Στην εντεινόμενη εμπλοκή της στο συριακό γόρδιο ελλοχεύουν κίνδυνοι, που οπωσδήποτε δεν απειλούν μόνο τη γεωγραφία της κληρονόμου των καταλοίπων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι μάλλον υποκριτικές και σίγουρα όψιμες ευαισθησίες, κυρίως των δυτικών, για τα αναμφισβήτητα δίκαια του Κουρδικού Λαού, απαιτούν εξαιρετικά δεξιοτεχνικούς χειρισμούς, για τη διασφάλιση μιας εύθραυστης ισορροπίας, σε μια ευαίσθητη περιοχή, η οποία μετά το πέρας του θερμού μέρους του πολέμου, δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση να παραμένει η ίδια. Ωστόσο η αυξανόμενη ένταση στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας και τα γενικότερα διακυβεύματα, που μπορούν να συνδεθούν μ’ αυτήν, ίσως αποδείξουν τους διπλωματικούς χειρισμούς ως ρομαντικό ευχολόγιο. Ο Αμερικανός Πρόεδρος εκφράστηκε ήδη επιφυλακτικά για την τύχη της εκεχειρίας της 27ης Φεβρουαρίου. Η εκφρασμένη πρόθεση της πρώτης, μετά τη χρήση πυροβολικού εναντίον θέσεων Κούρδων στη συριακή μεθόριο, να επέμβει και με χερσαίες δυνάμεις, αν τελικά συμβεί, δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε μια απευκταία κλιμάκωση, που σε πρώτη φάση θα τη φέρει άμεσα αντιμέτωπη με τη Ρωσία. Ο Dmitrij Medwedew παραλληλίζει τη σοβαρότητα των γεγονότων με την Κρίση των πυραύλων της Κούβας του Οκτωβρίου του 1962 μεταξύ των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Το ότι το ενδεχόμενο αυτό θεωρείται πιθανό, αποδεικνύεται από τη στάση των εταίρων στη βορειοατλαντική συμμαχία, οι οποίοι ήδη διεμήνυσαν την Τουρκία ότι σε περίπτωση εμπλοκής με τους Ρώσους σε συριακό έδαφος δεν μπορούν να υπολογίζουν σε νατοϊκή υποστήριξη. Το γνωστό άρθρο 5 ισχύει στην περίπτωση, που κάποιο μέλος δέχεται επίθεση. Από τη δική του πλευρά ο Ρώσος Πρόεδρος δεν αποκλείεται να αποσκοπεί στη δημιουργία ρηγμάτων στο ΝΑΤΟ, προκαλώντας τη γείτονα με την άμεση στήριξη προς τους Κούρδους αυτονομιστές, μεταξύ άλλων και για να επιτύχει τη χαλάρωση του οικονομικού κεφαλοκλειδώματος, που υφίσταται η χώρα του. Είναι ευρέως γνωστό ότι στους κύκλους των διεθνών αναλυτών το κουρδικό θεωρείται η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας. Μιας Τουρκίας των 780,6 χιλ Km2 και των 79 εκατομμυρίων ανθρώπων, δηλαδή μιας χώρας που κατέχει πάνω από δύο φορές το μέγεθος της Γερμανίας, με ισοδύναμο πληθυσμιακό μέγεθος, η οποία είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να ανεχτεί κανενός είδους επιβουλή κατά της επικράτειάς της. Και για τον επιπρόσθετο λόγο της επαπειλούμενης εσωτερικής αστάθειας, εξαιτίας της αλλαγής της στάσης της έναντι του ISIS. Αν όντως συμβούν τα προηγούμενα οι τριγμοί που θα υποστεί η βορειοατλαντική συμμαχία, θα μεταδοθούν σχεδόν αυτόματα και στη διχασμένη κατ’ ευφημισμόν Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη χώρα μας να λειτουργεί ως επιταχυντής ισχύος στη διαδικασία της αποσύνθεσης. Προς τούτο δεν χρειάζεται παρά η γείτων να επιτρέψει την αύξηση των προσφυγικών ροών και η χώρα μας, αντιμέτωπη με το αδιέξοδο της επιπρόσθετης ανθρωπιστικής κρίσης, να αντιδράσει υλοποιώντας ακόμη και ένα μέρος των απειλών της για veto στα όργανα της Ένωσης.
Από τη δική τους πλευρά οι Κούρδοι, κυρίως οι δυνάμεις της YPG, του στρατιωτικού σκέλους του κόμματος PYD, επιτίθενται ανοιχτά κατά των μετριοπαθών αντικαθεστωτικών ανταρτών στα βορειοδυτικά της Συρίας, στις στρατηγικά σημαντικές περιοχές της Asas. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να αποτρέψει η Τουρκία με κάθε τρόπο, καθότι οι κουρδικές επιθέσεις αποσκοπούν στη συνένωση των εν λόγω περιοχών με τον θύλακα της Afrin στα δυτικά. Ο απώτερος στόχος των Κούρδων είναι να συμπεριληφθούν αυτές ως μέρος με την ονομασία Rojava στην κρατική οντότητα που ετοιμάζουν. Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι από τα 30 εκατομμύρια Κούρδων, που ζουν εγκατεσπαρμένοι και σε περιοχές του Ιράν, του Ιράκ και της Συρίας, περίπου 15 εκατομμύρια κατοικούν σε περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όμορες της σχεδιαζόμενης Rojava. Οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές προλειαίνουν το έδαφος προς την κατεύθυνση αυτή, ενώ παράλληλα με τους βομβαρδισμούς εναντίον και πολιτικών στόχων, όπως στην πόλη Aleppo, αλλοιώνουν και τον εθνογραφικό χάρτη της Συρίας προς όφελος της αλεβιτικής μειοψηφίας, που κυριαρχεί υπό τον Bashar al-Assad. Σύμφωνα με τους διεθνείς παρατηρητές και οργανισμούς έχουν σημειωθεί ευρείες μετακινήσεις πληθυσμών, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς αγγίζουν τα 10 από τα 23 εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας και αφορούν σχεδόν μόνο σουνίτες μουσουλμάνους. Από αυτούς 4 και πλέον εκατομμύρια έχουν διαφύγει στο εξωτερικό, με τα 2,6 εκατομμύρια να φιλοξενούνται στην Τουρκία. Το κόστος της συντήρησής τους έως τώρα, σύμφωνα με τον Economist, ανέρχεται στα 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνοριακή γραμμή Τουρκίας-Συρίας φτάνει τα 911 χιλιόμετρα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφαλή επιτήρησή της. Όσον αφορά τα θύματα του πενταετούς μέχρι τώρα εμφυλίου η καταμέτρηση σταμάτησε κάπου στις 260 ή 300 χιλιάδες και ουδείς πλέον ασχολείται. Η διεθνής κοινή γνώμη άλλωστε ήταν πάντα συμφιλιωμένη με την έννοια των παράπλευρων απωλειών, ειδικά όταν επρόκειτο για το θάνατο των άλλων.
Ωστόσο και παρά τις τεταμένες ή και εχθρικές σχέσεις των δύο ηγετών, Vladimir Putin και Recep Tayyip Erdoğan, υπάρχει κάτι που ακόμη τους ενώνει: η βαθιά απέχθειά τους για την υποκριτική και παρηκμασμένη δύση, όπως τη χαρακτηρίζουν διάφορα μέσα τους. Στα πλαίσια αυτά η δυτική συμμαχία σε ρόλο κομπάρσου αρκείται σε πρωτοβουλίες που συνοψίζονται στην αναπομπή δεήσεων προς αποτροπήν μιας γενικότερης ανάφλεξης.
Οι σπουδαιοφανείς εγχώριοι αναλυτές, ορισμένοι από τους οποίους δεν κατορθώνουν ούτε το μωροφιλόδοξο μεγαλοϊδεατισμό τους να ελέγξουν, και οι επιπόλαιοι ακόλουθοί τους, ας ανατρέξουν στην ιστορία της προσάρτησης της Θράκης και της μη ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Ακόμη και οι πλέον προκατειλημμένοι θα διαφωτιστούν αρκούντως, ώστε να επιλέξουν διαφορετικούς δρόμους για την πολιτική τους ανάδειξη και σταδιοδρομία. Ο αφελής και λαϊκίστικος υπερπατριωτισμός δεν ενδείκνυται, δεδομένου ότι πάντα οδηγούσε στη συρρίκνωση του εθνικού χώρου. Και όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει ο καθένας οι έννοιες του εθνικού χώρου και της επικράτειας είναι διαφορετικές ή με άλλη διατύπωση δεν ταυτίζονται πάντα. Υπό την έννοια αυτή, και πριν τους απλοϊκούς χαρακτηρισμούς και τη δαιμονοποίηση ότι η Τουρκία είναι ο τρομοκράτης, που θα πρέπει να διαλυθεί, ας διερωτηθούν για τους πραγματικούς αίτιους της κρίσης και τις επιπτώσεις από την εκπλήρωση των ευχών τους. Θα το ανακαλύψουν εύκολα, αν αναρωτηθούν για το ποιοι τελικά ωφελούνται από τις συγκεκριμένες εξελίξεις.
Στην τουρκική πλατφόρμα ενημέρωσης Oku.net Dünya δημοσιεύονταν πρόσφατα, στις 20 Φεβρουαρίου, ένα άρθρο της ιστοσελίδας Yeni Akit με τον εύγλωττο τίτλο: Domuz derisinden post, gâvurdan dost olmaz. Πρόκειται για μια λαϊκή παροιμία που σημαίνει: το γουρουνοτόμαρο δεν μπορεί να γίνει δέρμα και ο άπιστος φίλος. Νομίζω ότι δυστυχώς απηχεί τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό την κοινή αίσθηση και γνώμη στη γειτονική χώρα.
