Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Dilettanten-Verein.

Πέμπτη, 11 Αυγούστου 2022 12:33
Διαβάστηκε 523 φορές

Η διεθνής επικοινωνιακή κατακραυγή που πήρε το ζήτημα των υποκλοπών δείχνει πως όσο προβληματική είναι η δυτική εκδοχή της δημοκρατίας στην ουσία της, τόσο πιο ευαίσθητη θέλει να παρουσιάζεται στους τύπους της.

Δεν υποβαθμίζω την ιδιοτελή κατάχρηση του δικαιώματος του κράτους στην αυτοπροστασία. Και εδώ ισχύει ο νόμος του Παράκελσου: η δόση κάνει το δηλητήριο. Ωστόσο οι ευαισθησίες διάφορων μέσων, όπως των NYT, του Guardian ή της La Repubblica, που κατά περίσταση κάποια από αυτά λειτουργούν ως κυβερνητικά φερέφωνα, θα πρέπει να αξιολογούνται με περίσκεψη.

Από την άλλη έχουμε την αξιοθρήνητη κυβερνητική διαχείριση του ζητήματος με τις κραυγαλέες αντιφάσεις και την απελπιστική ρελάνς που επιχειρείται από χτες.

Μέσα στην τοξική πολιτική ατμόσφαιρα, που δεν περιορίζεται στο σύνηθες μίγμα θλίψης και γελοιότητας, ξεχωρίζει πέρα από κομματικές ταυτίσεις η αξιοπρόσεκτα ουσιαστική και εύστοχη δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη.

Οι εξελίξεις δείχνουν αποδόμηση του Κυρ. Μητσοτάκη, την οποία σε σημαντικό βαθμό προκαλούν και οι πρακτικές του. Το ειδικό βάρος των συνεργατών του που παραιτήθηκαν είναι ενδεικτικό. Οι επιπλοκές σε ενδεχόμενες μετεκλογικές συνεργασίες είναι προφανείς. Παρόλα αυτά εκτιμώ πως οι υποκλοπές δεν είναι παρά η θρυαλλίδα. Η προβληματικότητα των ομολογημένων επισυνδέσεων είναι η αφορμή. Η πραγματική αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί στη διαχείριση του ευρωπαϊκού ταμείου ανάκαμψης και την άρνηση του Πρωθυπουργού να τεθεί υπό διακομματικό έλεγχο κατά παράβαση του σχετικού ευρωπαϊκού νόμου.

Η επιχειρησιακή ικανότητα και η αποτελεσματικότητα των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών αξιολογείται ή θέλω να πιστεύω πως αξιολογείται θεσμικά. Ο θυμόσοφος Κωνσταντίνος Καραμανλής συνήθιζε να λέει πως υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και άλλα που γίνονται και δεν λέγονται.

Η χρησιμότητα όμως των μυστικών υπηρεσιών ως αποδιοπομπαίων τράγων όταν στραβώνουν τα πράγματα, κάποιες φορές και προληπτικά, δεν συμβαίνει μόνον εδώ.    

Ο Helmut Schmidt* αποκαλούσε τη Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) Ερασιτεχνικό Θίασο (Dilettanten-Verein). Τα αποτελέσματα της δουλειάς της τα αξιολογούσε ως ανεπαρκή. Δυσανάλογα πενιχρά σε σχέση με το ύψος του προϋπολογισμού τους, που στις αρχές των ’80 έφτανε στα 800 εκ. μάρκα το χρόνο, με τις επενδύσεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό να ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο.

Ο Helmut Kohl** εκτός από επικριτικός ήταν και ιδιαίτερα ανήσυχος. Θεωρούσε την υπηρεσία διαρκή εστία κινδύνου. Ένα απρόβλεπτο μέγεθος που ανά πάσα στιγμή μπορούσε να δημιουργήσει σκάνδαλα και να του προκαλέσει κρίσεις. (* & ** Der Spiegel, 12/1984.)

Κλείνοντας θα σταθώ σύντομα στην “έκπληξη” μερίδας του πολιτικού προσωπικού και μιας μερίδας πολιτών.

Η έκπληξη – χωρίς εισαγωγικά σημαίνει ειλικρινής – μου θυμίζει ένα παραμύθι των αδελφών Γκριμ.    

Η ιστορία είναι παλιά και έχει πολλές εκδοχές. Στην εκδοχή του παραμυθιού των αδερφών Grimm, πριν 200 χρόνια, ο μύθος περιστρέφεται γύρω από έναν γιδοβοσκό, τον Karl Katz, κάπου στα βουνά Harz της κεντρικής Γερμανίας.

Ένα βράδυ μια γίδα που απομακρύνθηκε οδήγησε τον Κατς βαθιά μέσα σε μια σπηλιά. Όταν έφτασε εκεί, παρασύρθηκε από κάποιους περίεργους τύπους που του πρόσφεραν να πιεί ένα μαγικό φίλτρο. Μόλις το ήπιε έπεσε σε βαθύ ύπνο. Όταν ξύπνησε, διαπίστωσε ότι είχαν περάσει χρόνια και όχι ώρες. Ο κόσμος γύρω του είχε αλλάξει.

#Μητσοτάκη #υποκλοπές #Ανδρουλακης

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)