Ερμηνεύοντας τη σημειολογία της συμβολικής αυτής κίνησης, σε σύζευξη με τη σύγχρονη ιστορία μας, υπενθυμίζω ότι: ‘Το ΕΑΜ κηρύσσει την εθνική ενότητα, πρωτοπορεί στον πολιτικό αγώνα για την επιβίωση του Λαού, οργανώνει κινητοποιήσεις και απεργίες κατά των Αρχών Κατοχής και δηλώνει ότι στις τάξεις του έχουν θέση και οι τίμιοι βασιλόφρονες και οι τίμιοι μεταξικοί’ Για λόγους ευνόητους επέλεξα το συγκεκριμένο αξιολογικό απόσπασμα από τη‘Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος’ του Σπ Μαρκεζίνη. (Τόμος Πρώτος, Σελ 303)Σε εφαρμογή λοιπόν της εντολής του Λαού αρχίζει η μακρά πορεία. Το άψογο εκλογικό αποτέλεσμα δεν άφησε περιθώρια θριαμβολογίας, προστατεύοντας τους νικητές από τις παγίδες της αυταρέσκειας. Οι επισκέπτες της σελίδας θα θυμούνται ότι αρκετά πριν την αναμέτρηση (8 & 17 Ιανουαρίου) έγραφα:‘Η γραφειοκρατική αντίσταση αλλοιώνει το μήνυμα της ηγεσίας, αφαιρεί από τη δυναμική και ίσως σε πρώτη φάση κοστίσει την αυτοδυναμία, η οποία θα μπορούσε να θεωρείται εφικτή’ και ακόμη‘εκτιμώ ότι και πάλι ένα σημαντικό μέρος σκεπτόμενων πολιτών θα επιλέξει την αποχή, το άκυρο και το λευκό. Οι υπόλοιποι θα ψηφίσουν τιμωριτικά τη συγκυβέρνηση και επιφυλακτικά την αξιωματική αντιπολίτευση’ Αν και δεν είναι της παρούσης επισημαίνω ότι το θηριώδες ποσοστό (37%) της αποχής, ενός απότοκου της κρίσης, διαβρώνει σταθερά τα θεμέλια της δημοκρατικής νομιμοποίησης της εξουσίας.Το Λαϊκό Κίνημα λοιπόν ή έστω ένα μέρος του βγαίνει από τη σκιά της Κοινωνίας στο ξέφωτο της Ιστορίας. Οι δύο ηγήτορες της νέας συγκυβέρνησης, απαλλαγμένοι ατομικά από τα φαντάσματα του παρελθόντος, θα πρέπει τώρα να μετατρέψουν τις εξαγγελίες σε έργα, δίνοντας περιεχόμενο στην έννοια της πολιτικής, που ως τώρα είχε εκφυλιστεί σε μία διαχειριστική ισορροπία ανάμεσα στη διατήρηση του εγχώριου status και των εύλογων, αλλά και υποκριτικών απαιτήσεων μιας μερίδας δανειστών (την ώρα που κουρεύονταν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και τα χρεόγραφα των μικροομολογιούχων, τα ελληνικά ομόλογα στην κατοχή των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών μετατρέπονταν σε κρατικές απαιτήσεις των χωρών τους). Η ιστορική εμπειρία των ιδεολογικών χώρων, που προέρχονται θα είναι ανασταλτική, αν δεν αξιολογηθεί κριτικά. Δηλαδή ένα μέρος της πολιτικής παράδοσης, αν δεν έχει απαξιωθεί πλήρως, έχει μουσειακή αξία. Οι προεκλογικές κορώνες και οι σκοτεινές συνωμοσιολογίες πρέπει να δώσουν τη θέση τους στο νηφάλιο λόγο με ορίζοντα πολιτικών γεγονότων. Επιβαρυντική, σε σημαντικό βαθμό μάλιστα και ειδικά στον senior partner της κυβέρνησης, θα αποδειχτεί και ο παραταξιακός μηχανισμός, ο οποίος παρά την εκλογική του αποτυχία (οι μεθοδευμένες επιλογές απέτυχαν αρκούντως), εκδίδει ανακοινώσεις σε διθυραμβικό ύφος γραφείων τύπου της Βόρειας Κορέας ή της Λευκορωσίας. Αναζωογονητικό ήταν το αισθητικό μήνυμα της ορκωμοσίας, που επιτέλους δε θύμιζε συντονισμό περιφερειακών στελεχών εταιρίας, αλλά αντανακλούσε ικανοποιητικά την κοινωνική πολυχρωμία των αντιλήψεων.Αναμενόμενη και ανακουφιστική θεωρώ τη στάση της επίσημης ηγεσίας της Ευρώπης, η οποία παρά το δογματικό πουριτανισμό, που αποπνέουν κάποια μέλη της, δείχνει να σέβεται απόλυτα την ετυμηγορία των Ελλήνων και ουσιαστικά αυθόρμητα έρχεται να γνωρίσει την Ηγεσία τους. Μια παρέκβαση πριν κλείσω. Δεν πρέπει να ξεχνάμε: Σαν προχτές, 27 Ιανουαρίου, πριν 70 χρόνια ο Κόκκινος Στρατός διέλυε το Στρατόπεδο του Auschwitz. Παραθέτω την απόλυτη εικόνα του πολιτικού συμβολισμού. Η σιωπηλή γονυκλισία του Willy Brandt στο μνημείο του Ghetto της Βαρσοβίας, στις 7 Δεκεμβρίου 1970. Επαναλαμβάνω υπάρχει και άλλη Ευρώπη. Το απόγευμα περπάτησα στο διπλανό δάσος. Σε μια άγρια αμυγδαλιά, που αντιστεκόταν στο θαμπό φώς του χειμώνα, είχαν σκάσει μπουμπούκια. Μερικές ζωηρές ίριδες και οξαλίδες έσπαζαν το υγρό γκρι κάτω από τις βαλανιδιές. Από μακριά γάβγιζαν κάποια σκυλιά. Άσκοπα. Έτσι κι αλλιώς θα προχωρούσα.