45 Πόσο ευχάριστο είναι να ακούει κανείς ξαπλωμένος τους άγριους ανέμους και να κρατεί στο στήθος του τρυφερά την αγαπημένη του ή, όταν ο χειμωνιάτικος Νοτιάς θα έχει χύσει τα παγωμένα νερά του, ξέγνοιαστος να χουζουρεύει (να τον παίρνει ο ύπνος) στο νανούρισμα της βροχής. [της φωτιάς]

Αυτό το καλό ας μου γινόταν. Ας είναι πλούσιος με το δίκιο του αυτός

50 που μπορεί να υποφέρει τη μανία της θάλασσας και τις καταθλιπτικές βροχές.

Ω, όσο χρυσάφι υπάρχει κι όσα σμαράγδια καλύτερα να χαθεί παρά να κλάψει κάποια κοπέλα για τα ταξίδια μου

* Canis: Κύων, Κυνάστρον, Σείριος στον αστερισμό του Ωρίωνα. Aestivos ortus Canis: Ο ποιητής εννοεί τις έντονες ζέστες – τα κυνικά καύματα – στις αρχές του Αυγούστου.

** Pales-is: Μια από τις δευτερεύουσες ιταλικές θεότητες των κοπαδιών: τα προστάτευε από αρπαγές και επιδημίες. Λατρεύονταν από τους βοσκούς με αναίμακτες θυσίες (placida). Η γιορτή της (Palilia) ήταν στις 21 Απριλίου, οπότε γινόταν καθαρμός των κοπαδιών και των βοσκών.

Α. Τίβουλος, I,1. Μετάφραση και ερμηνευτικά σχόλια από τις σημειώσεις του Γεώργιου Σαββαντίδη, καθηγητή λατινικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Παραπομπές:

1. Έψαξα παντού τη γαλήνη και δεν τη βρήκα πουθενά, παρά σε μια γωνιά μ’ ένα βιβλίο. Θωμάς ο εκ Κέμπης.

2. Albius Tibullus (c. 55 BC – 19 BC) Ρωμαίος ελεγειακός ποιητής, που ανήκε στην τάξη των ιππέων (equites). Όπως και οι Βιργίλιος, Οράτιος και Προπέρτιος έχασε το μεγαλύτερο μέρος της πατρικής του περιουσίας το 41 π.Χ. όταν δημεύθηκε από τους Μάρκο Αντώνιο και Οκταβιανό Αύγουστο. Περιλήφθηκε όμως στο λογοτεχνικό κύκλο του Μάρκου Βαλέριου Μεσσάλλα, του οποίου απέκτησε την προστασία. Αποκλήθηκε ποιητής της ειρήνης. Στο χαρακτήρα του, όπως αποτυπώνεται σε όσα ποιήματά του σώθηκαν από το έργο που δημιούργησε στη σύντομη ζωή του, εκδηλώνονται οι γενναιόδωρες παρορμήσεις, η ανιδιοτελής διάθεση, η πίστη στους φίλους, που έφτανε στα όρια της αυτοθυσίας, όπως και η απουσία μνησικακίας για τις ανισότητες, τις αδικίες και την περιφρόνηση. Τα προηγούμενα με την ειδυλλιακή απλότητα, τη χάρη και την εκφραστικότητα του ύφους του τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό στο ρωμαϊκό κοινό της εποχής του.