Οι πιο κραυγαλέες περιπτώσεις είναι του M Friedman, της περιώνυμης Σχολής του Σικάγο, του οποίου οι αυθαίρετες θεωρίες απέτυχαν οικτρά στην πράξη καταστρέφοντας τη Χιλή, και των περιλάλητων ‘οικονομολόγων’ Rogoff-Reinhart, κάποιου άλλου ‘high’ αμερικάνικου πανεπιστημίου, που με τα χαλκευμένα, όπως απεδείχθη, ευρήματα τους στήριξαν τις φλυαρίες τους για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους. Αγανακτισμένος ο έγκριτος The Economist εισηγήθηκε μετά την περυσινή απονομή την κατάργηση του βραβείου για τα ‘οικονομικά’. Κλείνω την παρέκβαση σημειώνοντας ότι οι προαναφερθείσες σαχλαμάρες συνιστούν το ‘ευαγγέλιο’ αρκετών πρωταγωνιστών του εγχώριου πολιτικού τσίρκου. Η ανακάλυψη που τιμήθηκε, αυτή καθ΄ αυτή, αφορά τη δημιουργία του μικροσκοπίου Sted ( Stimulated Emission Depletion). Πρακτικά διευρύνει σημαντικότατα τον ορίζοντα των θετικών επιστημόνων – ερευνητών, οι οποίοι μπορούν πλέον να παρακολουθούν in flagranti (επί τω έργω) τη δραστηριότητα μικροβίων, ιών, κυττάρων. Για παράδειγμα:τι αλλαγές συμβαίνουν στα νευρικά κύτταρα την ώρα της μελέτης; πως ξεπερνούν το ανοσοποιητικό σύστημα οι διάφοροι ιοί; τι ξεχωρίζει τα υγιή από τα ασθενή κύτταρα στον καρκίνο, τον αυτισμό, την επιληψία; Γίνεται κατανοητό ότι το πεδίο εφαρμογών είναι ευρύτατο : ‘Η απόδοση των μικροσκοπιών καθορίζει άμεσα τη δυνατότητα να ανακαλύπτουμε’ υποστηρίζει ο βραβευμένος S Hell. Ο Βιοφυσικός Hans Blom από τη Στοκχόλμη, είναι μεταξύ αυτών που πιστεύουν ότι η συγκεκριμένη ανακάλυψη θα προκαλέσει επανάσταση στις επιστήμες της υγείας, με τον ανάλογο αντίκτυπο στη βελτίωση της πρόληψης, της διάγνωσης και της θεραπείας. Εννοείται ότι η καινοτομία αυτή θα αξιοποιηθεί επιχειρηματικά πολλαπλά και ποικιλοτρόπως και από το γερμανικό δημόσιο, ως χρηματοδότη της έρευνας, που θα εισπράξει ανάλογους φόρους. Αρκεί να σημειώσω ότι το βασικό μοντέλο ενός τέτοιου μικροσκοπίου ξεκινάει από τα 199 χιλ ευρώ. (Για εκτενέστερη ενημέρωση ανατρέξτε: Der Spiegel,43,13 10 14) Πέρα από έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον ερευνητή, εστιάζω και σε κάποιες άλλες ειδοποιούς παραμέτρους της επιτυχίας. Στην εκατονταετή ύπαρξη του θεσμού των Nobel δεν υπάρχει Πανεπιστήμιο, που έστω και μακράν να μπορεί να συγκριθεί με αυτό του Goettingen: 44 κάτοχοι του τίτλου έχουν σπουδάσει ή ερευνήσει εκεί, μεταξύ τους οι M Planck, O Hahn, W Heisenberg, για να αναφέρω κάποιους από τους επιφανέστερους. Αναλογιστείτε ότι το Γκέτινγκεν είναι μια πόλη όλο κι όλο 125 χιλ κατοίκων στην κεντρική Γερμανία, στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας, με το ιστορικό του Πανεπιστήμιο (έτος ίδρυσης 1734, 26 χιλ φοιτητές, 4 χιλ διδακτικό προσωπικό, 7 χιλ διοικητικοί υπάλληλοι) να ανήκει στα μεσαίου μεγέθους ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. (Αναλογικά η αντίστοιχη πόλη στην Ελλάδα θα ήταν τα Γρεβενά ή η Τρίπολη). Ανέφερα τα προηγούμενα για να καταδείξω πως σε μια πραγματική δημοκρατία η αγαστή συνεργασία κράτους και επιχειρήσεων μπορεί να μετουσιώνει σε πρακτικό αποτέλεσμα τη δημιουργική φαντασία των επιστημόνων, των οποίων τις έρευνες ενθαρρύνει, προσελκύοντας παράλληλα επενδυτικά κεφάλαια, με τελικό αποδέκτη το βιοτικό επίπεδο του πολίτη, που αναβαθμίζεται ποιοτικά. Αυτό ονομάζεται ή αυτό κυρίως θα έπρεπε να ονομάζεται πολιτισμός. Κλείνω υπενθυμίζοντας ότι σχεδόν δεν υπάρχει σοβαρή καινοτομία ή ανακάλυψη που να μην έχει χρηματοδοτηθεί από το δημόσιο. Το internet, για παράδειγμα, ξεκίνησε ως εφαρμογή του αμερικανικού στρατού. Τα λεγόμενα risk capital κάνουν την εμφάνισή τους πάντα και μόνο όταν είναι εξασφαλισμένα τα άμεσα και πλούσια κέρδη, με το λιγότερο δυνατό φόρο. Μετά την κρίση και όταν οι ζημιές καλύπτονται απ΄ τον φορολογούμενο. Επιφυλάσσομαι να ανεβάσω άρθρο το επόμενο διάστημα σχετικά με το θέμα: επιστημονική έρευνα – ιδιωτικά κεφάλαια – χρηματοδότηση. Η λατινική πρόταση στην επικεφαλίδα σημαίνει : 'για το καλό όλων' και είναι το motto του Πανεπιστημίου του Goettingen.