Είναι ο τόπος των Θεών. Εκεί θα πάω να ζήσω. Ίσως και για πάντα¹.

Albert Camus.

Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχουν σε υπόληψη το επάγγελμα του υπηρέτη. Είναι το καταφύγιο του φιλόσοφου, η τροφή του τεμπέλη, και όταν διεξάγεται όπως πρέπει, είναι μια θέση εξουσίας, ακόμα και αγάπης. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί περισσότεροι έξυπνοι άνθρωποι δεν ακολουθούν αυτή τη σταδιοδρομία – να μάθουν να κάνουν καλά αυτή τη δουλειά και να τρυγούν τα οφέλη που έχει. Ένας καλός υπηρέτης είναι απόλυτα εξασφαλισμένος, όχι από καλοσύνη του αφεντικού του αλλά από συνήθεια και νωθρότητα.

Ένας καλός υπηρέτης – κι εγώ είμαι εξαιρετικός στη δουλειά μου – μπορεί να διευθύνει απόλυτα το αφεντικό του, να του λέει πώς να σκέφτεται, πώς να ενεργεί, ποια να παντρευτεί, πότε να χωρίσει, να τον τρομοκρατεί για τιμωρία του ή να τον κάνει ευτυχισμένο, και τελικά να μην τον ξεχνάει το αφεντικό στη διαθήκη του.

Αν ήθελα, θα μπορούσα να κλέψω, να γδύσω, να δείρω οποιοδήποτε από τ’ αφεντικά που ήμουν στην υπηρεσία τους, και φεύγοντας να μου πουν κι ευχαριστώ. Το επάγγελμά μου, αυτό καθαυτό, δε με προστατεύει, με προστατεύει όμως το αφεντικό μου. Εσείς είστε αναγκασμένος να δουλεύετε και να αντιμετωπίζετε ένα σωρό στενοχώριες. Εγώ δουλεύω λιγότερο κι έχω λιγότερες στενοχώριες. Και είμαι καλός υπηρέτης. Ένας κακός υπηρέτης δε δουλεύει, δε στενοχωριέται για τίποτα, κι όμως τον ταΐζουν, τον ντύνουν κι έχει προστασία. Δεν ξέρω άλλο επάγγελμα τόσο γεμάτο από αναρμόδιους ανθρώπους, και όπου οι εξαιρετικοί να ’ναι τόσο σπάνιοι².

Παραπομπές:

1. Ο Albert Camus στον Άγγελο Κατακουζηνό τον Ιούνιο του 1959 για το Σίγρι. Ένα μικρό ψαράδικο χωριό στα δυτικά της Λέσβου. Πηγή: Lesvos news.net

2. John Steinbeck, Ανατολικά της Εδέμ, Σελ 216.