Την περασμένη εβδομάδα η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ τύπωσε 300 δισεκατομμύρια δολάρια για να διασώσει τις τράπεζες. Κάποιοι αξιολόγησαν την παρέμβαση αρνητικά, υποστηρίζοντας πως δεν έχει: καμία σχέση με την ελεύθερη αγορά και τον καπιταλισμό. Και επίσης πως πρόκειται για ένα: αστείο μέτρο μιας νομισματικής πρακτικής βουντού. Πρόσθεταν ακόμη πως: εάν οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειαζόντουσαν 300 δισεκατομμύρια δολάρια, θα έπρεπε να εκχωρήσουν την κυριαρχία τους στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Άλλοι υποστηρίζουν από καιρό πως: οι ΗΠΑ έχουν πλέον διανύσει το 70% του χρόνου τους ως οικονομικής υπερδύναμης και εδώ και δεκαετίες ξοδεύουν περισσότερα από όσα εισπράττουν. (Ray Dalio, The Changing World Order: Why Nations Succeed and Fail, 2021.)   

Η κίνηση της αμερικανικής κυβέρνησης δεν είναι σπασμωδική. Είναι σχεδιασμένη πάνω στη νέα αντίληψη για τον πληθωρισμό. Τουλάχιστον όπως την παρουσιάζει στο έργο του The Fiscal Theory of the Price Level, 2023, ο John Cochrane από το Ινστιτούτο Hoover του Πανεπιστημίου Stanford.

Πάντα και παντού μέχρι σήμερα ο πληθωρισμός αντιμετωπίζονταν ως νομισματικό φαινόμενο. Τώρα ο John Cochrane μας εξηγεί πως με βάση τις νέες εμπειρίες και τα νέα δεδομένα των τελευταίων 10 - 15 ετών ίσως και ο Milton Friedman να αναθεωρούσε τις απόψεις του.

Στη βιαιότητα της μάχης για επιβίωση ανάμεσα σ’ ένα αγριοκάτσικο κι σ’ έναν αετό αποτυπώνεται η άγρια ομορφιά όχι μόνο της φύσης αλλά και της ίδιας της ζωής. Συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης. Όσο κι αν η ωμότητα συγκαλύπτεται.   

Ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε βήμα και βρίσκεται πέρα από κάθε κλαψιάρικη ηθική φλυαρία. Σκοτώνεις είτε για να μην πεθάνεις από την πείνα είτε για να μην καταλήξεις τροφή.

Τα δάκρυα της αυτολύπησης δεν εξιλέωσαν και δεν έσωσαν ποτέ κανέναν. Εξιλεώνει και σώζει ο αγώνας και η προοπτική της νίκης ακόμα και σε δυσμενείς συνθήκες με μοναδικό όρο εμπλοκής την επιβίωση και έπαθλο την ίδια τη ζωή. Η αυτολύπηση είναι το πιο ύπουλο και τεμπέλικο παιδί του εγωισμού.

Ένας εγωιστής είναι αγωνιστής, είναι κυνηγός, είναι πολεμιστής. Δεν θα αποδεχτεί ποτέ το πεπρωμένο που του προδιάγραψαν άλλοι. Θα χαράξει τη δική του πορεία, θα ακολουθήσει τη δική του μοίρα. Γνωρίζει και έχει αποδεχτεί την απλή αλήθεια ότι το χαοτικό σύστημα που λέμε ζωή δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν. Γνωρίζει, αφού έχει πληρώσει το τίμημα και επέζησε, πως να μην παγιδεύεται στην παλινδρόμηση του χρόνου.

claudicat ingenium, delirat lingua, <labat> mens*

Titus Lucretius Carus, De Rerum Natura, III, 453.

Ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ᾽ οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετ᾽ ἄλλας
ψυχὰς εἰς Ἔρεβος νεκύων κατατεθνηώτων**.

Ὀδύσσεια, λ, 563 - 564.

* χωλαίνει το λογικό, παραληρεί η γλώσσα, παραπαίει το πνεύμα.

** Έτσι του μίλησα, εκείνος όμως δεν απάντησε, δεν είπε λέξη·
αμίλητος προχώρησε μαζί με τις ψυχές άλλων νεκρών που χάθηκαν,
στο μαύρο Έρεβος.

Η ραψωδία λ της Οδύσσειας επιγράφεται Νέκυια. Η λέξη νέκυια ἡ νέκυα (νέκυς : νεκρός) υπήρξε μια τελετή που στην ελληνική μυθολογία αποσκοπούσε στην επίκληση των νεκρών για να γνωρίσουν στους ζωντανούς το μέλλον. 

Στο περιστατικό των στίχων που παρέθεσα ο Οδυσσέας συναντάει τον Αίαντα στον Κάτω Κόσμο και απευθύνεται στη σκιά του. Όμως η σκιά, δηλαδή η ψυχή του Αίαντα, ήταν ακόμη τόσο χολωμένη, ώστε ακόμα κι εκεί, στον Κάτω Κόσμο, αρνείται να μιλήσει στον Οδυσσέα. Στο βασίλειο του Άδη οι άνθρωποι ήταν σκιές.

Σε μια εριστική και σχετικά σύντομη ομιλία στη Βαρσοβία ο Πρόεδρος Joe Biden επιβεβαίωσε τη συνεχή υποστήριξη της Αμερικής και του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία μετά από σχεδόν ένα χρόνο πολέμου εναντίον των δυνάμεων της Ρωσίας. Ο κ. Biden δήλωσε ότι "η Ουκρανία δεν θα αποτελέσει ποτέ νίκη για τη Ρωσία", καθώς υποσχέθηκε "περισσότερες κυρώσεις κατά του καθεστώτος του κ. Βλαντιμίρ Πούτιν".

Νωρίτερα ο Πρόεδρος Vladimir Putin σε μια εκτενή και ασυνήθιστη ομιλία του για την κατάσταση του ρωσικού κράτους στο κοινοβούλιο της χώρας του, ανακοίνωσε ότι η Ρωσία θα αναστείλει τη συμμετοχή της σε νέα START, την τελευταία συνθήκη μείωσης πυρηνικών όπλων με την Αμερική.

Ο Ray Dalio της Bridgewater Associates σε συνέντευξή του στο Der Spiegel* στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού είχε επισημάνει: Οι ΗΠΑ βρίσκονται λίγο πριν από έναν πόλεμο με την Κίνα και τη Ρωσία. (*Der Spiegel Nr. 24/11.6.2022, s. 62-63.) Το φόβο αυτόν τον εκφράζουν πλέον και άλλοι Αμερικανοί, όπως φαίνεται στο video που επισυνάπτεται.

Τέτοιες μέρες, από τις 22 έως τις 24 Φεβρουαρίου, πριν 175 χρόνια οι Γάλλοι πήραν τα όπλα, ανέτρεψαν τον βασιλιά Λουδοβίκο Φίλιππο και εγκατέστησαν τη Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία.

Τις ίδιες εκείνες ημέρες, στις 21 Φεβρουαρίου, εκδίδονταν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο¹ των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς.

Επρόκειτο για ένα βιβλιαράκι 23 σελίδων, που άρχιζε με τη μνημειώδη φράση: Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού και τελείωνε με τη γνωστή προτροπή: Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!

Ένα μήνα αργότερα η επανάσταση είχε μεταδοθεί στη Γερμανία. Κυρίως στα Νοτιοδυτικά και στο Βερολίνο. Με την κραυγή: Auf die Barrikaden! (Στα Οδοφράγματα!) οι Γερμανοί, που στην πλειονότητά τους ζούσαν μέσα στην εξαθλίωση,  ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τη μοναρχία και επιτέλους να ενωθούν.

 Boredom is the root of all evil –

 the despairing refusal to be oneself.

Søren Kierkegaard.

Ανοησία, λάθος, αμαρτία, απληστία,

Τα πνεύματά μας κατέχουν και τα κορμιά μας παιδεύουν,

Τις προσφιλείς μας τύψεις μας συντηρούμε,

Όπως οι ζητιάνοι τα ζωύφιά τους τρέφουν.

Οι αμαρτίες μας επίμονες, οι μεταμέλειές μας χαλαρές· 

Ακριβά πληρώνουμε τις εξομολογήσεις μας,

Χαρούμενα γυρνάμε στης ακολασίας το δρόμο

Πιστεύοντας πως μ’ ευτελή δάκρυα ξεπλένονται οι κηλίδες.

Το μαγαζί δεν άρεσε στην Αμπάρο, που συχνά από υπεροψία ήθελε να παριστάνει την κενόδοξη. Το ηθικό και πολιτικό της σφρίγος - αντίστοιχο με την ομορφιά και την υπέροχη περηφάνια της - την έκανε να νιώθει ότι το Πυλάδης ήταν λέσχη δημοκρατικών δανδήδων, και κατά τη γνώμη της ο δημοκρατικός δανδισμός ήταν η πιο ύπουλη μηχανορραφία της καπιταλιστικής συνωμοσίας. 

"Παράξενη προσωπικότητα" σχολίασα. "Ώριμος ευγενής, λίγο σιτεμένος, με λεφτά για ξόδεμα, ελεύθερο χρόνο για ταξίδια και τάση προς το υπερφυσικό".

"Ένας συγκροτημένος αντιδραστικός που έχει το θάρρος να είναι παρακμιακός. Κατά βάθος τον προτιμώ από τους δημοκράτες αστούς", είπε η Αμπάρο.

 Ουμπέρτο Έκο, Το Εκκρεμές του Φουκώ, Σελ. 156 & 232.

#Μητσοτακης  #συνεντευξη_τυπου

Τίποτα δεν είναι πιο βαθιά ριζωμένο στην ελληνική ιδιοσυγκρασία από την έννοια της δημοκρατίας. Κι αυτό, όπως θα δούμε στη συνέχεια, όχι μόνο στην πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων, αλλά και στις θρησκευτικές αντιλήψεις τους. Ακόμα και οι θεοί των Ελλήνων υπήρξαν δημοκρατικοί.    

Οι απαρχές της, που ανιχνεύονται στον 13^ο π.Χ. αιώνα, περιγράφονται από τα ομηρικά έπη. Ο Όμηρος συνέθεσε την αριστουργηματική του ποίηση περί το 800 π.Χ. Αναφέρεται δηλαδή σε γεγονότα που συνέβησαν τουλάχιστον επτά αιώνες πριν τη συμβατική εγκαθίδρυση της δημοκρατίας από τους Σόλωνα και Κλεισθένη.

Παρά τις συγκυριακές παραχαράξεις της ποιότητάς της που αλλοίωσαν πρόσκαιρα την αναλογικότητα της κοινωνικής συμμετρίας στην πολιτική εκπροσώπηση, η δημοκρατία επιζεί.

Η αναλογικότητα των τάξεων και των ατόμων στην εκπροσώπηση με βάση την προσφορά¹ στην ευημερία και την υπεράσπιση της πόλης και η διάκριση των εξουσιών με το δικαίωμα των πολιτών να εκφράζονται ελεύθερα, κρίνοντας και την εξουσία, και να απευθύνονται στις αρχές αποτελούν την πεμπτουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος.