
Τώρα ξανακάντο κάνα - δύο φορές!
Οκ! Τώρα σκέψου! Ξέρεις Εσύ!
What did you get? ????
— vids that go hard (@vidsthatgohard) April 6, 2023
pic.twitter.com/BwvWEFG9aC
Οδηγός Επιβίωσης.
Στη βιαιότητα της μάχης για επιβίωση ανάμεσα σ’ ένα αγριοκάτσικο κι σ’ έναν αετό αποτυπώνεται η άγρια ομορφιά όχι μόνο της φύσης αλλά και της ίδιας της ζωής. Συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης. Όσο κι αν η ωμότητα συγκαλύπτεται.
Ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε βήμα και βρίσκεται πέρα από κάθε κλαψιάρικη ηθική φλυαρία. Σκοτώνεις είτε για να μην πεθάνεις από την πείνα είτε για να μην καταλήξεις τροφή.
Τα δάκρυα της αυτολύπησης δεν εξιλέωσαν και δεν έσωσαν ποτέ κανέναν. Εξιλεώνει και σώζει ο αγώνας και η προοπτική της νίκης ακόμα και σε δυσμενείς συνθήκες με μοναδικό όρο εμπλοκής την επιβίωση και έπαθλο την ίδια τη ζωή. Η αυτολύπηση είναι το πιο ύπουλο και τεμπέλικο παιδί του εγωισμού.
Ένας εγωιστής είναι αγωνιστής, είναι κυνηγός, είναι πολεμιστής. Δεν θα αποδεχτεί ποτέ το πεπρωμένο που του προδιάγραψαν άλλοι. Θα χαράξει τη δική του πορεία, θα ακολουθήσει τη δική του μοίρα. Γνωρίζει και έχει αποδεχτεί την απλή αλήθεια ότι το χαοτικό σύστημα που λέμε ζωή δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν. Γνωρίζει, αφού έχει πληρώσει το τίμημα και επέζησε, πως να μην παγιδεύεται στην παλινδρόμηση του χρόνου.
Νέκυια.
claudicat ingenium, delirat lingua, <labat> mens*
Titus Lucretius Carus, De Rerum Natura, III, 453.
Ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ᾽ οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετ᾽ ἄλλας
ψυχὰς εἰς Ἔρεβος νεκύων κατατεθνηώτων**.
Ὀδύσσεια, λ, 563 - 564.
* χωλαίνει το λογικό, παραληρεί η γλώσσα, παραπαίει το πνεύμα.
** Έτσι του μίλησα, εκείνος όμως δεν απάντησε, δεν είπε λέξη·
αμίλητος προχώρησε μαζί με τις ψυχές άλλων νεκρών που χάθηκαν,
στο μαύρο Έρεβος.
Η ραψωδία λ της Οδύσσειας επιγράφεται Νέκυια. Η λέξη νέκυια ἡ νέκυα (νέκυς : νεκρός) υπήρξε μια τελετή που στην ελληνική μυθολογία αποσκοπούσε στην επίκληση των νεκρών για να γνωρίσουν στους ζωντανούς το μέλλον.
Στο περιστατικό των στίχων που παρέθεσα ο Οδυσσέας συναντάει τον Αίαντα στον Κάτω Κόσμο και απευθύνεται στη σκιά του. Όμως η σκιά, δηλαδή η ψυχή του Αίαντα, ήταν ακόμη τόσο χολωμένη, ώστε ακόμα κι εκεί, στον Κάτω Κόσμο, αρνείται να μιλήσει στον Οδυσσέα. Στο βασίλειο του Άδη οι άνθρωποι ήταν σκιές.
Στον Αναγνώστη.
Boredom is the root of all evil –
the despairing refusal to be oneself.
Søren Kierkegaard.
Ανοησία, λάθος, αμαρτία, απληστία,
Τα πνεύματά μας κατέχουν και τα κορμιά μας παιδεύουν,
Τις προσφιλείς μας τύψεις μας συντηρούμε,
Όπως οι ζητιάνοι τα ζωύφιά τους τρέφουν.
Οι αμαρτίες μας επίμονες, οι μεταμέλειές μας χαλαρές·
Ακριβά πληρώνουμε τις εξομολογήσεις μας,
Χαρούμενα γυρνάμε στης ακολασίας το δρόμο
Πιστεύοντας πως μ’ ευτελή δάκρυα ξεπλένονται οι κηλίδες.
In long lines.
Calypso Rose - Watina.
Φύτεψα τα μυστικά μου στη σιωπή. Για όποιον πιστεύει στη μυστική παράδοση τίποτα δεν είναι πιο θορυβώδες από τη σιωπή. Η σοφία μπορεί να αποκτηθεί μόνο από την οπτική της μοναξιάς 1. Πόσο ξεκάθαρα γίνονται όλα όταν τα κοιτάζεις από το σκοτάδι μιας απομόνωσης.
Οι πέτρες επιβιώνουν μόνες τους*. Η γαλήνη αναδύεται από το στοχασμό της τάξης· της τάξης που κατανοείται, απολαμβάνεται και πραγματοποιείται χωρίς κατάλοιπα, χαρά, θρίαμβο, διακοπή της προσπάθειας.
Κοιτάζω από το παράθυρο την ηρεμία των ακίνητων κυματισμών των λόφων, που είναι ντυμένοι στα φθινοπωρινά τους χρώματα λουσμένοι στις μαρμαρυγές του δειλινού. Από μακριά ο Όμηρος γνέφει και ψιθυρίζει. Διαβάζω τα χαμογελαστά χείλη του: Μα φίλε μου, πέθανε και συ. Τι κλαίγεσαι έτσι; Εδώ πέθανε ο Πάτροκλος που 'ταν πολύ καλύτερος από σένα**.
Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πως από τον αιώνιο ύπνο δεν γλιτώνουν παρά μόνο εκείνοι που όταν ζούσαν κατάφεραν να στρέψουν τη συνείδησή τους στις ανώτερες σφαίρες: Οι Μυημένοι, οι Πιστοί, οι Θαρραλέοι.
*Ουμπέρτο Έκο, Το Εκκρεμές του Φουκώ, Σελ. 816. **Ιλιάδα, Φ 106. Τα ίδια λέει και ο Λουκρήτιος, αν και με βλοσυρή καυστικότητα, στη Φύση των Πραγμάτων, ΙΙΙ, 1024 - 1052.
Η ανάρτηση και το τραγούδι στο τέλος της ανάρτησης αφιερώνονται στους δικούς μου. Αυτοί ξέρουν και θα καταλάβουν γιατί.
Η Μητέρα Όλων Των Δογμάτων.
“Was helfen Fackeln, Licht… oder Briln…
so die Leut… nicht sehen… wollen1…”
Heinrich Khunrath (c. 1560 – 1605)
Το σχέδιό σας δεν είναι ποιητικό. Είναι γκροτέσκο. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται να παν να κάψουν την Τροία επειδή διάβασαν τον Όμηρο. Με τον Όμηρο, το κάψιμο της Τροίας έγινε κάτι που ποτέ δεν υπήρξε, κάτι που ποτέ δεν θα υπάρξει και όμως θα είναι αληθινό. Έχει πολλές έννοιες επειδή όλα είναι καθαρά, διαυγή. Οι διακηρύξεις των Ροδόσταυρών2 σου δεν ήταν καθαρές, ούτε διαυγείς, ήταν ένας βορβορυγμός που υπόσχονταν κάποιο μυστικό. Γι’ αυτό το λόγο πολύς κόσμος προσπάθησε να τις κάνει αληθινές, και ο καθένας βρήκε μέσα τους αυτό που ήθελε. Ο Όμηρος δεν κρύβει κανένα μυστικό. Το σχέδιό σας βρίθει από μυστικά, διότι βρίθει από αντιφάσεις. Γι’ αυτό μπορεί να βρείτε χιλιάδες ανασφαλείς, πρόθυμους ν’ αναγνωρίσουν εκεί μέσα τον εαυτό τους. Πετάξτε το όλο.
Άχαρες Ζωές.
"Η επιθυμία για τάξη είναι συγχρόνως και η επιθυμία για θάνατο, γιατί η ζωή βρίσκεται σε συνεχή ρήξη με την τάξη. Ή ειπωμένο αντίστροφα η επιθυμία για τάξη είναι ενάρετη πρόφαση για να δικαιολογείται η λυσσαλέα μισανθρωπία.
Οι άντρες με τα κοντάρια είναι θλιβερές υπάρξεις με άχαρες ζωές, που μοναδική τους ευχαρίστηση έχουν να καταδιώκουν καθετί το πολύ ζωντανό και γι' αυτό αλλιώτικο, πολύ αυθύπαρκτο κι ακατάλληλο για τους ίδιους1."
Οι εκτιμήσεις του Κούντερα επαναλαμβάνουν τον Πλάτωνα. Ήδη η πρώτη πρόταση - επιθυμία για θάνατο - είναι ενδεικτική: Στον Φαίδωνα (64 Α - 67 Β) η "σωστή φιλοσοφία" χαρακτηρίζεται σαν "άσκηση για το θάνατο και για να είναι κανείς πεθαμένος". Και όπως παραδέχονται οι Τσέλλερ και Νέστλε στη μνημειώδη τους Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας: Μας είναι αδύνατο ν' αναμετρήσουμε την κοσμοϊστορική επίδραση της πλατωνικής φιλοσοφίας2.
Χαριτωμένες Συνομοταξίες.
Reuters: Greek intelligence service boss quits amid wiretapping scandal. Deutsche welle: Greece: Spy chief quits amid Predator spyware furor. France 24: Greek government rocked by resignations over phone spying claims.
Όλοι μας κάθε τόσο είμαστε κρετίνοι, ανόητοι, βλάκες και τρελοί. Ας πούμε ότι φυσιολογικός άνθρωπος είν' εκείνος που συνδυάζει σε λογικό ποσοστό όλ' αυτά τα συστατικά, τους ιδανικούς τύπους. Ας γυρίσουμε όμως στην τυπολογία σας.
Τι είναι μεγαλοφυΐα, ας πούμε. Μεγαλοφυής είναι αυτός που επιστρατεύει ένα απ΄ αυτά τα συστατικά κατά ιλιγγιώδη τρόπο, τρέφοντάς το με τα υπόλοιπα.
Λοιπόν. Ο Κρετίνος δεν μιλάει καν, σαλιαρίζει, είναι σπστικός. Μπαίνει στην περιστροφική πόρτα από την αντίθετη πλευρά. Πως γίνεται; Αυτός τα καταφέρνει. Γι αυτό είναι Κρετίνος. Δεν μας ενδιαφέρει, τον αναγνωρίζουμε αμέσως. Ας τον αφήσουμε εκεί που είναι.