Παραθέτω τη νομική άποψη της δικηγόρου GioDim_@tou_diaolou για την περίπτωση του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα:

1.Ο Κουφοντίνας είναι 18χρ στη φυλακή εκ των οποίων 16 στον Κορυδαλλό κ 2 Κασσαβέτεια (αγροτικές)

2. Με νόμο ΝΔ (απολύτως φωτογραφικό περί μη έκτισης ποινής από πολύ-ισοβίτες σε αγροτικές) αποφασίστηκε να μεταφερθεί στις φυλακές Δομοκού

3. Με τον ίδιο νόμο περί προστασίας απ τη διάδοση κόβιντ, ο Κ. έπρεπε να μεταχθεί στον Κορυδαλλό κ αντ αυτού πήγε Δομοκό

4. Η σωφρονιστική νομοθεσία δεν εξαρτά τα δικαιώματα των κρατουμένων απ την πράξη, και ορθώς, γιατί δεν καταδικάζεται το φρόνημα και δεν αλλάζει.

5. Η Κούρτοβικ [δικηγόρος υπεράσπισης του Δημήτρη Κουφοντίνα] είπε ότι δεν τους δίνουν τις αποφάσεις μεταγωγής για να προσφύγουν

6. Η ΓΓ κα Νικολάου προανήγγειλε χωρίς αρμοδιότητα ότι ο Κ. δεν θα βγει ποτέ απ τη φυλακή

7. Ο Κ. είναι ΜΕΘ και κινδυνεύει να πεθάνει, αν δεν επιλέγει η υποχρεωτική σίτιση (βασανισμός)

για το οποίο υπάρχει εισαγγελική εντολή κ αποφασίζουν οι γιατροί (αντί για ΜΑΦ που αποφασίζει ο ίδιος)

8. Αν πεθάνει ο Κ. -εν μέσω διεθνούς κατακραυγής πολιτικών και Διεθνούς Αμνηστίας- θα είναι ό,τι χειρότερο θα σκάσει στα χέρια του Μητσοτάκη. [θα πρόκειται για τον πρώτο νεκρό από απεργία πείνας στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες]

Κλείνω με το απόφθεγμα του Κομφούκιου που λέει: Προτού ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δυο τάφους. Ως διευκρίνιση στην επικεφαλίδα παραθέτω τη διαφορά μεταξύ κολασμού και τιμωρίας, όπως την ορίζει ο Αριστοτέλης (Ρητορική, 1.10, 17), όπου το πρώτο (κολάζω) αποσκοπεί στην τιμωρία εκείνου που αδίκησε και το δεύτερο (τιμωρέομαι) στην ικανοποίηση εκείνου που αδικήθηκε.

Όσον αφορά το επίσημο ενδιαφέρον των αριστερών ηγεσιών, σημειώνω ότι το θεωρώ επίπλαστο. Εκτιμώ ότι εξυπηρετεί τη γενικότερη στάση, κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να εξελιχτεί πολιτικά στην πάπια με τα τρία πόδια*. Περισσότερα για την 17 Νοέμβρη τη σχέση της με την Αριστερά και τις Κοινωνικές Συνθήκες που γέννησαν την τρομοκρατία στην Ελλάδα μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.crashnews.gr/history/item/495.

* Η πάπια με τα τρία πόδια υπήρξε ένας από τους χαρακτηρισμούς που είχαν αποδοθεί στον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος είχε προσπαθήσει να συσπειρώσει και να ομογενοποιήσει πολιτικά δυνάμεις της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς. Οι επικυρίαρχοι, με την καθοδήγηση και επιστασία του τότε (1962-1968) Σταθμάρχη της CIA στην Ελλάδα Τζον Μ. Μόρι, και αιχμή του δόρατος το παρακάτος των ανακτόρων και τους εξαγορασμένους** αποστάτες υπό τον Κων. Μητσοτάκη και κύριους σκοπούς τη διευθέτηση του κυπριακού προς όφελος της Τουρκίας και τις αποικιοκρατικές συμβάσεις, όπως της Esso Papas, δεν το επέτρεψαν.

** Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Κάτρης υπολόγισε το κόστος της εξαγοράς των βουλευτών στα 10 εκ. δολάρια. Το τεράστιο για την εποχή (1965) ποσό είχε καταβληθεί κυρίως από τους Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι στη συνέχεια αποζημιώθηκαν στο πολλαπλάσιο. Με τις χαριστικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων των αποστατών που ακολούθησαν, το όφελος των εφοπλιστών έφτασε αθροιστικά τα 200 εκ. δολάρια.

Ο Σπ. Μαρκεζίνης επικαλείται έγγραφα του Foreign Office, σύμφωνα με τα οποία: Η ακεραιότητα του [Κων. Μητσοτάκη], ειδικά σε οικονομικά θέματα έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Άκρως φιλόδοξος και σκληρός αντιβασιλικός [1963], αποβλέπει να εκτοπίσει τον Σοφοκλή Βενιζέλο από την ηγετική θέση μεταξύ των Κρητών βουλευτών και, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, να αποσπάσει πό τον Γ. Παπανδρέου την ηγεσία της Ένωσης Κέντρου.