Σαν χρυσή, όμως, είναι μαλακή, ενώ οι άλλες – οι σιδερένιες – είναι σκληρές και άκαμπτες. Πρέπει επομένως να συνεργαζόμαστε πάντα με τη δύναμη που ασκεί ο νόμος γιατί, επειδή η κρίση είναι σωστή, ευγενική και χωρίς βία, χρειάζεται βοηθούς, έτσι ώστε ο χρυσός μέσα μας να επιβληθεί στα υπόλοιπα υλικά.
Αν προσφέρουμε τη βοήθειά μας, ο μύθος της αρετής, που μας θεωρεί κατασκευάσματα των θεών, θα αποδειχτεί σωστός.
Έτσι, η έννοια των όρων «ανώτερος ή κατώτερος από τον εαυτό μας*» θα αποκτήσει σαφήνεια και θα εννοηθούν καλύτερα τα καθήκοντα τόσο της πόλης όσο και του ατόμου. Το άτομο θα αντιληφθεί την αλήθεια για τις έλξεις που υπάρχουν μέσα του και η πόλη θα θεσπίσει με νόμο τις ιδέες που πήρε από τους θεούς ή από κάποιον άνθρωπο με σωστή κρίση, για να τις χρησιμοποιήσει στις εσωτερικές της σχέσεις αλλά και στις συναλλαγές της με τις άλλες πόλεις.
* Πιο πριν, στο 633 e, ο Πλάτωνας επεξηγεί τους όρους ανώτερους και κατώτερους: Όταν λέμε ότι κάποιος είναι κατώτερος από τον εαυτό του, πιστεύω ότι όλοι εννοούμε κάποιον που υποκύπτει στις απολαύσεις και όχι στον μόχθο.
Πλάτων, Νόμοι, 644 d - 645 b.