Σκόπευα να έχω μάλιστα σαν μοναδική μου δραστηριότητα την προσευχή, να προσεύχομαι για όλα τα ζωντανά πλάσματα· έβλεπα ότι αυτή ήταν η μόνη αξιοπρεπής δραστηριότητα που είχε απομείνει στον κόσμο. Να είσαι σε κάποια όχθη ποταμού ή στην έρημο ή στα βουνά ή σε κάποια καλύβα στο Μεξικό ή σε κάποια παράγκα στο Αντίροντακ, να ξεκουράζεσαι, να είσαι ευγενικός και καλός, να μην κάνεις τίποτα άλλο από το να εξασκείς αυτό που οι Κινέζοι αποκαλούν ‘‘κάνω τίποτα’’.
Δεν ήθελα, στ’ αλήθεια, να έχω καμία σχέση ούτε με τις ιδέες του Τζάφι για την κοινωνία (σκεφτόμουν ότι θα ’ταν καλύτερα να παραμερίσω το θέμα εντελώς, να περάσω δίπλα) ούτε με καμία απ’ τις ιδέες του Άλβα, δηλαδή να αρπαχτώ απ’ τη ζωή όσο πιο πολύ μπορώ για τις γλυκές θλίψεις της και γιατί κάποια μέρα θα πεθάνω…2
Παραπομπές:
1 Ηλίας Πετρόπουλος, Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη, Νεφέλη 1990, Σελ 155.
2 Τζακ Κέρουακ, Οι Αλήτες του Ντάρμα, Αίολος 1986, Σελ 131.