Και φυσικά η προηγούμενη προσέγγιση δεν αποκλείεται να είναι και αφελής. Υπάρχουν και δεν πρέπει να υποτιμούνται, όπως δεν πρέπει και να γενικεύονται, οι αποκαλύψεις της αρχής καταπολέμησης για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος της Ισπανίας. Όπως είχε δημοσιεύσει σε πρωτοσέλιδό της η δεύτερη μεγαλύτερη ισπανική εφημερίδα El Mundo στις 26 Ιουλίου 2020, οι κατηγορίες της συγκεκριμένης αρχής αφορούσαν την έμμεση χρηματοδότηση του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος των Ποδέμος από το Ιράν με € 9,3 εκατομμύρια και σκοπό την προώθηση θεμάτων όπως η μετανάστευση και η εδραίωση του Ισλάμ στην Ευρώπη.

Με μια άλλη διατύπωση οι θεωρητικές χίμαιρες περί πολυπολιτισμικής ετερότητας και διπλωματίας των λαών δεν αποκλείεται να είναι ένας ακόμη τρόπος για να κερδίζουν οι προοδευτικοί το επιπλέον παντεσπάνι τους. Παράλληλα διεγείρουν και νομιμοποιούν συνειδητά και την επιθετικότητα του εγχώριου σκοταδισμού από τη δράση του οποίου αντλούν παραταξιακό περιεχόμενο, περιχαρακώνοντας το ιδεολογικό τους στίγμα.

Και επειδή τα εγκλήματα στο όνομα του χριστιανισμού έχουν κατακριθεί και παρουσιαστεί επαρκώς και επανειλημμένα, είναι καιρός να θυμηθούμε και τα ιστορικά επεισόδια του απρόκλητου ισλαμικού επεκτατισμού, που προηγήθηκε χρονολογικά.

Σαν σήμερα, στις 25 Οκτωβρίου¹, ένα Σάββατο του έτους 732 ο ηγέτης των 15 χιλιάδων Φράγκων Κάρολος Μαρτέλος κατατρόπωνε ανάμεσα στις γαλλικές πόλεις Τουρ και Πουατιέ τους 20 χιλιάδες Άραβες εισβολείς υπό τον Γεμενίτη Αμπντούλ Ραχμάν Ιμπίν Αλ Γκαφίκι. Η ήττα σήμανε το τέλος των επεκτατικών σχεδίων του Χαλιφάτου των Ομεϋαδών στο ηπειρωτικό έδαφος της Ευρώπης². Η Μάχη του Πουατιέ θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην παγκόσμια ιστορία. Ο υψηλότατος συμβολισμός του αποτελέσματός της ύστερα από 1288 χρόνια παραμένει εξόχως επίκαιρος. ( Στην ένθετη εικόνα: Charles Martel, 688-741.)

Και συμπληρώνω εντελώς επιγραμματικά στην κατάκτηση της Ισπανίας τον 8ο αιώνα. Η κατάκτηση της Ρόδου το 653, η κατάκτηση της Κρήτης το 824, οι μόνιμες επιδρομές στην Κύπρο από τον 7ο έως τον 10 αιώνα από τους Άραβες τι ήταν, αν όχι “σταυροφορίες”. Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες το 717-718 τι ήταν, αν όχι “σταυροφορία”. Οι πολιορκίες της Βιέννης το 1529 και το 1683 από τους Οθωμανούς τι ήταν, αν όχι “σταυροφορίες”.

Η ειρωνεία των γεγονότων απευθύνεται στους ιδεολογικά εμμονικούς και ιστορικά ακατάρτιστους που θεωρούν τον καπιταλισμό την αιτία γι αυτό που ονομάζουν σύγχρονη ισλαμική ανταπόδοση. Την εποχή των αραβικών κατακτήσεων στις χώρες του Νταρ αλ Χαρμπ³ με το πρόταγμα της θρησκείας ο καπιταλισμός δεν υπήρχε όχι σαν οικονομική έννοια, αλλά ούτε σαν λέξη.

Κλείνω με μια επισήμανση. Στο ίδιο κεφάλαιο του Κορανίου από όπου προέρχονται οι στίχοι της επικεφαλίδας αναφέρεται επίσης: Μάχεσθε υπέρ πίστεως κατά των πολεμούντων υμάς, αλλά μη επιτίθεσθε πρώτοι. Ο Κύριος αποστρέφεται τους αδίκους. Φονεύετε αυτούς όπου τους εύρητε και αποδιώξατε αυτούς όθεν απεδίωξαν υμάς. Ο πειρασμός της ειδωλολατρείας είναι χείρων της εν τω πολέμω σφαγής. Μη μάχεσθε πλησίον του προσευκτηρίου, εκτός αν οι εναντίοι αρχίσωσι πρώτοι την μάχην, και αν τούτο πράξωσι, φονεύσατε αυτούς. Τοιαύτη η αμοιβή των απίστων. Εάν θέσωσι τέρμα εις τα έργα αυτών, βεβαίως ο Κύριος είναι επιεικής και μακρόθυμος. Μάχεσθε μέχρις ότου αποσοβηθή αφ’ υμών ο κίνδυνος του πειρασμού, και όταν δεν υπάρχει άλλη λατρεία ειμή η του μόνου Θεού. Αν οι εχθροί θέσωσι τέρμα εις τας πράξεις αυτών, τότε ας παύσωσιν αι εχθροπραξίαι, εκτός αν πρόκηται περί ασεβών. (Κοράνιο, 2, 186-189)

* Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος Εμάνουελ Μακρόν καταργεί τις κατ'οίκον διδασκαλίες από Ιμαμηδες, τα ξεχωριστά δημόσια κολυμβητήρια, τα γεύματα χαλάλ, απαγορεύει τη χορήγηση πιστοποιητικών παρθενίας και παίρνει μέτρα κατά των αναγκαστικών γάμων.

1. Η σύγκρουση που έκρινε το αποτέλεσμα της Μάχης του Πουατιέ ή Μάχη της Τουρ, όπως είναι επίσης γνωστή, έγινε ένα Σάββατο μετά τα μέσα του Οκτωβρίου. Έτσι οι πιθανές ημερομηνίες είναι η 18^η και η 25^η του μήνα, με επικρατέστερη τη δεύτερη.

2. Μετά την κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους της Ισπανίας το 711 οι Άραβες θα παρέμεναν στην Αλ-Άνταλους, γνωστή και ως μουσουλμανική Ισπανία, μέχρι την οριστική κατάλυση του Εμιράτου της Γρανάδας το 1492.

3. Για τους μουσουλμάνους υπάρχουν ο κόσμος του Θεού (Νταρ αλ Ισλάμ) και ο κόσμος του πολέμου (Νταρ αλ Χαρμπ). Η αραβική λέξη ισλάμ σημαίνει υποταγή [στο Θεό].