20:54  Παρασκευή, 19  Απριλίου  2024 
elendetr

Ανάγκα και Θεοί πείθονται

Παρασκευή, 24 Απριλίου 2015 03:09
Διαβάστηκε 9494 φορές
Ανάγκα και Θεοί πείθονται Vincent Willem van Gogh,1853 – 1890

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, από την οποία ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός συνεχίζει να αντλεί, η Ανάγκη προσωποποιεί την απόλυτη επιταγή και την υπέρτατη δύναμη. Αυτή προδικάζει τις αποφάσεις της Μοίρας. Είναι κόρη του Κρόνου, αδελφή της Δίκης και μητέρα του Αιθέρα, του Χάους και του Ερέβους. Κατά τον Πλάτωνα (Πολιτεία) παιδιά της είναι επίσης οι Μοίρες. Όπως δηλώνει στην επικεφαλίδα ο εκ των Επτά Σοφών, Πιττακός ο Μυτιληναίος, σ’ αυτήν υπακούν και οι Θεοί ακόμη. Αλλά αυτά αφορούν τους Θεούς και τους Σοφούς, οι οποίοι τι μπορεί να είναι μπροστά στους δημάρχους, τους περιφερειάρχες και τους λοιπούς πυλωρούς του κάστρου της δημοκρατίας, που ακούει στο όνομα τοπική αυτοδιοίκηση.

Οι θεράποντες του εν λόγω θεσμού, που μαζί με τη δημόσια υγεία, διαγκωνίζονται μόνιμα για το εθνικό πρωτάθλημα απάτης, όπως επανειλημμένα κατέδειξε η Γενική Επιθεώρηση ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης (Λέανδρος Ρακιντζής) διέρρηξαν τα ιμάτια τους για την προκλητική απόφαση της Κυβέρνησης να αιτηθεί τη χρήση των αδρανών διαθεσίμων των φορέων τους με σκοπό τη βραχυπρόθεσμη ταμειακή διευκόλυνση του δημοσίου. Αντιπαρέρχομαι το kitsch των ηρωικών αντιδράσεων τους (μολών λαβέ – προσφυγή στο ΣτΕ), που άλλωστε προσιδιάζει στην πολιτική φυσιογνωμία ανθρώπων προερχομένων κατά κύριο λόγο από τα δύσοσμα κομματικά χοιροστάσια. Επ’ αυτού μια σχετική λαϊκή παροιμία: έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο. Επαληθεύοντας το χαρακτηρισμό ως βλαχοδήμαρχων (ο τραγικά περιορισμένος αριθμός των εξαιρέσεων, όπως αυτές των Μπουτάρη, Τατούλη, απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα) αγωνίζονται αφενός για το γνωστό 15λεπτο δημοσιότητας, που τους στερεί η σπουδαιότητα των περιστάσεων της παρούσας εθνικής πολιτισμικής εμπειρίας, την οποία ως επί το πλείστον ούτε θέλουν, ούτε και μπορούν να παρακολουθήσουν. Επιπρόσθετα, κι αυτό είναι το σημαντικότερο, φρικάρουν στην ιδέα ότι ίσως στερηθούν του σημαντικότερου μέσου επιβολής και διαιώνισής τους: τα λεφτά των άλλων. Έχω ξαναγράψει και συνεχίζω να πιστεύω ότι ο ορισμός της πολιτικής για τους περισσότερους από αυτούς συνίσταται στην τέχνη του χρήματα από τους λίγους, ψήφους από τους πολλούς με τη διαβεβαίωση της παροχής προστασίας στους μέν από τους δε. Κατ’ επέκταση η αγωνία τους έχει να κάνει περισσότερο με την προσδοκία μιας αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, στην οποία προσβλέπουν ως ηθική ανταμοιβή και ιδεολογική επιβεβαίωση. Η επιτυχία θα σημάνει το σταδιακό τέλος της ασυλίας των ίδιων και τη συρρίκνωση των προνομίων των πατρώνων τους.Συνεχίζω να υποστηρίζω ότι η πραγματικά σκληρή προσπάθεια θα απαιτηθεί εντός έδρας, δεδομένου ότι η ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στις οικονομικές elite. Η αναπροσαρμογή του φορολογικού, του ασφαλιστικού και της δημόσιας διοίκησης, ώστε να επιβιώσει το σύστημα, άπτεται σχεδόν του συνόλου της κοινωνίας, στη βραχυπρόθεσμη άνεση της οποίας δεν θα πρέπει να χαριστεί η παρούσα εξουσία. Η ΕΚΤ, υπό την επίνευση της ηγεσίας της ΕΕ, έσπευσε να καλύψει το αντίστοιχο άνοιγμα (1,5 δισεκατομμύρια ευρώ) στις κρατικοδίαιτες ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες, εννοείται προς σκανδαλισμό της εγχώριας ολιγαρχίας των μεταπρατών. Πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι και η εικόνα ορισμένων κυβερνητικών στελεχών, που εκτιθέμενοι στα διάφορα δήθεν παράθυρα αφελώς και εκ περισσού συμπράττουν στον γενικότερο αποπροσανατολισμό είναι αλγεινή. Οφείλουν να συναισθανθούν ότι αποτελούν την πρώτη ύλη και το οξυγόνο των λουλουδούδων της διαπλοκής και των τζουτζέδων της διαφθοράς, που κατά τα λοιπά και επισήμως απεργάζονται την αποδόμησή τους. Ας τους αφήσουν στη μονότονη και υποκριτική θρηνωδία για τους μετανάστες, τα κροκοδείλια δάκρυα για τους πνιγμένους στη Μεσόγειο και τα επίμονα ερωτήματα, σε άθλια υποδεέστερη αγγλική σε σχέση με αρκετούς πρόσφυγες, για το που σκοπεύουν να συνεχίσουν. Στον αντίποδα της όντως συγκινητικής συμμετοχής των πολιτών στο λιμάνι της Ρόδου, υπάρχουν και οι δουλέμποροι στη Μανωλάδα. Και οι δύο κατηγορίες είναι μέλη μιας κοινωνίας, της οποίας ένα σημαντικό μέρος χαρακτήριζε τους δικούς της πρόσφυγες ως ζημιογόνο αγέλη τουρκόσπορων και στους επαναπατρισθέντες πολίτες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης επικίνδυνες συμμορίες ρωσοποντίων και στους βορειοδυτικούς γείτονες αδίστακτες αλβανικές σπείρες. Την περίπτωση να δει η γηράσκουσα ελληνική κοινωνία και τις ευκαιρίες πίσω από αυτό το κύμα των ανέστιων τη θεωρώ αμελητέα. Το πιθανότερο είναι να επαληθευτεί το γνωστό αξίωμα της ιστορίας που τονίζει ότι αν δεν μοιράσεις από τον πλούτο σου στους φτωχούς, θα σου μοιράσουν αυτοί από τη φτώχεια τους. Σε πείσμα κάποιων αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών, που στην πολιτική τους απόγνωση καίνε τη σημαία της Ένωσης, η Ευρώπη, παρά την ανεπτυγμένη διγλωσσία της, την κρίσιμη στιγμή δείχνει ότι και τα μέσα θα διαθέσει και τις προοπτικές θα δημιουργήσει. Και για τους εξωτερικούς πρόσφυγες και για τους εσωτερικούς νεόπτωχους.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis