Στον Οίκτο, στο Έλεος, στην Ειρήνη, στην Αγάπη

όλοι προσεύχονται στις τρικυμίες του βίου τους·

και σ’ αυτές τις αρετές τις ευφρόσυνες

προσφέρουν την ευγνωμοσύνη τους.

Γιατί ο Οίκτος, το Έλεος, η Ειρήνη κι η Αγάπη

είναι ο Θεός κι ο καλοκάγαθος Πατέρας μας

κι ο Οίκτος, το Έλεος, η Ειρήνη κι η Αγάπη

είναι ο άνθρωπος, το παιδί Του κι η φροντίδα.

Γιατί ο Οίκτος έχει ανθρώπινη καρδιά

το Έλεος πρόσωπο ανθρώπου

η Αγάπη ενσάρκωση του θείου

κι η Ειρήνη φοράει φόρεμα καθημερινό.

Γιαυτό κι όλοι μας, όπου κι αν ζούμε

προσευχόμαστε σαν μας χτυπήσει η συμφορά

σ’ αυτήν την ενσάρκωση του θείου

στην Αγάπη, στο Έλεος, στον Οίκτο, στην Ειρήνη.

Όλοι, λοιπόν, ας αγαπάμε τον Άνθρωπο

είτε είμαστε άθεοι, Τούρκοι ή Εβραίοι·

εκεί που κατοικεί το Έλεος, η Αγάπη κι ο Οίκτος

εκεί αναβλύζει σαν πηγή κι ο Θεός.

William Blake. A Divine Image.1789.

Στην Επικεφαλίδα:Vincent van Gogh. Άνθη Αμυγδαλιάς.1890.

"I took economics courses in [Harvard] college for four years,

and everything I was taught was wrong".

Franklin D. Roosevelt¹.

Ο φόβος του Coronavirus εξαπλώνεται πιο γρήγορα από τον ίδιο τον ιό. Αυτό που εκδηλώνεται ως πανικός και οδηγεί στην υπερβολή των ρευστοποιήσεων με αφορμή τον κορωνοϊό δεν είναι παρά μια ακόμη ευκαιρία για την αποθησαύριση μεσοπρόθεσμων κερδών. Από τις 25 02 2019 έως και Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020 ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου Αθηνών είχε φτάσει από τις 686,77 μονάδες στις 893,03. Η περασμένη χρονιά, με τα δέκα θετικά μηνιαία κλεισίματα, καταγράφηκε ως η καλύτερη της εικοσαετίας. Για το 2019 ο χρηματιστηριακός δείκτης Dax στη Φρανκφούρτη κινήθηκε από τις 10.558,96 μονάδες στις 13.249,01. Για την ίδια χρονιά ο Dow Jones στη Νέα Υόρκη κινήθηκε από τις 23.879,12 στις 28.538,44. Ο εμπορικός πόλεμος του Προέδρου D Trump εναντίον της Κίνας, η απειλή μιας παρόμοιας τακτικής σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Brexit, αν και αποτελούν μακράν τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου για την παγκόσμια οικονομία, δεν επηρέασαν τόσο ή επηρέασαν αμελητέα την πορεία των χρηματιστηριακών αγορών. Κι αυτά όταν οι εκτιμήσεις της επικεφαλής οικονομολόγου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Gita Gopinath, οι ζημιές που θα υποστούν οι οικονομίες της Κίνας, αλλά και των ΗΠΑ, μόνο για το 2020 θα φτάσουν αντίστοιχα στα 300 και 125 δισεκατομμύρια δολάρια ή 2% και 0,6% για την καθεμία απ’ αυτές. Η παγκόσμια ανάπτυξη, όπως προαναφέρθηκε, που υπολογίζονταν για το 2019 στο 3,6% διορθώνεται ήδη κάπου ανάμεσα στο 2,6 και στο 3%.

Ο Γιώργος Λύρας οδηγεί κάθε πρωί το σκουπιδιάρικο στο προσφυγικό κέντρο της Μόριας στη Λέσβο. Σήμερα τα σκουπίδια ήταν 20 τόνοι. Κάθε πρωί στέκεται εκεί και περιμένει ένας νεαρός ανάπηρος Αφγανός. Ξέρετε, λέει ο σκουπιδιάρης, ο νεαρός με περιμένει κάθε μέρα. Του φέρνω κάθε μέρα ένα κρουασάν.

Και με την ευκαιρία αυτή, όπου από μετρημένους καθημερινούς ανθρώπους περιμένουμε να ξεντροπιάσουν ένα ολόκληρο σύστημα, θυμήθηκα εκείνο που είχε πει ο Πάπας Ουρβανός ο 8ος (1568-1644), όταν είχε πεθάνει ο Καρδινάλιος Ρισελιέ (1585-1642): Αν υπάρχει Θεός, ο Ρισελιέ θα έχει να δώσει λόγο για πολλά πράγματα. Αν όχι, τότε πέρασε μια πολύ πετυχημένη ζωή¹.

καὶ ψυχή, εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὑτήν, εἰς ψυχὴν αὐτῇ βλεπτέον

(και η ψυχή, αν είναι να γνωρίσει τον εαυτό της, πρέπει να κοιτάξει σε ψυχή)

Πλάτων, Αλκιβιάδης μείζων 133b.

Στην Επικεφαλίδα: Several Circles, Wassily Kandinsky,1926.

Τι είναι λάθος, αν δεν το καταλαβαίνει εκείνος που το κάνει.

Ευριπίδης, Μήδεια.

Οι άνθρωποι επιθυμούν έναν κόσμο, όπου το καλό και το κακό μπορούν να διακρίνονται μεταξύ τους με σαφήνεια. Η έμφυτη και ακατάσβεστη αυτή επιθυμία προέρχεται από την τάση που έχουν να εκφέρουν κρίσεις προτού καταλάβουν. Αυθόρμητα και παρορμητικά. Σ’ αυτήν ακριβώς την επιθυμία θεμελιώνονται οι θρησκείες και οι ιδεολογίες. Έτσι δυσκολεύονται να συμφιλιωθούν με την Ιστορία. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν μπορέσουν να μεταφράσουν τη σχετικότητα και την αμφισημία της Ιστορίας στο δικό τους αποδεικτικό και δογματικό ιδίωμα. Απαιτούν κάποιος να έχει δίκαιο.

Ωστόσο σε μια χαοτική και δυσδιάκριτη πραγματικότητα το δίκαιο είναι συχνά αμφίβολο, πολυδιάστατο και όχι προφανές. Έτσι οι άνθρωποι, δηλαδή σχεδόν όλοι μας, πορευόμαστε προς το μέτωπο, όπως τους καλούς στρατιώτες του Γιάροσλαβ Χάσεκ: χωρίς να ξέρουμε γιατί και, το πιο σκανδαλώδες, χωρίς αυτό να μας ενδιαφέρει. Οι Βρετανοί είναι ήδη εκεί. Οι υπόλοιποι ας θυμηθούμε τον μεγάλο Μπίσμαρκ: Οι ηλίθιοι μαθαίνουν απ’ τα λάθη τους· οι έξυπνοι απ’ τα λάθη των άλλων.

Εικόνα Επικεφαλίδας: The Art of Jane Tomlinson.

“Bayrak bir milletin özgürlük alâmetidir.”

Mustafa Kemal, 10 Eylül 1922, İzmir.

Στις 19 Αυγούστου 1922 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Χατζανέστης ή Χατζηανέστης τηλεγραφούσε από τη Σμύρνη στον Υποστράτηγο Φράγκου στο πολεμικό μέτωπο που είχε αρχίσει να καταρρέει: Ως να μη ήρκει η ακατάσχετος υποχώρησις, ήτις τείνει να μετατραπή εις φυγήν, εμπρησμοί, ατιμώσεις, βιασμοί, σφαγαί συμπληρούσι την απαισίαν εικόνα…οι δειλοί, οι άνανδροι, οι φυγάδες ας απέλθωσι συναποφέροντες μετ’ αυτών το αίσχος και την ατίμωσιν, αλλ’ οι πιστοί εις τον όρκον των, οι αληθείς άνδρες, οι Έλληνες, όσοι κι αν είναι, να παραμείνωσιν εκεί ακλόνητοι¹…

Την ίδια εκείνη ημέρα σε ραδιοφωνικό διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Στρατό ο Μουσταφά Κεμάλ έλεγε: Έλληνες θυμηθείτε την Ιστορία σας και σταθείτε να δώσετε μια μάχη²!

Σε συνομιλία του με τον Σπύρο Μαρκεζίνη στην Άγκυρα το 1971 ο Ισμέτ Ινονού παραδέχονταν ότι: ο Ατατούρκ ‘‘έβγαζε το καπέλο του’’ στους Έλληνες Στρατιώτες³.

Στις 30 Μαΐου 1921 ( ν. η. 12 Ιουνίου 1921) ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ έφτανε στη Σμύρνη για να αναλάβει την ονομαστική αρχιστρατηγία του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία. Η ελληνική ηγεσία είχε τοποθετήσει μια τουρκική σημαία στο δάπεδο της εισόδου του Διοικητηρίου, την οποία ο Έλληνας Βασιλιάς δεν δίστασε να πατήσει για να εισέλθει.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1922 το σκηνικό επαναλήφθηκε. Τώρα όμως ήταν η τουρκική ηγεσία που είχε τοποθετήσει μια ελληνική σημαία στο δάπεδο της εισόδου του Διοικητηρίου για να περάσει από πάνω της ο Μουσταφά Κεμάλ. Ο Μουσταφά Κεμάλ αρνήθηκε. Είπε - αυτό που αναφέρεται στην επικεφαλίδα - : η σημαία είναι το σύμβολο της ελευθερίας ενός λαού. Ύστερα διέταξε να την μαζέψουν.

Παραπομπές:

1-2. Βασίλης Ι. Τζανακάρης, Δακρυσμένη Μικρασία, Μεταίχμιο 2013, σελ 767-768.

3. Σπύρος Β. Μαρκεζίνης, Πολιτική Ιστορία της Συγχρόνου Ελλάδος, Πάπυρος 1973, τόμος Ι, σελ 84-86.

Έχουμε ένα σκοτεινό προαίσθημα γιατί γνωρίζουμε.

Μωσέ Αεληών, 95-χρονος

Θεσσαλονικιός, επιζήσας του Άουσβιτς.

Κατέληξε όμως να πει μέσα του: Το άθροισμα της χρησιμότητας όλων των ανθρωπίνων όντων όλων των εποχών περιλαμβάνεται ολόκληρο στον κόσμο έτσι όπως είναι σήμερα. Κατά συνέπεια τίποτε το πιο ηθικό από το να είναι κανείς άχρηστος¹.

Όμως το πιο σημαντικό - και αντιφατικό - που μας αποκαλύπτει είναι η ύπαρξη μιας εβραϊκής οργάνωσης με την ονομασία DIN, που σημαίνει κρίση στα εβραϊκά, ιδρυτής της οποίας ήταν ο ίδιος ο Μάλακαϊ Γουόλντ, που στο κιμπούτς της Γαλιλαίας, τον είχε παροτρύνει να γράψει το βιβλίο.

Μόνο τα έτη 1945 και 1946, μας λέει, η DIN καταδίωξε και σκότωσε περισσότερους από χίλιους Ναζί εγκληματίες πολέμου.

Türk kardeş halkına geçmiş olsun diliyorum. Hayatını kaybeden insanlara Allah'tan rahmet diliyorum.

Bu zor ve acı durumulara rağmen unutmamalıyız: Derdi Veren Allah Dermanı da Verir.

Ο χρόνος τρέχει πάει μπροστά.

Φοβάμαι απ`την αγάπη μου ποτέ πως δε θ`αφήσω να σβήσει μέσα μου ό,τι λες για να το διατηρήσω.

Κι αν μου ζητάς να φτάσω εγώ πιο πέρα απ`όπου πήγες είναι ο φόβος μου διπλός και οι ελπίδες λίγες.

Ίσως ο τρόπος να ’ναι αλλιώς μιας και η γη κινείται, μα στην ουσία που` ναι μια, το παν φωταγωγείται.

Ο χρόνος τρέχει πάει μπροστά κι ο νους ακολουθάει, μα η καρδιά που` ναι τρελή πίσω ξαναγυρνάει.

Στίχοι:Μανώλης Ρασούλης.

Μουσική:Πέτρος Βαγιόπουλος.

Ερμηνεία: Γιώργος Λίζος.

Φωτογραφία επικεφαλίδας Danny Greer.

Everyone has a plan until they get punched in the face.

Mike Tyson.

Η ντροπή δεν θεμελιώνεται στα συνειδητά λάθη που έχουμε κάνει. Η ντροπή προέρχεται από την ταπείνωση που δοκιμάζουμε, επειδή είμαστε αυτό που είμαστε χωρίς να το έχουμε διαλέξει. Το αίσθημα της ντροπής βρίσκεται στην αφόρητη διαπίστωση ότι η ταπείνωση αυτή είναι ορατή από παντού.

Ο διασυρμός της ελληνικής κυβέρνησης δεν αφορά τη χώρα. Ενδιαφέρει τα στελέχη της και τους συνοδοιπόρους της. Αν και πολύ αμφιβάλλω ότι οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τον διπλωματικό τους αποκλεισμό ως προσβλητικό. Όταν η πραγματικότητα χλευάζει την ηγεσία μιας χώρας, άσχετα αν το παραδέχεται η ίδια, οποιοιδήποτε άλλοι χαρακτηρισμοί και σχόλια είναι περιττά. Εκτός του ότι είναι ύποπτα χαιρεκακίας και νοσταλγίας.