Και αν το προηγούμενο, της δοκιμής και του λάθους, δεν ισχύει μια φορά για τους πολίτες, που μπορούσαν και όφειλαν να γνωρίζουν, δεν ισχύει πολλές φορές για το κυβερνητικό προσωπικό. Τα υπόλοιπα είναι φτηνές και ανιαρές φλυαρίες μιας καλολαδωμένης μηχανής προπαγάνδας για τη δημιουργία ψευδεπίγραφων εντυπώσεων,  ακραία υποτιμητικές ή και προσβλητικές για το ακροατήριο που απευθύνονται.

Οι επιστήμονες χτυπιούνται μάλλον άδικα στα σπουδαστήρια και στα εργαστήρια για να αποδείξουν την ύπαρξη παράλληλων κόσμων. Θα μπορούσαν απλά να μελετήσουν την ελληνική κυβέρνηση και ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, σ’ ένα άλλο επίπεδο ο σουηδικής καταγωγής φυσικός του MIT, Max Tegmark, επιμένει στην ύπαρξη των παράλληλων κόσμων, όσο κι αν τα εργαλεία της επιστήμης του δεν επαρκούν ακόμη για την απόδειξή τους. Υποστηρίζει ότι όταν οι εξισώσεις των James  Maxwell, Albert Einstein και Erwin Schrödinger, που χωράνε σε μια κόλα χαρτί, επαρκούν για να εξηγήσουν τον κόσμο μας, δεν έχουμε τα περιθώρια να υποτιμούμε τις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου. Στο πρόσφατο έργο του (Our Mathematical Universe) παραπέμπει στην αρχική ιδέα των Πυθαγόρα και Πλάτωνα για τη μαθηματική υπόσταση του σύμπαντος και την κβαντομηχανική (Max Plank), που ακόμη και σήμερα προκαλεί απορίες με τη δυνατότητα που περιγράφει των σωματιδίων να βρίσκονται σε διαφορετικούς χώρους ταυτόχρονα (Werner Heisenberg). Ισχυρίζεται ακόμη ότι είτε ισχύει ο γενικός συμπαντικός τύπος G_αβ+Λg_αβ=κΤ_αβ είτε όχι το σύμπαν δεν μπορεί να περιορίζεται στον κολοσσιαίο, αλλά παρ’ όλ’ αυτά πεπερασμένο κόσμο μας, ούτε ότι μ’ αυτόν τελείωσε και η δημιουργία (Big Bang). Ήδη από το 1957 ο καθηγητής του Princeton Hugh Everett είχε προτείνει την ιδέα των πολλαπλών κόσμων (many-worlds interpretation).

Παραπομπή:

1. Ihr seid alle Idioten zu glauben, aus Eurer Erfahrung etwas lernen zu können, ich ziehe es vor, aus den Fehlern anderer zu lernen, um eigene Fehler zu vermeiden. Otto von Bismarck, 1872.