έναντι του ανιαρού και ύποπτου γραφειοκρατικού καθωσπρεπισμού των αστών δημοκρατών. Λέω ύποπτου, ανιαρού και γραφειοκρατικού καθωσπρεπισμού γιατί απουσιάζει το συγκρουσιακό σθένος, που θα μπορούσε να τους μετατρέψει από υποχείρια της πολιτικής παράδοσης σε χειριστές της.
Κάπως έτσι οδηγούμαστε στην ανάδειξη των δανδήδων σε μοιραίους πλέον πρωταγωνιστές που έχουν αποδεχτεί σιωπηλά τη διαχείριση της παρακμής και την παράταση της πτώσης ως επιλογών.
Δανδισμός σημαίνει κυρίως τη συμπεριφορά αλλά και την εμφάνιση ενός προσώπου με περιορισμένο βάθος. Ενός προσώπου σχεδόν κενού που εξαιτίας της επίγνωσης του ελλειμματικού πνευματικού, πολιτικού, καλλιτεχνικού του περιεχομένου, ενδιαφέρεται αποκλειστικά για την επιτηδευμένη προβολή, την οποία αξιοποιεί για να επιπλεύσει στην κοινωνία. Η αδιάλειπτη επιμονή του δανδή στην κομψότητα αποσκοπεί στην ικανοποίηση της αυτάρεσκης ματαιοδοξίας του. Την απουσία συγκρότησης την καλύπτει με την επιπόλαια εκδοχή ενός γενικόλογου και φιλελεύθερου εγκυκλοπαιδισμού.