06:41  Παρασκευή, 29  Μαρτίου  2024 
elendetr

Παλαιοημερολογίτικος Πολιτικαντισμός

Παρασκευή, 29 Απριλίου 2016 23:37
Διαβάστηκε 7931 φορές
Παλαιοημερολογίτικος Πολιτικαντισμός Έργο του Βρετανού Καλλιτέχνη Damien Hirst. Beautiful Muruga Paranoia Intense Painting, 2008

Αυτά που ακολουθούν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως λογικοί ακροβατισμοί. Θα τους επιχειρήσω όμως, γιατί η ιστορία δεν γράφεται ούτε κατ’ επίκληση του παράδοξου, ούτε με βάση τις συμπτώσεις. Όταν το κάνει δεν είναι ιστορία. Εξ ιστορίης αναιρεθείσης της αληθείας το καταλειπόμενον αυτής ανωφελές γίγνεται διήγημα έγραφε ο Πολύβιος το 2ο π.Χ. αιώνα. (Ιστορίαι Ι, 14)

Στα μέσα αυτού του μήνα ο Επικεφαλής Οικονομολόγος του ΔΝΤ, Maurice Obstfeld, εξηγούσε στην έδρα του Οργανισμού στην αμερικανική πρωτεύουσα τους λόγους που οι εκτιμήσεις του θεσμού για την παγκόσμια ανάπτυξη θα έπρεπε να αναθεωρηθούν προς τα κάτω. Προκαλεί πλέον θυμηδία η περίπου διαρκής επαλήθευση της αναξιοπιστίας του ΔΝΤ, του οποίου τα στελέχη επιβεβαιώνουν σχεδόν μόνιμα τον ορισμό που θέλει τους οικονομολόγους να είναι οι αξιολύπητοι εκείνοι τύποι, οι οποίοι μας εξηγούν φέτος τους λόγους που απέτυχαν οι περυσινές τους προβλέψεις.

Η όποια είδηση ή το νέο δε βρίσκεται όμως στις περισπούδαστες ερμηνείες για την αποτυχία τους. Αφορά την αργοπορημένη, αλλά παρ’ όλα αυτά σωστή, διαπίστωσή τους ότι η επιβράδυνση στην οικονομία και οι καχεκτικές προοπτικές ανάπτυξης οδηγούν σε πολιτικές ανακατατάξεις με κύριο χαρακτηριστικό την αναβίωση και έξαρση της εθνικιστικής εσωστρέφειας και της παρεπόμενης τάσης για απομονωτισμό. Μια βδομάδα αργότερα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία, όπου επικράτησε η λαϊκιστική και ξενοφοβική ακροδεξιά, επαλήθευσαν την εν λόγω τάση. Ο συνδυασμός τους με τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές απλά επιταχύνει μια διαδικασία, η οποία ούτως ή άλλως είχε αρχίσει από πριν.

Και ενώ στην ΕΕ μαίνεται μια σιωπηλή, προς το παρόν, σύγκρουση με αφορμή τη λειτουργία του ταμείου στα όρια ευθύνης της ευρωζώνης και για την αστοχία της γερμανικής επιλογής να επιβάλει τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης με εκτελεστικό όργανο τον Γ Παπανδρέου, στη χώρα μας η νέα ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιδεικνύει την υποτιθέμενη κυβερνητική ετοιμότητά της υπερθεματίζοντας στις αναχρονιστικές προτάσεις του εν πολλοίς απαξιωμένου θεσμού. Από έναν πολιτικό χώρο, του οποίου η πλειονότητα των ηγετικών ομάδων ταυτίζονταν μ’ εκείνους που εναπόθεταν την προστασία των κλεπτοκρατικών προνομίων τους στις εθελόδουλες συνεργασίες με τους εξωχώριους λυμεώνες της πατρίδας και μάλιστα στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης εθνικοφροσύνης, τα προηγούμενα δεν εκπλήσσουν.

Αυτό που θα μπορούσε να εκπλήξει είναι η (δήθεν) αυτόκλητη προσπάθεια κάποιων αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών, οι οποίοι εν χορώ με την αντίδραση και τα κομματικά παραμάγαζά της φωνασκούν παράφωνα, ευχόμενοι την απομάκρυνση της συγκυβέρνησης. Εκ του ασφαλούς βέβαια γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί τώρα. Κι όλα αυτά τη στιγμή που μαίνεται μια ιδιαίτερα σοβαρή αντιπαράθεση με τον πιο αναχρονιστικό από τους θεσμούς, που δοκιμάζει τις αντοχές του πυρήνα της Ένωσης και η εσωτερική σύγκρουση με τους κορυφαίους της εγχώριας διαπλοκής κλιμακώνεται.

Η συμπεριφορά τους θα μπορούσε να εκπλήξει, αν δεν ήταν τόσο κοινότυπη στην αναζήτηση άλλοθι για να σταματήσει ότι θα μπορούσε να ενοχλεί την ολιγαρχία, την οποία με τον τρόπο τους υπηρετούν. Οι Α Τσίπρας και Π Καμμένος ελέγχονται και κρίνονται για μια σειρά αστοχίες και παραλήψεις. Η έμμεση όμως ταύτιση με τις προφανείς επιδιώξεις των σύγχρονων αποικιοκρατών και η άμεση στήριξη στους εντόπιους φεουδάρχες και τους πάτρωνές τους είναι μια άλλη υπόθεση. Ο Α Τσίπρας σίγουρα ενέπαιξε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αφού πρώτα ως μαθητευόμενος μάγος απελευθέρωσε και προκάλεσε δυνάμεις, που ύστερα δε μπορούσε να ελέγξει. Αυτοί όμως επιμένουν να εμπαίζουν την πατρίδα στο σύνολο της. Αλλά και για αυτήν την κατηγορία προοδευτικών υπάρχουν θεωρίες και προηγούμενα, που ερμηνεύουν τη στάση τους τελικά ως ιδιότυπων πυλωρών της αντίδρασης.          

Ο επαναστατικός ντεφαιτισμός ή ντεφετισμός, από τον αγγλικό όρο revolutionary defeatism, όπου defeat σημαίνει ήττα, είναι η θεωρία που υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που ένας πόλεμος που διεξάγεται είναι ιμπεριαλιστικός και από τα δύο μέρη, οι επαναστάτες και των δύο μερών θα πρέπει να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τον εθνικό πόλεμο σε εμφύλιο, συναδελφωμένοι με τους στρατιώτες τουεχθρού και ανατρέποντας τις αστικές κυβερνήσεις τους. Ο Λένιν δίδασκε πως το προλεταριάτο πρέπει να εύχεται τη στρατιωτική ήττα της δικής του κυβέρνησης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την έννοια ότι αυτή η ήττα θα διευκόλυνε την εξέγερση για την ανατροπή της άρχουσας τάξης.

Kαθ' όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σ' ολόκληρο τον κόσμο οι μόνοι που αγωνίστηκαν κάτω από τις αρχές του επαναστατικού ντεφαιτισμού ήταν στην Ελλάδα τα μέλη της διεθνιστικής ομάδας του Άγι Στίνα, στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Γιάννης Ταμτάκος, ο Δημοσθένης Βουρσούκης, καθώς και λίγοι Ιταλοί μπορντιγκιστές (από τον ηγέτη τους Amadeo Bordiga), μερικές μικροομάδες αναρχικών και μεμονωμένα άτομα. Θεωρώντας ότι ο πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός και από την πλευρά του Άξονα και από την πλευρά των Συμμάχων στάθηκαν εχθρικά απέναντι στα κινήματα αντίστασης των κατεχόμενων χωρών από τους Γερμανούς. Ο Άγις Στίνας, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Σπύρος Πρίφτης, υποστήριζε τότε ότι ο ελληνικός λαός έπρεπε να αγκαλιάσει τους Γερμανούς φαντάρους, γιατί ήταν προλετάριοι και να τους πάρει με το μέρος του, ενάντια στον Χίτλερ.

Τελικά συμφωνία θα επιτευχθεί, για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν εξηγηθεί επανειλημμένα και επαρκώς. Κατά μια έννοια είναι οι ίδιοι λόγοι που επιβάλλουν στους Βρετανούς την παραμονή στην ΕΕ. Δεν γίνεται αλλιώς, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα. Οι πολιτικοί επίγονοι της χειρίστης παράδοσης του εθνικού ενδοτισμού, οδηγούμενοι βασανιστικά αργά στις σκιές του πολιτικού περιθωρίου, θα παρακολουθούν αμήχανοι τις εξελίξεις μιας κοινωνίας που πλέον τους προσπερνάει. Και το ατύχημα θα είναι ότι οι Α Τσίπρας και Π Καμμένος και οι ομάδες τους δεν θα έχουν κανένα λόγο να βελτιωθούν, ειδικά μ’ αυτούς απέναντι.

Και μια διευκρίνιση. Ο όρος παλαιοημερολογίτικος δεν αφορά θρησκευτικά δόγματα.

Πηγές: The Economist, April 16th-22nd 2016, pp 59-60. Άγις Στίνας, Επαναστατικός ντεφαιτισμός στην Ελλάδα, 1946. el.wikipedia.org.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Οι Ανεπίδεκτοι Felix culpa »
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis