και κάμανε θυσίες στον Άρη, κι έτσι ως τώρα κρατάει κι ο βράχος τ᾽ όνομά του, Άρειος πάγος, - σ᾽ αυτόν επάνω ο Σεβασμός κι ο αδερφός Φόβος θα συγκρατούνε το λαό μέρα και νύχτα να μη αδικούν· φτάνει να μην παραμορφώνουν με νέες τους νόμους αλλαγές οι ίδιοι οι πολίτες· όταν μολύνεις καθαρό νερό με λάσπες και βρωμερ᾽ αποχύματα, να πιείς δε θα ᾽χεις. Ούτε δεσποτισμό μα ούτε αναρχία να στέργει - κι έγνοια του ας το ᾽χει - το λαό μου συμβουλεύω, κι ούτ᾽ απ᾽ την πόλη κάθε φόβο να εξορίζει. Σα δε φοβάται τίποτα, ποιός θα ᾽ναι δίκιος; Μετάφραση Ι.Ν. Γρυπάρης.

Ο Gilbert Murray στο ωραίο του βιβλίο για τον Αισχύλο επανέλαβε τα λόγια του Swinburn, ότι η Ορέστεια είναι ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρώπινης σκέψης. Οι Ευμενίδες ανήκουν σ’ αυτήν την τριλογία. Στη τραγωδία αυτήν του 458 π.Χ. οι Ερινύες, τα ευγενικά παιδιά της Νύχτας, που δεν ξεχνούν ποτέ, ενσαρκώνουν την ιδέα ότι δεν υπάρχει εξιλασμός για το αίμα που χύθηκε. (Albin Lesky, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, Σελ 370 & 378)

Στην εικόνα της επικεφαλίδας σκηνή ανασκολοπισμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1876. Ένας σπαθοφόρος ζεϊμπέκης παραστέκει τον καταδικασμένο, περιμένοντας κάποιο φιλοδώρημα για να τον αποκεφαλίσει και να τον απαλλάξει από το μαρτύριο του.