Αν η παραφωνία περιορίζονταν μόνο στη μουσική εκδήλωση, θα μπορούσε να θεωρηθεί και σαν μια μορφή ευρηματικής και ακίνδυνης φάρσας προς τους υψηλόβαθμους θεσμικούς της ΕΕ. Αν υπάρχει πρόβλημα, αυτό έχει να κάνει με το ότι η ελληνική κυβέρνηση εννοούσε την παρωδία στα σοβαρά. Η παράσταση υπήρξε μέρος της επίσημης γιορτής στο Ζάππειο για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. (Στο τέλος της ανάρτησης επισυνάπτεται ένα σχετικό απόσπασμα.)

Ωστόσο ακόμη και αν το χτεσινό kitsch¹ ερμηνεύονταν σαν πρόβλημα και ήταν μόνο αυτό, θα ήταν ένα σκανταλιάρικο πταίσμα. Η παραφωνία αποτελεί πάγια επιλεγμένη πολιτική πρακτική για τη διαχρονικά αναχρονιστική* ελληνική συντήρηση. Η πολιτική οπισθοδρόμηση που συνιστούν μια σειρά ενέργειες της κυβέρνησης σε σύγκριση ακόμα και με τους ομοϊδεάτες της στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν χρειάζονται υπενθύμιση. Η ανάρτηση απευθύνεται σ’ όσους θεωρούν για τη Νέα Δημοκρατία ότι κάθε πέρσι και καλύτερα. Οι δεξιοί που διαμαρτύρονται για τους σημερινούς διαχειριστές του κόμματός τους αδικούν την ιστορία της παράταξής τους. Εκτός κι αν είναι ανιστόρητοι ή θεωρούν τους πολίτες, κυρίως εκείνους που τους ακολουθούν, ανενημέρωτους. Το πιθανότερο βέβαια είναι να ισχύουν και τα δύο. Και δεν εννοώ το πρόσφατο παρελθόν. (*ο όρος αναχρονιστική θα επεξηγηθεί απ’ όσα ακολουθούν στη συνέχεια)

Ο εντυπωσιακός φαρισαϊσμός στις αγανακτισμένες αντιδράσεις των περισσοτέρων πολιτών στις δυτικές χώρες θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ρητορικό ερώτημα: Why won’t Israelis let themselves be killed? (Γιατί οι Ισραηλινοί δεν αφήνουν να τους σκοτώσουν;) Στις εκδηλώσεις τους οι προηγούμενοι δεν φαίνεται να επηρεάζονται σχεδόν καθόλου από την ανύπαρκτη ή έστω προσχηματική και πάντως στα αυστηρά πλαίσια ανώδυνων δηλώσεων συμπαράσταση των υπολοίπων Αράβων. Ας δούμε λοιπόν και την άλλη πλευρά.

Πριν από δύο εβδομάδες, οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις επιτέθηκαν στην περιοχή Duhok του Ιρακινού Κουρδιστάν. Τρομαγμένοι οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μέσα σ' ένα καταιγισμό πυρών.  Κι αυτός υπήρξε μόνο ο πιο πρόσφατος βομβαρδισμός των πολιορκημένων Κούρδων από την Τουρκία. Η Τουρκία όμως είναι μέλος του ΝΑΤΟ και σύμμαχος των Δυτικών. Το διαδίκτυο παρέμεινε σιωπηλό. Δεν οργανώθηκαν διαμαρτυρίες στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Οι Τούρκοι δεν στιγματίστηκαν ως τρελοί και αιμοδιψείς δολοφόνοι. Κανείς δεν τους καταράστηκε να καούν στην κόλαση.

Που είναι οι αντιδράσεις για τον πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη; Έγιναν διαμαρτυρίες για την εθνοκάθαρση, όπως χαρακτήρισε ο ΟΗΕ τους διωγμούς, των εκαντοντάδων χιλιάδων του άπατρι λαού των Ροχίνγκια από τη Μιανμάρ; Γιατί καταγγέλλεται απλώς ως λάθος ή στη χειρότερη περίπτωση ως φρικτό λάθος, όταν η Βρετανία ή οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν στη Μέση Ανατολή, αλλά όταν το Ισραήλ αναλαμβάνει στρατιωτική δράση ακόμη και για να αμυνθεί χαρακτηρίζεται ως ναζιστική θηριωδία; Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά γιατί. Η βάσιμη όμως υποψία για επιλεκτική ευαισθησία και απουσία κριτικής προσέγγισης δεν θα είχε απαντηθεί.

Ο χάρτης με τις χώρες που επιτρέπουν την ψήφο στους απόδημους πολίτες τους στην επικεφαλίδα και το ένθετο tweet του Αλέξη Τσίπρα από τις 22 Ιανουαρίου 2015 θα αρκούσαν για να απαντήσουν στο ερώτημα του Ναι ή του Όχι στη συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού στην εκλογική διαδικασία. Ωστόσο θα ήταν χρήσιμο να δούμε τις αλλαγές που πυροδότησαν την τρέχουσα αντιπαράθεση και μάλιστα με βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς, όπως "αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος".

Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους καταργούνται τα πρόσθετα κριτήρια που αποτελούσαν απαραίτητες προϋποθέσεις για την εγγραφή των ενδιαφερόμενων στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού. Αυτά ήταν ο χρόνος διαμονής εντός της ελληνικής επικράτειας και η υποβολή φορολογικής δήλωσης με την έννοια που ορίζονταν αρχικά.

Σύμφωνα με αυτόπτες: Απίστευτο σκηνικό στη Νέα Σμύρνη: Πέντε αστυνομικοί έγραψαν μια οικογένεια που καθόταν στην πλατεία. Άλλοι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν. Το αποτέλεσμα: μέσα σε μερικά λεπτά η πλατεία γέμισε με αστυνομικούς, ακόμα και με όπλα στα χέρια. Δείρανε και κάτι πιτσιρικαδες... Έγιναν 4 προσαγωγές και ακολούθησε κυνηγητό μέσα στο άλσος από τη Δίας...Το παλικάρι στο βίντεο απλά κατέγραφε την βία γι'αυτό τον χτύπησαν και ενώ έτρεχαν να σωθούν από την βία η αστυνομία φώναζε είναι τρομοκράτες πιάστε τους. Ο Ευάγγελος Αντώναρος σημείωνε σε ανάρτησή του: Αποστολή της αστυνομίας είναι η τήρηση των νόμων. Όχι η χρήση αλόγιστης βίας σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών. Μέρα μεσημέρι στις γειτονιές της Αθήνας. Χαλάνδρι. Νέα Σμύρνη. Οι ξυλοδαρμοί πολιτών είναι πολιτική απόφαση του Χρυσοχοΐδη για επιδειξη δύναμης.Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει υποχρέωση έναντι του Συντάγματος και του ελληνικού λαού να στείλει τον αδίστακτο Υπουργό του σήμερα κατευθείαν στο σπίτι του. Αν δεν το πράξει θα αναλάβει ολόκληρη την ευθύνη για την εκτροπή. Η οργή των Ελλήνων πολιτών δεν επιτρέπει ολιγωρία. 

Έτσι ξεκίνησαν να τον βαράνε φορούσε μάσκα συζητούσε μαζί τους. Και ξεκίνησαν να τον βαράνε pic.twitter.com/OgItiIegu7

— Rallou Krini (@Ralloukr) March 7, 2021

Κύριε, σώσε μας από τον διάβολο, τον Τούρκο και τον κομήτη¹.

Ουγγρική προσευχή του 15^ου αιώνα.

Ο τουρκικός ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός TGRT Haber δημοσίευσε πρόσφατα έναν χάρτη που δείχνει τις χώρες στις οποίες η γειτονική χώρα θα ασκεί καθοριστική επιρροή το 2050. Σε αυτόν περιλαμβάνονται η Ελλάδα, ο Καύκασος, η Νότια Ρωσία, η Μέση Ανατολή μέχρι και τον Περσικό Κόλπο, καθώς και τμήμα της Βόρειας Αφρικής, και ειδικότερα η Λιβύη και η Αίγυπτος.

Ο χάρτης αυτός, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2008, και θεωρήθηκε και τότε υπερβολικά φιλόδοξος, αντικατοπτρίζει τις νέο-οθωμανικές μεγαλοϊδεατικές φιλοδοξίες της γείτονος.

Η αναμετάδοση της είδησης προκάλεσε τους επικριτικούς σχολιασμούς των ρωσικών ΜΜΕ, όσο και σημαντικής μερίδας Ρώσων πολιτικών. Ωστόσο ο Αλεξάντρ Σέριν, πρώτος αναπληρωτής επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της Δούμα (Ρωσική Βουλή) κάλεσε το Κρεμλίνο να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη του αυτούς τους σχεδιασμούς. Με δεδομένη, όπως τόνισε, την αυτοπεποίθηση των τουρκικών αρχών μετά την επιτυχή εμπλοκή τους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, η Τουρκία πιστεύει απόλυτα στη δύναμή της και τώρα δηλώνει ανοικτά προς ποια κατεύθυνση θα βαδίσει στη συνέχεια.