Στην οικονομία, όπως και στις άλλες κοινωνικές επιστήμες, λίγες αποφάσεις προσφέρουν τη σιγουριά του σωστού ή του λάθους. Κι αυτό για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Ιδιαίτερα στην εποχή μας το συγκεκριμένο δίπολο παραείναι απλοϊκό για να εξισορροπήσει τις ποικίλες διαστάσεις της μεταβαλλόμενης οικονομικής δραστηριότητας. Η ανάγκη για χαμηλό πληθωρισμό στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και ο εφησυχασμός των κεντρικών τραπεζών οδήγησαν στις πιστωτικές υπερβολές, που τελικά είχαν ως αποτέλεσμα τη γνωστή τραπεζική κρίση λίγα χρόνια αργότερα. Έτσι η σωστή σήμερα επιμονή στο σύμφωνο σταθερότητας, ίσως αποδειχτεί το αυριανό λάθος, αν αμεληθεί η ανάπτυξη, την οποία φέρνουν οι επενδύσεις.

Το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, τεκμηριώνει μια πρόταση, που υποστηρίζει ότι ενσωματώνει τα προηγούμενα. Στη ζώνη του ευρώ διαπιστώνεται επενδυτική υστέρηση σε πάγιο κεφάλαιο της τάξης του 15% , από την αρχή της κρίσης (14% για την ευρωπαϊκή ένωση). Σε απόλυτους αριθμούς αυτό ισοδυναμεί με 200 δις ευρώ ή το 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Παράλληλα αποταμιεύεται το 3,5% του α ε π, που σε απόλυτους αριθμούς φτάνει στα 300 δις ευρώ. Εισηγείται λοιπόν τη δημιουργία ενός Ειδικού Ταμείου για το σκοπό αυτό, υπό την εποπτεία της Τράπεζας Επενδύσεων, διάρκειας 5 ετών, για τη χρηματοδότηση των επενδυτικών αναγκών των επιχειρήσεων. Τα κεφάλαια θα μπορούσαν σχετικά άνετα να αντληθούν από την κεφαλαιαγορά με την έκδοση τίτλων και την εγγύηση των εμπλεκομένων χωρών, οπότε και θα πετύχαιναν υψηλή αξιολόγηση και άρα ευνοϊκά επιτόκια προς όφελος των χρηματοδοτούμενων. Τις δανειοδοτήσεις θα μπορούσαν να τις αναλάβουν δημόσιες τράπεζες ή ιδιωτικοί πιστωτικοί οργανισμοί, που διαθέτουν την τεχνογνωσία της αξιολόγησης επενδυτικών προτάσεων.

Το σχέδιο δείχνει ότι μπορεί να καλύψει το κενό της επενδυτικής απροθυμίας των ιδιωτών, δεν θίγει το σύμφωνο σταθερότητας και παρακάμπτει την αδυναμία των τραπεζών. Ωστόσο είναι ζήτημα, όπως και όλα τα άλλα, πολιτικών αποφάσεων και είναι ενθαρρυντικό ότι οι εμπνευστές του ήδη συζητούν με τη γερμανική κυβέρνηση.