Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, τα lockdowns και η επακόλουθη οικονομική καταστροφή θα ωθήσουν φέτος έναν αριθμό μεταξύ 71 και 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ακραία φτώχεια. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να ξεφύγουν από αυτήν την κατάσταση.

Κάποιοι σοφοί της εποχής μας, όπως οι Nouriel Roubini και Henry Kissinger, που δυστυχώς επαληθεύονται σχεδόν μόνιμα, υποστηρίζουν ότι αυτό που συμβαίνει θα έχει επιπτώσεις για γενιές.

Μπορεί ο Albert Camus να είχε την περίεργη και ιδιαίτερη γενναιότητα να παραδεχτεί ότι ντρεπόταν, επειδή ντρεπόταν που ήταν φτωχός.

Έζησα και γνώρισα τον απόηχο παρόμοιων συνθηκών. Η νίκη μας ήταν στην επιβίωση. Η εκδίκηση μας στην πρόοδο. Και οι περισσότεροι δεν νιώθαμε ντροπή για την κατάστασή μας. Νιώθαμε αηδία και οργή. Μας είχαν καταδικάσει σ' αυτήν. Όταν σε απειλούν και σε πολεμάνε ή μένεις και παλεύεις ή τρέχεις και φεύγεις. Άλλοι προτιμάνε το προσκύνημα, άλλοι τη μόνιμη κλάψα και τα παρακάλια. Τώρα η αντίστασή μας θα είναι να μην κατρακυλήσουμε ξανά εκεί. Και κάποτε η ζωή, όπως έδωσε και δίνει, θα δώσει πάλι στον καθένα το μερτικό του απ' τη γαλήνη και την αξιοπρέπεια.