Αν ζεις μέρα τη μέρα με το αδύνατο, αναρωτιέσαι τι σημαίνει αυτή η λέξη. Ή πολύ περισσότερο πως αυτή απέκτησε τη σημασία που έχει.
Υπάρχει ένας Κόσμος του Φωτός, στον οποίο όλα είναι καθαρά και φανερά. Υπάρχει και ένας Κόσμος της Σύγχυσης, όπου όλα είναι θολά και σκοτεινά. Αυτοί οι δύο κόσμοι είναι στην πραγματικότητα ένας. Εκείνοι που ζουν στον Κόσμο του Σκότους διακρίνουν μερικές φορές μια ανταύγεια από το Βασίλειο του Φωτός, εκείνοι όμως που ζουν στον Κόσμο του Φωτός δε γνωρίζουν τίποτε για το σκοτάδι. Οι άνθρωποι του φωτός δε ρίχνουν καμία σκιά. Το κακό τους είναι άγνωστο. Δεν γνωρίζουν επίσης τη μνησικακία. Κινούνται χωρίς αλυσίδες και δεσμά.
Henry Miller, Plexus. Rowohlt Verlag Hamburg 1955, s 660-661.