Ο Όμηρος δεν υποκρίνονταν. Εσείς υποκριθήκατε. Αλίμονό σου αν υποκριθείς, σε πιστεύουν όλοι. Ο κόσμος δεν είχε πιστέψει τον Σέμμελβάϊς που έλεγε στους γιατρούς να πλένουν τα χέρια τους προτού ν’ αγγίξουν τις ετοιμόγεννες. Παραήταν απλά τα όσα έλεγε. Ο κόσμος πιστεύει αυτούς που πουλάνε τις λοσιόν για να ξαναφυτρώσουν τα μαλλιά. Ενστικτωδώς νιώθουν ότι κάτι τέτοιο συνδυάζει αλήθειες που δεν ταιριάζουν, ότι δεν είναι λογικό κι ότι δεν γίνεται καλή τη πίστει. Αλλά τους έχουν πει ότι ο Θεός είναι σύνθετος κι ανεξιχνίαστος κι επομένως αυτό που συνειδητοποιούν ως πλησιέστερο στη φύση του Θεού είναι το ασυνάρτητο. Το αναληθοφανές είναι το πλησιέστερο στο θαύμα. Εσείς εφεύρατε μια λοσιόν που κάνει τα μαλλιά να ξαναφυτρώσουν. Δεν μ’ αρέσει, το παιχνίδι σας είναι άσχημο.
Το Εκκρεμές του Φουκώ, Ουμπέρτο Έκο, Σελ. 688.
Παραπομπές:
1. “Σε τι βοηθούν οι πυρσοί, το φως…ή τα γυαλιά…αφού οι άνθρωποι…δεν θέλουν…να δουν.”
Ο Χάινριχ Κούνραθ ήταν Γερμανός γιατρός, αλχημιστής, καμπαλιστής και ροδόσταυρος. Υπήρξε μαθητής του Παράκελσου και ως το σημαντικότερο έργο του θεωρείται το Amphitheatrum Sapientiae Aeternae (Το Αμφιθέατρο της Αιώνιας Σοφίας)
Επίσης στους κύκλους αυτών των μυστικών εταιριών: Η καμπάλα αποτελεί εξέλιξη της πυθαγόρειας παράδοσης. Ο Ιησούς θεωρείται κελτικός μύθος, η ιουδαϊκή θρησκευτικότητά του άποψη της Ρώμης και ο ίδιος ο Χριστός το ελιξίριο των αλχημιστών. Οι Ναΐτες αντιλαμβάνονταν τα ευαγγέλια ως μια ερμητική αλληγορία – η αλληγορία είναι η μητέρα όλων των δογμάτων. Ο κανονισμός των Ναϊτών, που κυριαρχείται από τον αριθμό τρία, υπαγορεύθηκε από τον δρυΐδη Άγιο Βερνάρδο. Οι πρώτες παρθένοι που εμφανίζονται στην Ευρώπη είναι οι Μαύρες Παρθένοι των Κελτών. Νέος ο Άγιος Βερνάρδος είχε γονατίσει μπροστά σε μια Μαύρη Παρθένο στην εκκλησία Σαιν Βουάρλ. Οι Βενεδικτίνοι υπήρξαν οι κληρονόμοι των δρυϊδών.
2. Ο Χίτλερ υπήρξε ροδόσταυρος. Το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα δεν ανέχονταν τις μυστικές οργανώσεις, διότι το ίδιο ήταν μια μυστική οργάνωση, με τον μέγα διδάσκαλο, τη ρατσιστική του γνώση, τις τελετές και τις μυήσεις του. René Alleau, Hitler et les sociétés secrètes, enquête sur les sources occultes du nazisme, Paris, 1969, Σελ. 214.