Ζούμε την έξαρση της κτηνωδίας σε μια περιοχή σαν κι αυτήν που περιγράφει ο Τάκιτος²: Λεηλατούν, σφάζουν και κλέβουν κι αυτό το ονομάζουν ψευδώς αυτοκρατορία και δημιουργούν μια έρημο που την αποκαλούν ειρήνη.

Στην συνέχεια επισυνάπτεται μια video – περίληψη του έργου The Tempest.    

1. William Shakespeare, 1564 – 1616, The Tempest, 1.2.250–251: Hell is empty. And all the devils are here.

 Η ιλαροτραγωδία, που συνέχιζε την παράδοση της αρχαίας ελληνικής και της ρωμαϊκής Νέας Κωμωδίας, συντέθηκε ανάμεσα στο 1610 – 1611 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την 1^η Νοεμβρίου 1611 στον βασιλιά Ιάκωβο Α΄ και στο ανακτοβούλιο στο Whitehall Palace. Θεωρείται ένα από τα τελευταία και πιο διάσημα έργα που έγραψε μόνος του ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Ο συγγραφέας ταυτίζεται με τον Prospero, τον δούκα του Μιλάνου. Αυτός επιδίδονταν σε μυστικιστικές μελέτες, έχασε το θρόνο του από τον αδερφό του Αντόνιο, ο οποίος σφετερίστηκε την περιουσία του και την εξουσία του με τη βοήθεια του βασιλιά της Νάπολης Αλόνσο. Έτσι κατέληξε σε ένα ερημονήσι μαζί με τη μικρή του κόρη Μιράντα. Ο Φερδινάνδος ήταν ο γιός του Αλόνσο που στο τέλος παντρεύτηκε τη Μιράντα. Ο Πρόσπερο θα επιστρέψει ως Δούκας στο Μιλάνο, αφού πρώτα αποκηρύξει την υψηλή τέχνη της μαγείας και απελευθερώσει το αγαθοποιό πνεύμα Άριελ.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα προηγούμενα έργα του που σχετίζονται την εξουσία, όπου ο Σαίξπηρ προκρίνει την τιμωρία των σφετεριστών, στην Τρικυμία αντιμετωπίζει τις καταστάσεις ήπια και συγχωρητικά. Προτείνει αντί της τιμωρίας να δοθεί χρόνος στις αξίες της επιείκειας και της ανοχής να αναπτυχθούν και να επικρατήσουν στον κόσμο.

2. Cornelius Tacitus, De Vita Iulii Agricolae, 30.6: Auferre, trucidare, rapere, falsis nominibus imperium, atque, ubi solitudinem faciunt pacem appellant.  

#Dystopian #Tempest #Shakespeare #RomanImperium