Σ’ αυτό το αφρικανικό μουσικό διαμάντι στο τέλος της ανάρτησης με τους ακατάληπτους ελεγειακούς στίχους* μιας σπάνιας γλώσσας οι μουσικοί εξυμνούν το φεγγάρι και την επιθυμία τους να καταφύγουν εκεί: Μην κάνετε λάθος! Το φεγγάρι είναι δικό μας. Αχ φεγγάρι! Το φεγγάρι είναι δικό μας. Το φεγγάρι δεν καίει.
Κάποιοι άλλοι, όπως στη φυλή Kikuyu στην Κένυα, τις νύχτες με φεγγάρι, γεμίζουν με νερό διάφορα σκεύη και ψιθυρίζουν μυστικές προσευχές και αρχαία ξόρκια για να κρατήσουν το φεγγάρι μέσα στο νερό. Αυτό το νερό το κρατάνε για τις μακριές σκοτεινές νύχτες και μ’ αυτό πιστεύουν πως θα γιατρέψουν τους άρρωστους και τους πονεμένους και θα αραιώσουν κάπως τα πυκνά σκοτάδια.
Λένε ακόμα πως οι κρύες και σκοτεινές νύχτες για τις οποίες κρατάνε το μαγεμένο νερό δεν είναι οι ώρες από τη δύση μέχρι την ανατολή.
Είναι η εποχή της απίστευτης και πεισματικής άγνοιας, της δειλής φυγής και αποξένωσης, της σκληρής και περήφανης μοναχικότητας, των μυστικών πόθων και των ασίγαστων παθών. Υπάρχουν πλάσματα που αν και μοιάζουν σαν άνθρωποι, δεν είναι άνθρωποι. Μυστήριες και μοχθηρές υπάρξεις με ανθρώπινη μορφή κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ανόργανα όντα, όπως εκείνα που περιγράφουν οι Ινδιάνοι μάγοι στις ερήμους της Αριζόνα, που εξαφανίζουν ανθρώπους, απομυζώντας την ενέργειά τους. Η απόκοσμη φύση τους αποκαλύπτεται στην ευκολία των πρόθυμων και ψεύτικων όρκων για παντοτινές αγάπες και αταλάντευτη αφοσίωση.
Ίσως να μιλούσε σωστά εκείνος* που έλεγε: Πόση ελευθερία θα μπορούσανε να έχουν κι οι άντρες κι οι γυναίκες, αν δεν τους πρόδινε, δεν τους παγίδευε, δεν τους υποδούλωνε και δεν τους βασάνιζε αδιάκοπα ο σεξουαλισμός τους! Υποπτεύομαι όμως πως τη σιγουριά αυτής της ύστερης σοφίας την αποκτάς όταν είσαι γεμάτος - αν υπάρχει κάτι τέτοιο - κι έχεις επιβιώσει από τις σκληρές δοκιμασίες του ανελέητου έρωτα. (*Τζων Στάινμπεκ, Ανατολικά της Εδέμ, Τόμος Α, Σελ. 103)
Εκείνοι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με τη ρευστή και εφήμερη υπόστασή μας και αναζητούν το αιώνιο και το σταθερό είναι και οι πιο εκτεθειμένοι στο μοιραίο εναγκαλισμό μ’ αυτά τα δολοφονικά όντα που συνήθως έχουν αθώα πρόσωπα και ταπεινόφρονες συμπεριφορές.
Εκτός από ένα ενεργειακά φορτισμένο άθροισμα σωματιδίων σε προσωρινή τάξη, είμαστε και ένα αξιοθρήνητο άθροισμα εσωτερικών αντιφάσεων. Κανείς δεν είναι μόνο υλιστής ή ιδεαλιστής. Αλλά αυτό το ξέρει ο καθένας μόνος του για τον εαυτό του.
* Παραθέτω όσα κατόρθωσε να αποκρυπτογραφήσει ο Joseph Outa:
Utru oras ta misti pega tras di sol: Sometimes I want to go after the sun.
Ma tras di sol, n ka kunsidu: But in the way of the sun, I'm not known.
Utru oras ta misti pega tras di sol: Sometimes I want to go after the sun.
Ma tras di sol, n ka kunsidu: But in the way of the sun, I'm not known.
Ka no seta e ngananu: Make no mistake.
Lua oi di nos: The moon, this is ours
Lua oi pa nos: Oh moon, the moon is ours
Lua kata kema: The moon doesn't burn.