Γενναιότητα σημαίνει να μην ζεις σε βάρος άλλων. Παλικάρι είναι ο άνθρωπος που μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή, απειλή ή κίνδυνο, δε δειλιάζει, αλλά δείχνει μια εξαιρετική ψυχική και ηθική δύναμη μαζί με ένα υψηλό συναίσθημα προσωπικής αξιοπρέπειας. Αυτά μου έρχονται στο νου παρακολουθώντας τη φωτογραφία και το αφιέρωμα στην κ.Zohra Trabelsi.

Και επίσης εκείνο που είχε πει ο τεράστιος Albert Camus: Ντρέπομαι επειδή ντρεπόμουν που ήμουν φτωχός. Πέρασα αυτό το στάδιο της αναίτιας και ένοχης ντροπής. Τώρα, κοιτώντας πίσω χωρίς νοσταλγία, βλέπω σ' εκείνες τις ταπεινωτικές εμπειρίες και τα σκληρά βιώματα τον πιο πικρό και συνάμα τον πιο πολύτιμο δάσκαλο της ζωής.  

Δεν εξιδανικεύω την κακή σύμβουλο φτώχεια και τις εκδικητικές μέριμνες. Καμία πολιτικολογία και καμία ηθικολογία δεν είναι αρκετά άξιες για να υμνήσουν την αγωνιστική θέληση για ζωή σε συνθήκες ανέχειας. Τους ύμνους στη ζωή τους γράφουν με τα έργα τους οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται ενάντια στη ματαιότητα χωρίς να ξεχνούν, χωρίς να μέμφονται και χωρίς να παραπονιούνται. Αυτοί καταλαβαίνουν τι λέω και τι εννοώ, επειδή δεν είναι καλοί στο να μισούν και επειδή ξέρουν ότι ο πλούτος στο τέλος πάντα θα κερδίζει τον θεό των φτωχών. Έτσι κι αλλιώς σ' αυτούς θέλω να απευθύνομαι.

Σταματάω. Η μνήμη αναδεύεται. Η ψυχή αναριγάει από τους συνειρμούς και τις αναμνήσεις εικόνων και προσώπων που δεν θα αξιωθεί να δει ποτέ ξανά.

ICYMI: Zohra Trabelsi, 75, is the only fisherwoman among dozens of fishermen in her coastal town of Nabeul, Tunisia pic.twitter.com/OhDSa645iF

— Reuters (@Reuters) July 17, 2021