Συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι έχουμε ένα διαφορετικό κοινωνικό μοντέλο και μια άλλη αντίληψη για τη δημοκρατία, όπως άλλωστε και η πλειοψηφία των Αμερικανών, και τονίζει ότι το ζητούμενο είναι να διασφαλίσουμε τα θεμελιώδη αυτά δικαιώματα και τον 21ο αιώνα. Ασχέτως θρησκείας, φύλου, χρώματος και φυλής. Τίποτε λιγότερο δεν διακυβεύεται τώρα.

Το άκρως ενδιαφέρον βιογραφικό του ανταγωνίζεται στα ίσα και τα πιο ευφάνταστα σενάρια των ταινιών του Hollywood. Γιός αστυνομικού, ο νεώτερος από τα πέντε αδέρφια, γεννημένος στις 20 Δεκεμβρίου του 1955 στα δυτικά άκρα της Γερμανίας. Μεγάλωσε στο χωριό Hehlrath, το σημερινό Eschweiler, στα σύνορα με την Ολλανδία και το Βέλγιο και υπήρξε το χαϊδεμένο της οικογένειας. Έπρεπε να κρατάει χαρτονομίσματα και των τριών χωρών και να δείχνει ταυτότητα, όποτε περνούσε από τη μια ή την άλλη πλευρά. Το πάθος του ήταν η μπάλα. Ονειρεύονταν μια σταδιοδρομία στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε εθνικό επίπεδο. Όσο όμως έπαιζε ακόμη στο περιφερειακό, στη SV Rhenania Würselen 05, στα 18 του, έσπασε το γόνατό το του. Αναγκάστηκε να τα παρατήσει. Στο σχολείο δεν τραβούσε επίσης. Δεν τον ενδιέφερε κιόλας. Το παράτησε κι αυτό. Ακολούθησε επαγγελματική εκπαίδευση ως βιβλιοπώλης. Έπεσε στο ποτό. Αλκοολισμός και χρέη. Οι νεολαίοι του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, οι Juso, του χωριού του άρχισαν να του γυρνούν την πλάτη. Δεν τον ήθελαν πλέον για αρχηγό. Ένιωθε ντροπή. Ντροπή κι απογοήτευση για το κατάντημά του. Σκεφτόταν την αυτοκτονία. Και τη σκεφτόταν σοβαρά. Η 26^η Ιουνίου 1980 υπήρξε ίσως η πιο σημαντική μέρα στη μέχρι τότε ζωή του Μάρτιν Σούλτς. Ήταν η μέρα που ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο γιατρός Dr Erwin Schulz, τον απέτρεψε και τον κράτησε ζωντανό. Μετά από μια τετράμηνη παραμονή σε ψυχοσωματική κλινική έκλεισε ειρήνη με τον εαυτό του. Μεταλλάχτηκε. Τη μέχρι τότε αυτοκαταστροφική πορεία την ακολούθησε η αναγέννηση. Ενεργοποιήθηκαν τα πολιτικά του γονίδια. Η μητέρα του είχε υπάρξει ιδρυτικό μέλος της τοπικής οργάνωσης του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, η αδερφή του ήταν δημοτική σύμβουλος με τους σοσιαλδημοκράτες. Αυτοδίδακτος, όπως και ο Joschka Fischer. Η Άλλη Γερμανία, των δημοκρατικών αξιών και της κοινωνικής προόδου δεν τον εγκατέλειψε, όταν προσπάθησε. Του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Το 1987, στα 31 του, αναδείχτηκε, ως ο νεαρότερος, δήμαρχος της πόλης Würselen των περίπου σαράντα χιλιάδων κατοίκων, αλλά και της επαρχίας του Aachen και του κρατιδίου Nordrhein-Westfalen. Το 1994 εκλέχτηκε ευρωβουλευτής και αποχώρησε από το βιβλιοπωλείο που διατηρούσε με την αδερφή του. Βρυξέλλες. Έμεινε εκεί τα επόμενα 22 χρόνια. Από το 2004 ηγούνταν της ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από τις αρχές του 2012 μέχρι τα τέλη του 2016 υπήρξε ο Πρόεδρός του. Μαχητικός και αθυρόστομος είναι παντρεμένος εδώ και τριάντα χρόνια με την σχεδόν συνομήλική του πολωνικής καταγωγής αρχιτέκτονα Inge Schulz και έχει δύο ενήλικα παιδιά τον Nico και τη Lina.

Η υποψηφιότητά του και η ανάληψη της ηγεσίας των σοσιαλδημοκρατών αναζωογόνησε εντυπωσιακά το αρχαιότερο κόμμα του Γερμανικού Κοινοβουλίου και με τα 154 χρόνια ύπαρξής του ένα από τα αρχαιότερα της Ευρώπης. Όπως είναι γνωστό το SPD ιδρύθηκε το 1863, ως ένα από τα πρώτα κόμματα που είχαν ενσωματώσει μαρξιστικές αρχές στο πολιτικό τους πρόγραμμα. Τα δημοσκοπικά ευρήματα επιβεβαιώνουν κατ’ αρχάς τα προηγούμενα. Η έρευνα μάλιστα του ARD Deutschlandtrend καταγράφει μια διαφορά στις 16 μονάδες υπέρ του Μάρτιν Σούλτς στην άμεση προτίμηση ανάμεσα στον Επικεφαλής του SPD (50%) και την Καγκελάριο (34%). Αλλά και στο ερώτημα της Infratest dimap για το ποιο κόμμα θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στην επόμενη κυβέρνηση, το SPD με 50% προηγείται κατά 11 μονάδες του σχηματισμού CDU/CSU. Για πρώτη φορά ύστερα από 12 χρόνια, στην τέταρτη πλέον υποψηφιότητά της, η Άνγκελα Μέρκελ δεν φαντάζει άτρωτη. Σχεδόν στο σύνολό τους οι δημοσκόποι διαπιστώνουν ένα ισχυρό ρεύμα υπέρ της αλλαγής στη γερμανική κοινωνία, της οποίας η τάση θεωρούν ότι θα αποδειχτεί πάρα πολύ δύσκολο να αντιστραφεί. Στον εύλογο κορεσμό των ψηφοφόρων προστίθεται και η διαπιστωμένη προεκλογική ατονία της ίδιας της Angela Merkel, όπως και η συγκρατημένη, αν όχι απρόθυμη, υποστήριξη της υποψηφιότητάς της από τον Horst Seehofer του αδελφού κόμματος CSU. Στελέχη του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, όπως ο Jens Spahn, αναγνωρίζουν ότι ο Martin Schulz ανέσυρε το SPD από την βαθιά του κατάθλιψη. Παράλληλα προετοιμάζονται για την αντεπίθεσή τους προσπαθώντας να αναδείξουν ενδεχόμενες σκιές στη θητεία του αντιπάλου ως Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όπως όταν, όπως υποστηρίζουν, προφύλαξε τον στενό και πέρα από τις κομματικές καταβολές φίλο του Jean-Claude Juncker από τις ενοχλητικές ερευνητικές επιτροπές που θα έλεγχαν τη φορολογική πολιτική του έναντι των πολυεθνικών, όσο αυτός ήταν Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου. Ο Wolfgang Schäuble χαρακτηρίζει τον Martin Schulz ως έναν πολιτικό ανάμεσα στον B Obama και τον D Trump, δηλαδή γενικόλογης υποσχεσιολογίας και δημαγωγικού λαϊκισμού, ενώ σε καμμία περίπτωση δεν του αναγνωρίζει την ιδιότητα του underdog.    

Ο Άγιος Μαρτίνος, όπως τον αποκαλούν άσπονδοι φίλοι και ενθουσιώδεις οπαδοί, απορρίπτει κατηγορηματικά τους συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς και δηλώνει ότι όποιος φλερτάρει με το Grexit παίζει με τη διάσπαση της Ευρώπης. Κάτι τέτοιο, όπως τονίζει, μπορεί να είναι προς το συμφέρον του Ντόναλντ Τράμπ ή της Μαρίν Λεπέν, αλλά σίγουρα όχι προς το συμφέρον της Γερμανίας και της Ευρώπης. Ο ίδιος επαναλαμβάνει συχνά έναν άκρως εύστοχο αφορισμό του φίλου του σκηνοθέτη Wim Wenders που υποστηρίζει ότι η ευρωπαϊκή ιδέα εξελίχτηκε σε μια γραφειοκρατία και τώρα οι πολίτες πιστεύουν ότι η γραφειοκρατία είναι η ιδέα.

Όσο κι αν τα προεκλογικά της Γερμανίας δείχνουν να επηρεάζουν έστω και θετικά τα ελληνικά ζητήματα, όπως η δεύτερη αξιολόγηση ή τα ελληνοτουρκικά, επιβάλλεται αυτοσυγκράτηση στις προσδοκίες μας. Η ευφορία που προκαλείται από την αυθυποβολή της υποψηφιότητας του Martin Schulz δεν πρέπει να οδηγεί στη σύγχυση των προθέσεών του με τις δυνατότητες που αυτός τελικά έχει. Μια προσεκτική ανάγνωση της προηγούμενης δήλωσής του αποκαλύπτει ότι και αυτός βλέπει την Ευρώπη πρώτα ως Γερμανός και φυσικά δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι’ αυτό. Εκτός αυτού ηγείται ενός κόμματος το οποίο, παρά τον θεωρητικό προοδευτισμό του, στήριξε με ζήλο τη γερμανική συντήρηση στη δημιουργία του σημερινού οικονομικού θαύματος της χώρας. Ενός θαύματος όπου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Bundesbank για το 2016 που αφορούν τον καταμερισμό της ιδιωτικής περιουσίας στη Γερμανία, το 10% του πληθυσμού κατέχει το 59,8%, το επόμενο 40% το 37,7% και το υπόλοιπο μισό του Γερμανικού πληθυσμού το 2,5%

ΚύριεςΠηγές: Der Spiegel, Die Welt, Süddeutsche Zeitung.