Οι δαίμονες έχουν ως έργο την αποκατάσταση του συνδέσμου και όχι τη σύνθεση των δύο κόσμων. Χρησιμεύουν ως διερμηνείς και διάγγελοι στην επικοινωνία θεών και ανθρώπων. (Τα σχόλια που παρατέθηκαν προέρχονται από την Εισαγωγή του Ιωάννη Συκουτρή στο Συμπόσιο του Πλάτωνα.)
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα: Δύο δὲ μόνω καλῶς συνίστασθαι τρίτου χωρὶς οὐ δυνατόν: δεσμὸν γάρ ἐν μέσῳ δεῖ τινα ἀμφοῖν συναγωγὸν γίγνεσθαι. δεσμῶν δὲ κάλλιστος ὃς ἂν αὑτὸν καὶ τὰ συνδούμενα ὅτι μάλιστα ἓν ποιῇ2. Πλάτων, Τίμαιος: 31c. (Αλλά δύο πράγματα δεν μπορούν να συνδυαστούν σωστά χωρίς ένα τρίτο. Πρέπει να υπάρχει κάποιος δεσμός ένωσης μεταξύ τους. Και ο πιο δίκαιος δεσμός είναι αυτός που κάνει την πιο ολοκληρωμένη συγχώνευση του εαυτού του και των πραγμάτων που συνδυάζει.)
Ο Σωκράτης περιγράφει τους δαίμονες ακολουθώντας τον Ησίοδο: οἱ μὲν δαίμονες ἁγνοὶ ὑποχθόνιοι καλέονται, ἐσθλοί, ἀλεξίκακοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων 3a. Και συνεχίζει επικαλούμενος τους ποιητές, υποστηρίζοντας πως και ορισμένοι θνητοί μπορούν να αναδειχτούν σε μεσολαβητές: λέγει οὖν καλῶς καὶ οὗτος [Ησίοδος] καὶ ἄλλοι ποιηταὶ πολλοὶ ὅσοι λέγουσιν ὡς, ἐπειδάν τις ἀγαθὸς ὢν τελευτήσῃ, μεγάλην μοῖραν καὶ τιμὴν ἔχει καὶ γίγνεται δαίμων 3b. Πλάτων, Κρατύλος: 398 c.
Η εμπειρία του Παύλου στο δρόμο προς τη Δαμασκό επιβεβαιώνει την εκλεκτικότητα της διαμεσολάβησης:
Οἱ δὲ σὺν ἐμοὶ ὄντες τὸ μὲν φῶς ἐθεάσαντο καὶ ἔμφοβοι ἐγένοντο, τὴν δὲ φωνὴν οὐκ ἤκουσαν τοῦ λαλοῦντός μοι4. (Εκείνοι που με ακολουθούσαν είδαν το φως και τρομοκρατήθηκαν. Δεν άκουσαν όμως τη φωνή Εκείνου που μου μιλούσε.) Πράξεις, 22,9.
Παραπομπές:
1. God with man does not mingle. Plato, Symposium:203 a.
2. But two things cannot be rightly put together without a third; there must be some bond of union between them. And the fairest bond is that which makes the most complete fusion of itself and the things which it combines. Plato, Timaeus: 31c.
3a-3b. a: They are called holy spirits under the earth. Noble, averters of evil, guardians of mortal men. Hes. WD 122 ff.
b: Now he [Hesiod] and all the other poets are right, who say that when a good man dies, he has a great portion and honor among the dead and becomes a spirit. Plato, Cratylus: 398 c.
4. And those who were with me indeed saw the light and were afraid, but they did not hear the voice of Him who spoke to me. Acts 22:9.
Στην Απολογία του ο Παύλος, 1 – 65 μ.Χ., απευθύνεται στους Εβραίους και τους μεταφέρει ένα στιγμιότυπο της εμφάνισης του Ιησού στον ίδιο.
Μελετητές των Επιστολών του Παύλου εκτιμούν πως αυτό το εξωλογικό περιστατικό, με έντονα χαρακτηριστικά καταπληξίας*, συνέβη μεταξύ των ετών 31 και 36 μ.Χ. Η Σταύρωση υπολογίζεται πως έγινε μεταξύ των ετών 30 και 33 μ.Χ. (* Καταπληξία: το σοκ. Η ξαφνική και βίαιη διαταραχή της νευρικής ισορροπίας που οφείλεται σε συγκινησιακά, συναισθηματικά αίτια και των αντανακλαστικών κινήσεων. Η αιφνίδια διαταραχή πολλών λειτουργιών, κυρίως της κυκλοφορίας του αίματος, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο. Ο Παύλος, όπως έλεγε ο ίδιος, είχε χάσει την όρασή του για τρεις μέρες.)