Σε πείσμα της Φυσικής, η Οικονομία ανακάλυψε ήδη από καιρό τη μηχανή του χρόνου: τα δάνεια. Με τις συμβάσεις τους μπορεί κάποιος να μεταφέρει στο μέλλον το σημερινό του πλεόνασμα. Μπορεί επίσης να απολαύσει σήμερα μελλοντικά εισοδήματα. Η μηχανή αυτή λειτουργεί με βάση το επιτόκιο, μετατρέποντας μια σημερινή αξία σε μελλοντική. Τα εργοστάσια που κατασκευάζουν αυτές τις μηχανές είναι οι τράπεζες. Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούν είναι οι καταθέσεις. Ο χρυσός κανόνας της λειτουργίας μιας τράπεζας στηρίζεται στην απλή αρχή 3-6-3. Που σημαίνει : δανείζεσαι με 3, δανείζεις με 6, στις 3 πάς για γκολφ. Η ζήτηση για τα προϊόντα αυτά είναι μόνιμη για ευνόητους λόγους : Απαλλάσσουν από το άγχος τη αβεβαιότητας και φέρνουν το μετά στο εδώ και στο τώρα. Οι ισχυροί αυτοί πειρασμοί υποδαυλίστηκαν τόσο από τις διοικήσεις των τραπεζών, όσο και από τους επίσημους πολιτειακούς φορείς, ακόμη και κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Διπλό Bypass. Άδεια κρατικά ταμεία, αδύναμες τράπεζες , σύμφωνο σταθερότητας. Κι όμως η ανάγκη για επενδύσεις μπορεί να εξυπηρετηθεί.
‘ Η φρόνηση είναι μια πλούσια γριά γεροντοκόρη, που τη φλερτάρει η ανικανότητα’ υποστηρίζει σ΄ έναν αφορισμό του ο άγγλος ποιητής WBlake. Φρόνηση στην παρούσα φάση δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο επίμονος οικονομικός δογματισμός, που προσηλωμένος στη δημοσιονομική δυσκαμψία, τελματώνει την ανάπτυξη οδηγώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση στην επόμενη ύφεση.