18:33  Πέμπτη, 28  Μαρτίου  2024 
elendetr

Virtus post Nummos

Τετάρτη, 30 Μαρτίου 2016 21:47
Διαβάστηκε 1717 φορές

Money talks, Bullshit walks1.

Θυμόσοφο Αμερικανικό Ρητό.

Ο πολιτισμός του κοινωνικού αποκλεισμού που στηρίζεται στη θεσμοθετημένη ασυδοσία δεν ενδημεί μόνο στη χώρα μας. Αλλ’ αυτό είναι γνωστό. Εκείνο που συνήθως μας διαφεύγει αφορά τα μεγέθη. Και μια απλή ανάγνωση τους αρκεί για να δείξει ότι οι περισπούδαστες θεωρίες των απολογητών της πλουτοκρατίας αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις. Σ’ αυτό που σίγουρα θα μπορούσε να συμφωνήσει κάποιος με τους κυρίους αυτούς είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις καθίστανται πλέον, εκτός από επιτακτικές, και αναπόφευκτες. Η ριζική διαφορά μας έχει να κάνει με το περιεχόμενο και το στόχο των αλλαγών. Το γεγονός ότι η εδώ συγκυβέρνηση εξαρτά την πολιτική της επιβίωση από την έκβαση της σύγκρουσης με ορισμένους κατσαπλιάδες2 της εντόπιας κλεπτοκρατίας προσθέτει στοιχεία δραματικότητας. Στις πολιτισμένες χώρες της Εσπερίας η σοβούσα αντιπαράθεση μπορεί να στερείται θυμικής έντασης και υποκριτικών ικανοτήτων, τα αναπληρώνει όμως με κολοσσιαίους κεφαλαιακούς όγκους, οι οποίοι της προσδίδουν χαρακτηριστικά τιτανομαχίας.

Ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Jack Lew, διαμαρτυρήθηκε πρόσφατα και μάλιστα εγγράφως στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jean-Claude Juncker, δηλώνοντας ότι η χώρα του είναι απογοητευμένη. Ο Πρόεδρος, συνέχιζε ο Υπουργός, θα πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει την Επίτροπό του για θέματα ανταγωνισμού, Margrethe Vestager, για να μην διαταραχθεί η διεθνής συνεργασία που σχετίζεται με τα φορολογικάvestager θέματα. Ο κ. Jean-Claude Juncker παρέδωσε την επιστολή του κ. Jack Lew στην κ. Margrethe Vestager με την παράκληση να απαντήσει. Η Επίτροπος, σύμφωνα με το Spiegel, έκλεινε την απάντησή της στα τέλη Φεβρουαρίου με την ελπίδα ότι θα συνέπιπταν τουλάχιστον στην εκτίμηση ότι τα φορολογικά πλεονεκτήματα υπέρ μιας επιχείρησης σε σχέση με μια άλλη αλλοιώνουν σοβαρά τον δίκαιο ανταγωνισμό.

Η αιτία της δυσαρμονίας άρχισε με το ερώτημα του ποιος πρέπει να φορολογεί τα κέρδη των αμερικανικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, που επιτέλους βρήκε το σθένος και έθεσε κάποιος Ευρωπαίος θεσμικός παράγοντας, στη συγκεκριμένη περίπτωση η εικονιζομένη Επίτροπος Ανταγωνισμού. Αν και οι δύο πλευρές, ΕΕ και ΗΠΑ, θεωρητικά θα επιθυμούσαν να έχουν μερίδιο στη φορολόγηση των εν λόγω επιχειρήσεων, υπάρχουν αρκετά νομικά κενά, τα οποία αξιοποιούν οι οικονομικοί σύμβουλοί τους, ώστε να φυγαδεύουν τα θηριώδη κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους.

Σύμφωνα με τον οργανισμό Citizens for Tax Justice3 εταιρικά μεγαθήρια, όπως η Apple, η Pfizer, η Microsoft, η IBM, η Google και αρκετές άλλες, έχουν αποθησαυρίσει και μεταφέρει σε φορολογικούς παραδείσους, κυρίως της Καραϊβικής, το πραγματικά αστρονομικό μέγεθος των 2,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα σωρευτικά κέρδη των εν λόγω επιχειρήσεων στο εξωτερικό για το 2015 κάνουν πιο ευκρινή την τάξη των μεγεθών στην οποία αναφερόμαστε. Σε δισεκατομμύρια δολάρια τα περσινά αποτελέσματα ήταν: Apple 200,1, Pfizer 193,6, Microsoft 108,3, IBM 68,1, Google 58,3 ο κατάλογος είναι μακρύς και δυσθεώρητος. Όλα αυτά επιτυγχάνονται κυρίως στην οικονομικά εύρωστη αγορά της Ευρώπης, χρησιμοποιώντας ως έδρες φορολογικούς παραδείσους εντός της Ένωσης: Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία. Η περίπτωση της Ιρλανδίας στη συνεργασία της με την Apple είναι παραδειγματική των προηγούμενων μεθοδεύσεων. Γνωστός είναι ο όρος Double Irish και δηλώνει τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ο Φοίνικας του Βορρά, όπως αποκαλείται η υπερχρεωμένη χώρα μετά την όποια ανάταξη της οικονομίας της, προσελκύει επενδύσεις. Τα εταιρικά κέρδη στο εν λόγω κράτος φορολογούνται κανονικά με ένα ιδιαίτερα χαμηλό 12,5%. Ωστόσο σε συνεννόηση με το Υπουργείο Οικονομικών το ποσοστό μπορεί να περιοριστεί σημαντικά. Επιπρόσθετα η χώρα επιτρέπει σε θυγατρικές τη χρήση φορολογικής έδρας εκτός της επικράτειας της, σε κάποιον φορολογικό παράδεισο. Αυτό σημαίνει ο όρος Double Irish: καταστατική έδρα εντός- φορολογική έδρα εκτός. Με τη χρήση λογιστικών τεχνασμάτων τα παρακλάδια της επιχείρησης στην ευρωπαϊκή ήπειρο μεταφέρουν σχεδόν το σύνολο των κερδών τους στο Cork της Ιρλανδίας, από όπου ακολουθείται η προαναφερθείσα διαδικασία φυγάδευσης των κεφαλαίων. Σε αρκετές περιπτώσεις η τελική επιβάρυνση επί των αποτελεσμάτων στις τρείς προαναφερθείσες ευρωπαϊκές χώρες περιορίζεται στο γελοίο 1%. Η Αντιπρόεδρος της Apple στην Ευρώπη, Cathy Kearney, παρουσιάστηκε την περασμένη στα μέσα Μαρτίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συνοδευόμενη από την Σύμβουλό της επί των φορολογικών και υπερασπίστηκε τον εργοδότη της. Υποστήριξε ότι η επιχείρηση, που στις ΗΠΑ απασχολεί περί τους 70 χιλιάδες εργαζομένους, πληρώνει κανονικά φόρους, δηλώνοντας ότι είναι ο μεγαλύτερος πελάτης της αμερικανικής εφορίας με καταβολές ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το 2015. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην ενδεχόμενη στοχοποίηση της επιχείρησης, όπως και άλλοι εκπρόσωποι εταιριών αμερικανικών συμφερόντων. Απέφυγε όμως να αναφερθεί στο ακριβές ύψος των φορών που καταβλήθηκαν στην Ευρώπη. Θα ήταν προσβλητικό και ταπεινωτικό. Παρομοίως συμπεριφέρεται στο συγκεκριμένο ζήτημα και η Google και πολλές άλλες επιχειρήσεις τεχνολογίας, φαρμάκων, αλλά και εστίασης και αναψυχής, όπως η McDonalds και η Starbucks.

Κι όλα αυτά από εταιρείες, ειδικά στους κλάδους της πληροφορικής και της βιολογίας, που όπως είναι ευρέως γνωστό και αποδεικνύει στο βιβλίο της The Entrepreneurial State η Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Sussex και Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα ανάπτυξης Mariana Mazzucato, στήριξαν την εξέλιξή τους σε έρευνες και καινοτομίες, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν από το δημόσιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι, όταν είχε εκδοθεί το συγκεκριμένο έργο το 2013, ο Martin Wolf, Επικεφαλής Οικονομολόγος των Financial Times, είχε υποστηρίξει ότι η ανικανότητά μας να αναγνωρίσουμε τη σημασία του κράτους στην καινοτομία και την ανάπτυξη, θα μπορούσε κάλλιστα να εξελιχτεί στη σημαντικότερη απειλή κατά της προόδου και της ευημερίας.  

Παρά τις φωνασκίες των εταιριών και τις δικαστικές προσφυγές τους η M Vestager δεν πτοείται και συνεχίζει τις πιέσεις, οι οποίες έχουν κάποια αποτελέσματα. Η Ιταλία διεκδίκησε και έλαβε από την Apple για τα έτη 2008 έως 2013 επιπλέον φόρους ύψους 318 εκατομμυρίων ευρώ. Η Βρετανία απαίτησε και τελικά έλαβε από την Google επιπρόσθετους φόρους 170 εκατομμυρίων ευρώ και τη δέσμευση ότι του λοιπού θα καταβάλει υψηλότερους φόρους. Ο Αμερικανός Υπουργός των Οικονομικών, Jack Lew, προσπαθεί, ανεπιτυχώς μέχρι σήμερα, να προσελκύσει τα κεφάλαια των προαναφερθέντων συμπολιτών του, υποσχόμενος έκπτωση στη φορολογία του εισοδήματος. Αντί του 35% προτίθεται να τους επιβαρύνει μόνο με 19%.

Κλείνοντας υπενθυμίζω ότι πριν το δεξιός-αριστερός, σοσιαλιστής ή φιλελεύθερος υπάρχει και το σωστό-λάθος. Κι αυτό μπορεί να το ξεχωρίσει ο καθένας. Ο τίτλος προέρχεται από μια επιστολή του Ρωμαίου Ποιητή Οράτιου στην οποία αναφέρει: O cives, quaerenda pecunia primum est, virtus post nummos (Πολίτες για σας προέχει η απόκτηση χρημάτων. Πρώτα έρχονται τα τάλιρα και μετά η αρετή. Οράτιος, Επιστολές, I,1,54)

Πηγές: Citizens for Tax Justice, Christoph Pauly, Der Spiegel, Financial Times, Mariana Mazzucato.

Παραπομπές:

1. Money talks, bullshit walks that is how life goes. Means that cheap talk will get you nowhere, while money will persuade people to do as you like. Urban Dictionary.

2. κατσαπλιάς ο: Φωνολογικά εξελληνισμένη εκδοχή της τουρκικής λέξης kaçak, η οποία δηλώνει τον φυγόδικο, τον λιποτάκτη, τον κλέφτη, τον λαθραίο, όπως επίσης τον δραπέτη και τον φυγά. Επίσης υβριστικός και μειωτικός χαρακτηρισμός τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι πατριδοκάπηλοι εθνικόφρονες και οι αδαείς συνοδοιπόροι τους για τους αντάρτες, κυρίως κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου.

3. Citizens for Tax Justice, Washington, DC. Πρόκειται για έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ιδρύθηκε το 1979 με έδρα την αμερικανική πρωτεύουσα. Όπως αναφέρεται και στο σύνθημά του εργάζεται με σκοπό τη δημιουργία ενός δίκαιου και βιώσιμου φορολογικού συστήματος, που θα περιορίζει τις στρεβλώσεις που δημιουργούν οι αγορές. Οι κατευθυντήριες γραμμές της δράσης αφορούν τον περιορισμό των ειδικών προνομίων που επιτρέπουν τη φοροδιαφυγή κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων, την οικονομική ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών του κράτους και την απομείωση του δημόσιου χρέους. Προσφέροντας στους απλούς πολίτες ένα δημόσιο βήμα στη διαδικασία διαμόρφωσης των σχετικών νόμων, αποσκοπεί στην ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, απαιτώντας παράλληλα από τους πλούσιους να καταβάλλουν το δικό τους μερίδιο. Αν και θεωρείται αριστερή οργάνωση, τα αποτελέσματα των ερευνών της έχουν αξιοποιηθεί και από φιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως του Ronald Reagan, όταν βέβαια και όσο αυτά συνέπιπταν με τις πολιτικές τους.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis