ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν.

Παῦλος, Προς Κορινθίους Α', 1,21-22.

(Επειδή οι άνθρωποι, ζώντας στη δημιουργία που αποκαλύπτει τη δεινότητα του Θεού, δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τον Θεό με την κρίση και την ευφυία τους, αξίωσε ο Θεός να διαφυλάξει και να λυτρώσει τους αφοσιωμένους ταπεινούς με την απλοϊκή αφέλεια του κηρύγματος. Επειδή οι Ιουδαίοι απαιτούν υπερφυσικές αποδείξεις και οι Έλληνες αναζητούν ακλόνητους φιλοσοφικούς συλλογισμούς)