Η διαστημική ευφορία άρχισε το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο κοσμοναύτης Scott Kelly έφτιαξε και δοκίμασε μια υποτυπώδη σαλάτα με κάποιο είδος ρόκας, που αναπτύχθηκε με τεχνητό φωτισμό και σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στο διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS). Την ευφορία τη διαδέχτηκε ο ενθουσιασμός όταν τον Ιανουάριο ο ίδιος μπόρεσε να καλλιεργήσει στο σταθμό μέχρι την ανθοφορία δύο φυτά ζίννιας (Zinnia Elegans). Τέτοιου είδους παραγωγές θεωρούνται ζωτικής σημασίας για μια επανδρωμένη και μετ’ επιστροφής αποστολή στο γειτονικό Άρη. Το γειτονικός ή διπλανός εννοείται σε διαπλανητικές κλίμακες. Η κοντινότερη απόσταση, όταν η Γη βρίσκεται στο αφήλιο και ο Άρης στο περιήλιο, φτάνει στα 54,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα και με τα σημερινά μέσα ένα τέτοιο εγχείρημα, περιλαμβανομένης μιας παραμονής μερικών μηνών στον Άρη, θα διαρκούσε περί τα δύο έτη. Το κόστος μιας τέτοιας αποστολής δεν μπορεί να υπολογιστεί ακόμη, αν και ο Γενικός Διευθυντής της NASA, Charles Bolden, το εκτιμά σ’ ένα εύρος από 75 έως 300 δισεκατομμύρια δολάρια. Και φυσικά λεφτά υπάρχουν. Εκτός κι αν πρόκειται για τις δύο σχεδόν δεκάδες εκατομμυρίων ανασφάλιστων άπορων της υπερδύναμης, οπότε ο Μεγάλος Αδελφός αναγκάζεται να συμπεριφερθεί πιο υπεύθυνα με τα χρήματα των φορολογουμένων.
Κατά ένα πρωθύστερο τρόπο και πρίν ακόμη ολοκληρωθούν τα σχέδια των διαστημοπλοίων και οι προωθητικοί πύραυλοι, έχουν σχεδιαστεί οι κατοικίες που θα κατασκευαστούν εκεί για να φιλοξενήσουν τους τολμηρούς και τυχερούς επισκέπτες που θα επιλεγούν. Το αρχιτεκτονικό γραφείο που κέρδισε το διαγωνισμό τα ονομάζει Mars Ice Houses και θα είναι ένα είδος igloo κατασκευασμένο από τους πάγους του πλανήτη. Οι ρομαντικοί άποικοι θα απολαμβάνουν τη θέα τους, όταν αυτά θα λαμπυρίζουν σαν μαργαριτάρια στο κρύο αρειανό ηλιοβασίλεμα. Το πόσο στα σοβαρά παίρνει το συγκεκριμένο θέμα η διαστημική υπηρεσία φαίνεται και από το γεγονός της οργάνωσης ενός συνεδρίου πριν λίγες εβδομάδες στο Houston του Texas. Σ’ αυτό προσκλήθηκαν 150 επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο με σκοπό την αναζήτηση των καταλληλότερων σημείων για την προσεδάφιση των διαστημοπλοίων στην επιφάνεια του κόκκινου, ερημικού και άξενου πλανήτη. Τους ανακοινώθηκε επίσης ότι σχεδιάζεται ένας αριθμός τριών έως πέντε αποστολών και η επιλογή των περιοχών θα γίνει με βάση την ύπαρξη επαρκών αποθεμάτων πάγου και δυνατοτήτων κάλυψης από τις ακτινοβολίες. Η απουσία της προστατευτικής ασπίδας ενός μαγνητικού πεδίου στον Άρη εκθέτει την επιφάνειά του και τους επίδοξους conquistadores στο έλεος της κοσμικής ακτινοβολίας και των ηλιακών ανέμων. Σύμφωνα με τις μετρήσεις του σκάφους Curiosity η επιβάρυνση για κάθε άτομο θα ισοδυναμούσε με μια ακτινογραφία θώρακα κάθε τρείς ώρες. Με βάση αυτά τα δεδομένα και μια διακύμανση στη θερμοκρασία, που από τους 20 βαθμούς Κελσίου τα πρωινά, πέφτει έως τους 140 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν τα βράδια σχεδιάζονται και οι ανάλογες στολές. Η εγγύτητα σε σημαντικά αποθέματα πάγου κρίνεται επίσης ως ζωτικής σημασίας, δεδομένου ότι από την επεξεργασία του οι παρεπίδημοι θα παράξουν αέρα, νερό και καύσιμα. Εντατικά σχεδιάζεται και το πυραυλικό σύστημα (Space Launch System) που θα μεταφέρει εφόδια και προβλέπεται να είναι έτοιμο για δοκιμές δε δυό χρόνια, έχοντας κοστίσει περίπου δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Φημολογείται ότι το τέρας θα έχει το ύψος της Πυραμίδας του Χέοπα (146,5 μέτρα), το βάρος εμπορικής αμαξοστοιχίας (από 4 έως 6 χιλ τόνους) και θα υπερβαίνει κατά πολύ την προωθητική ισχύ του θρυλικού Saturn V, που είχε μεταφέρει του αστροναύτες του Apollo στο Φεγγάρι.
Η διαστημική ευφορία που κυριαρχεί στο αμερικανικό κοινό διαπιστώνεται, σύμφωνα με τον Γενικό Διευθυντή της NASA, από το γεγονός ότι για το επόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της διαστημικής υπηρεσίας, στο οποίο γίνονται δεκτοί μόνο φυσικοί επιστήμονες και μηχανικοί, δήλωσαν συμμετοχή 18.300, που είναι και οι περισσότεροι από κάθε άλλη φορά.
Ο Γενικός Διευθυντής της αντίστοιχης ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας (ESA), Johann-Dietrich Wörner, είναι πιο προσγειωμένος και εγκρατής, όπως δηλώνεται και απο το γερμανικό του ονοματεπώνυμο. Εκτιμά ότι ένα τέτοιο εγχείρημα θα καταστεί δυνατό το νωρίτερο το 2050. Κάποιος συνάδελφός του μάλιστα, ο πρώην αστροναύτης και τωρινός καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, ο Ulrich Walter, είναι σίγουρος ότι οι Αμερικάνοι δεν θα μπορέσουν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Οψόμεθα. Η υπηρεσία του ωστόσο προσέφερε ήδη στο αμερικανικό πρόγραμμα το μηχανισμό, αξίας 400 εκατομμυρίων ευρώ, που θα τροφοδοτεί το διαστημόπλοιο Orion με ηλεκτρικό, νερό και αέρα, το οποίο δοκιμάζεται στο Sandusky του Ohio. Σε αντάλλαγμα ένας αστροναύτης της ESA θα μετάσχει στο παρθενικό και δοκιμαστικό ταξίδι του Ωρίωνα μέχρι το Φεγγάρι. Θα είναι όμως ο πρώτος Ευρωπαίος που θα έχει το προνόμιο να περιστραφεί γύρω από αυτό.
Όταν το ανθρώπινο είδος εγκατασταθεί εκεί, η χώρα μας θα μπορούσε να προσφέρει την αναγκαία τεχνογνωσία για τον περαιτέρω εκπολιτισμό των κατοίκων, στέλνοντας μερικά δείγματα των πολιτικών, επιχειρηματικών και πνευματικών δυναστειών του τόπου να τους κατατοπίσουν περί τα διοικητικά και διαχειριστικά. Τέτοιας ποιότητας και τόσο ανθεκτικοί εκπρόσωποι του είδους όχι μόνο πρέπει να προστατεύονται στη Γη, αλλά και να μεταφυτεύονται διαπλανητικά.