Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, στις 12 Οκτωβρίου του 1944, οι υπερβολές στους πανηγυρισμούς, ειδικά στις αριστοκρατικές συνοικίες των Αθηνών, επισύρουν την οργή του Βρετανού Πρέσβη, Ρέτζιναλντ Λήπερ. Αρχικά συστήνει στα μέλη των Βρετανικών Δυνάμεων να περιορίσουν τις εμφανίσεις τους σε παρόμοιες εκδηλώσεις. Υπενθυμίζει ότι στην Ελλάδα βρίσκονταν για δουλειά. Αργότερα αναγκάζεται να απαγορέψει τις δεξιώσεις με την αιτιολογία ότι οι καλοζωισμένοι αστοί πρέπει να σταματήσουν επιτελούς να προκαλούν τον πεινασμένο λαό! Ο υπερπληθωρισμός έχει φτάσει σε αστρονομικά μεγέθη: ένα ψωμί τιμάται 80 δισ δραχμές. (Ιατρίδης Ο. Ιωάννης, Εξέγερση στην Αθήνα, 1973)

Λοιπόν,σας λέω, πως εγώ πραγματικά στεκόμουν μπροστά της σαν χαμένος, όταν μου πέταξε κατάμουτρα πως την έκλεψα! Πως φώναζε, πως έβριζε! Ήταν γυναίκα λυσσασμένη και χωρίς κανένα χαλινό. Μα κρίνετε και μόνος σας: πρώτα-πρώτα δεν την κατάκλεψα, όπως είπατε πρωτύτερα. Η ίδια μου χάρισε τα λεφτά της κι επομένως αυτά ήταν δικά μου... Σκέφτηκα λοιπόν πως δίνοντάς της πίσω τα λεφτά, μπορεί κιόλας να την κάνω δυστυχισμένη. Θα της αφαιρούσα έτσι την ηδονή να είναι απόλυτα δυστυχισμένη εξαιτίας μου και να με καταριέται για τούτο σ' όλη της τη ζωή. Πιστέψτε, φίλε μου, σε δυστυχίες αυτού του είδους υπάρχει μάλιστα κάποια ανώτερη απόλαυση, να νιώθεις τον εαυτό σου απόλυτα αθώο και μεγαλόψυχο και να 'χεις όλο το δικαίωμα ν' αποκαλείς εκείνον που σ' αδικεί παλιάνθρωπο. Αυτό το μεθύσι που προέρχεται από οργή, απαντιέται, εννοείται, στις σιλερικές* φύσεις. Δεν αποκλείεται αργότερα η γυναίκα εκείνη να μην είχε ψωμί να φάει, μα είμαι βέβαιος πως ήταν ευτυχής. Και εγώ δεν θέλησα, ακριβώς, να της στερήσω αυτήν την ευτυχία και γι αυτό δεν της έστειλα πίσω τα λεφτά. Και μ' αυτό τον τρόπο δικαιολογήθηκε απόλυτα ο κανόνας μας πως όσο πιο φωναχτή και ογκώδης είναι η ανθρώπινη μεγαλοψυχία τόσο πιο πολύ εγωισμό έχει μέσα της, και μάλιστα τον πιο απαίσιο. (Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Ταπεινωμένοι και Καταφρονεμένοι, 1861)

*σιλερικές, δηλαδή ρομαντικές φύσεις. Από το όνομα του σπουδαίου Φρίντριχ Σίλερ, 1795-1805, Γερμανού θεατρικού συγγραφέα, ποιητή, ιστορικού και πρώτου μεγάλου εκπροσώπου του ρομαντικού κινήματος. Ο ρομαντισμός κήρυξε την αγάπη για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, για την τιμωρία των ενόχων, για τη ζωή, την ελπίδα για το αύριο του ανθρώπου.        

Δεν αποθνήσκουν οι θεοί. Η πίστις αποθνήσκει
        του αχαρίστου όχλου των θνητών.
Είν’ οι θεοί αθάνατοι. Aπό τα βλέμματά μας
        τους κρύπτουσι νεφέλαι αργυραί.

Εάν η γη καλύπτεται με σκότος, μη φοβείσαι.

Μη ό,τι είναι έρεβος νόμιζε διαρκές.

Φίλε, πλησίον ηδονών, ανθών, κοιλάδων είσαι·

θάρρει, και βάδισον εμπρός. Ιδού το λυκαυγές!

Ομίχλη μόνον ελαφρά το βλέμμα σου τρομάζει.

Υπό τον πέπλον ευμενής η φύσις διά σε

ρόδων, και ίων, κι ευγενών ναρκίσσων ετοιμάζει

στεφάνους, των ασμάτων σου ευώδεις αμοιβαί.

Απόσπασμα από το (ατελές και αποκηρυγμένο, όπως το είχε κατατάξει ο Κ.Π. Καβάφης) ποίημα Ο Ποιητής και η Μούσα (1886). Η Μούσα (πιθανόν η Τερψιχόρη - λυρική ποίηση) απευθύνεται και εμψυχώνει τον μάλλον απελπισμένο ποιητή. 

Ο τίτλος και οι στίχοι της επικεφαλίδας από τη Μνήμη (1896) των Αποκηρυγμένων ποιημάτων του Κ.Π.Καβάφη.

Για εκείνους που θέλουν όχι μόνο να επιβιώνουν, αλλά και να κυριαρχούν, κι αυτό χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τους πολιτικούς, η λογική είναι ένας τρόπος ερμηνείας του κόσμου προς το συμφέρον τους. Για εμάς τους υπόλοιπους είναι μια απλή δεξιότητα για να καταλαβαίνουμε πως έχουν τα πράγματα.

Παρ' όλα αυτά, ακόμα και για τους πιο αδίστακτους και επιφανείς από αυτούς έρχεται η ώρα που ο όγκος και η φορά των ίδιων των πραγμάτων τους αποβάλλει και τους εξωθεί στα περιθώρια της κοινωνίας και στις σκιές της ιστορίας. 

Για εμάς, όσο κι αν δυσκολεύουν οι περιστάσεις, ισχύει: ἑπτάκις γὰρ πεσεῖται δίκαιος καὶ ἀναστήσεται. (Παροιμίαι, Κεφάλαιο 24, Εδάφιο 16)

Στο ένθετο γράφημα η έναρξη και εξέλιξη του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Οι συγκρίσεις με το σουηδικό μοντέλο και τα αναπόφευκτα συμπεράσματα δικά σας. 

ΥΓ: Το καταστροφικότερο και αθλιότερο είδος ηγεσιών είναι εκείνο που με τις επιλογές του οδήγησε μέχρι τώρα σε πενταπλασιασμό των νεκρών, ως μοναδική χώρα παγκοσμίως στη δεύτερη φάση, και κρύβεται πίσω από τους (τώρα ανεύθυνους) υπηκόους του (και ιδίως τους τώρα απερίσκεπτους νέους)   

BREAKING: Joe Biden has been elected the next President of the United States.

Το μόνο πιο δυνατό από έναν δράκο είναι ένας δρακοφονιάς. Όπως σχολιάζει το Time, για τέσσερα χρόνια η στάση του Ντόναλντ Τραμπ, που προκαλούσε διαίρεση και χάος, ήταν η κυρίαρχη δύναμη στην αμερικανική ζωή. Στο τέλος, μετά από μια μακρά και βασανιστική μάχη, ηττήθηκε από την υπόσχεση-δέσμευση του Joe Biden για αξιοπρέπεια, ενότητα και εθνική συμφιλίωση.

Η νίκη του Μπάιντεν ήταν ταυτόχρονα ευρέως αναμενόμενη και αμφισβητούμενη πεισματικά. Ήρθε ύστερα από καταμετρήσεις ημερών, που την έκαναν τόσο προβλέψιμη όσο και ενοχλητική. Η νίκη δεν ήταν η εύκολη επικράτηση, όπως πολλοί Δημοκρατικοί περίμεναν.

Τελικά το λεγόμενο Μπλε Τείχος, που είχε καταρρεύσει το 2016, έδωσε τη νίκη. Πρώτα ο Ουισκόνσιν, μετά το Μίσιγκαν και στο τέλος η Πενσυλβάνια.

Ο Μπάιντεν εκλέχτηκε με  τις περισσότερες ψήφους (74.857.880 ή 50,6%) από οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο για την προεδρία στην αμερικανική ιστορία, καταρρίπτοντας και το ρεκόρ του Μπαράκ Ομπάμα. Σύμφωνα με το αποτέλεσμα που ανακοίνωσε το Associated Press ο Joe Biden εξασφάλισε 290 εκλέκτορες έναντι 214 του Donald Trump. Οι ψήφοι και το ποσοστό του Προέδρου Τραμπ έφτασαν συνολικά 70.598.535 ή στο 47,7%.

 Η Αντιπρόεδρος πλέον Kamala Harris, η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται σ' αυτή τη θέση συγχαίρει τον νέο Πρόεδρο:

"We did it, we did it Joe"

"You're going to be the next president of the United States"

Vice-president-elect Kamala Harris congratulates president-elect Joe Biden after he's projected to win #Election2020https://t.co/OoIexqltf7 pic.twitter.com/8RqikoVeRw

— BBC News (World) (@BBCWorld) November 7, 2020

Την ώρα των ύπουλων τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον άοπλων, ανυποψίαστων και ανυπεράσπιστων πολιτών μιας μικρής ειρηνικής χώρας, όπως η Αυστρία, που οι πολίτες της υποδέχονταν διαδηλώνοντας τους μουσουλμάνους πρόσφυγες, διάφοροι κοσμοπολίτες διανοούμενοι επιδίδονται σε ιστορικούς συμψηφισμούς και αποικιοκρατικές δικαιολογήσεις. Κάποιος αφελής ευκολόπιστος θα έλεγε πως δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι επιβεβαιώνουν μια οθωμανική απόκριση για την ηθική αιτιότητα: suç ölenin (το φταίξιμο είναι του νεκρού). Με μια διεστραμμένη και μύχια ικανοποίηση υποδέχονται την επαλήθευση των εκτιμήσεων τους για την πρόβλεψή τους, που με διάφορα ιδεοληπτικά αναμασήματα, επαναλαμβάνει μετά από ~ 2600 χρόνια τον Ηράκλειτο: πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι. Όταν όμως τα σκυλιά χορεύουν αγκαλιά με τους λύκους, μπορεί κάποιος υποψιασμένος να υποστηρίξει ότι οι θρησκευτικές-πνευματικές επενδύσεις με σκοπό τον ισλαμικό επεκτατισμό στην Ευρώπη αποδίδουν.

Η εν πολλοίς αρμονική συνύπαρξη μιας ποικιλίας πολιτισμών και θρησκειών στον ευρωπαϊκο χώρο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δυστυχώς περνάει σε μια επικίνδυνη φάση. Η γερμανική ηγεσία, που το δεύτερο εξάμηνο του 2020 προεδρεύει στην Ε.Ε., καλεί τους Ευρωπαίους να μην ενδώσουν στο φόβο και να μην παρασυρθούν στο ρατσισμό. Όμως οι Γερμανοί χρησιμοποιούν ένα ρητό που λέει:Optimisten sind nur schlecht informierte Pessimisten. (Αισιόδοξοι είναι απλώς οι ανεπαρκώς ενημερωμένοι απαισιόδοξοι)

Υ.Γ.Οι "ασεβείς" είμαστε εμείς.

#Vienna Munnawaar Rana should be taken seriously. pic.twitter.com/ynHr9K0Ya4

— Divya Kumar Soti (@DivyaSoti) November 3, 2020

Let's remember Erdogan's words threatening Europe. And attacks began in many parts of Europe. first #France, now #Vienna#Vienne #ViennaAttack #Austria #Terror #Terrorisme #StopTurkeyTerrorists pic.twitter.com/o00DgBdvQy

— Netewî (Dildar Dylan) (@prehumain) November 2, 2020