Υπάρχει περισσότερη ομορφιά στην αλήθεια, ακόμα κι αν είναι μια φριχτή ομορφιά. Οι ζητιάνοι παραμυθάδες διαστρέφουνε τη ζωή έτσι που να φαίνεται όμορφη και γλυκιά στους τεμπέληδες, στους ανθρώπους με περιορισμένο μυαλό και στους δειλούς, κι αυτό τρέφει τις αδυναμίες τους και τίποτα δε διδάσκει, τίποτα δε θεραπεύει, ούτε αφήνει την καρδιά να φτερουγίσει.

Και τώρα έμαθε ως ποιο σημείο οι άνθρωποι μπορούν να θεωρήσουν άλλους ανθρώπους κτήνη, και πως ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις όπως όπως με τέτοιους ανθρώπους είναι να ’σαι πραγματικά ένα κτήνος. Ένα πρόσωπο ανοιχτό, με ειλικρίνεια, μάτια που κοιτάζουνε κατάματα – αυτά τραβούσανε την προσοχή με επακόλουθο την τιμωρία.

John Steinbeck, Ανατολικά της Εδέμ. Τόμος Β΄, Σελ 73 & Τόμος Α’, Σελ 81.