Επετάχθηκε από των σπλάχνων σου τα βάθη

η ελευθερία σου δυνατή, φωτός πυρήνας

κι απ' του Θησέως και του Περικλή τους τάφους

και τα πάντα νέα ιερά των Αθηνών.

Θραύσε τώρα, γη θεών και ηρώων

της σκλαβιάς τες αλυσίδες, την μαύρη μοίρα

με τες γλυκόηχες ωδές από του Τυρταίου

και από του Ρήγα και του Βύρωνος την λύρα.

Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν (Александр Сергеевич Пушкин) 1799-1837. Ρώσος λογοτέχνης, τιμώμενος ως εθνικός ποιητής των Ρώσων και θεωρούμενος ως ο δημιουργός της νεότερης ρωσικής λογοτεχνίας. Ο Νικολάι Γκόγκολ έγραφε γι’ αυτόν ότι γύρω του είχε διαμορφωθεί ένας ολόκληρος ποιητικός αστερισμός. O Μαξίμ Γκόρκι υποστήριζε ότι για τους Ρώσους ο Πούσκιν ήταν η αρχή κάθε αρχής. Υπήρξε ένθερμος φιλέλληνας, προστατευόμενος του Ιωάννη Καποδίστρια και θαυμαστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Αν και γοητευμένος απο τις ευγενικές προσπάθειες του αναγεννώμενου ελληνικού λαού, η αναβλητικότητα, η διχόνοια και η αδιαφορία πολλών για την εθνική υπόθεση, τον εξόργιζε και αγανακτισμένος τους στηλίτευε αυστηρά.