Η συνέπεια προκύπτει από την ίδια την παραδοχή, αλλά και προγενέστερες, όπως η περιβόητη δήλωση του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου ότι: εάν δαπανούσαμε χρήματα για νέες Μ.Ε.Θ θα πετούσαμε εκατομμύρια, που προέρχονται από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του θατσερικού νεοφιλελευθερισμού (2). Της πολιτικής δηλαδή που με την εξαίρεση σύντομων χρονικών παρενθέσεων κυριαρχεί στην Ελλάδα.
Ο κυνισμός δεν περιορίζεται μόνο στις βλάσφημες και μισάνθρωπες αποστροφές των υποτακτικών: είναι πολύ μικρό το ποσοστό των ασθενών που χάνουν τη ζωή τους εκτός Μ.Ε.Θ. ή : εάν δαπανούσαμε χρήματα για νέες Μ.Ε.Θ. θα πετούσαμε εκατομμύρια. Χρησιμοποιώ πληθυντικό και για έναν άλλο λόγο. Η συγκεκριμένη και συνειδητά ψευδής άποψη για τον αριθμό των νεκρών εκτός μονάδων εντατικής θεραπείας, σε αρμονική συνέχεια με την αναφορά για τις περιττές δαπάνες στην υγεία, είναι ενδεικτική για την εκτίμηση της αντίδρασης προς το λαό και διαχρονικά αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής της Ν.Δ.
Σε επιστολή του στις 28 Φεβρουαρίου 1980 ο Τομέας Υγείας της ΝΔ καταγγέλλει το νομοσχέδιο “Μέτρα Προστασίας της Υγείας” του δικού της υπουργού Σπ. Δοξιάδη: Η εφαρμογή του θα σημάνει οπισθοδρόμηση στα θέματα της υγείας και θα προκαλέσει έντονη αντίδραση του λαού και των φορέων της υγείας. Με δεύτερη επιστολή στις 16 Μαΐου 1980 επανέρχονται, εκφράζοντας: Τη ριζική διαφωνία μας στο νομοσχέδιο γιατί δεν εκφράζει την πολιτική φιλοσοφία του κόμματος της Ν.Δ… Θεωρούμε ακατάλληλη προς το παρόν και για μια τουλάχιστον γενιά τη δημιουργία πολυδύναμων κέντρων υγείας και της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Περίθαλψης για τη νοοτροπία και την ψυχοσύνθεση του Ελληνικού λαού.
Όσον αφορά την ερμηνεία της “συνειδητοποιημένης” προσήλωσης των λαϊκών ανθρώπων στη σημερινή κυβέρνηση θα ήταν χρήσιμη η προσέγγιση του Σουηδού Ψυχίατρου και Εγκληματολόγου Nils Bejerot. Πρώτος αυτός τεκμηρίωσε και χρησιμοποίησε το 1973 τον όρο Σύνδρομο της Στοκχόλμης για να περιγράψει την κατανόηση και να εξηγήσει τη συμπάθεια των θυμάτων προς τους θύτες: Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το εγώ υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν το θύμα πιστέψει στις ίδιες αξίες και αρχές με τον θύτη, αυτός παύει να εκλαμβάνεται ως απειλή.
Στην ουσία ο Nils Bejerot επαλήθευε επιστημονικά αυτό που θα μπορούσε να οριστεί ως πραγματική τέχνη, με την έννοια της αποκάλυψης της ερμητικής γνώσης και της συγκαλυμμένης αλήθειας3. Μερικούς αιώνες πριν την πρόταση και αποδοχή των συμπερασμάτων του Συνδρόμου της Στοκχόλμης, ο σπουδαίος Άγγλος μυστικιστής ποιητής William Blake, 1757-1827, παρουσίαζε τις Παροιμίες της Κόλασης: Οδήγα την καρότσα και τ’ αλέτρι σου πάνω από των νεκρών τα κόκαλα. Το κομμένο σκουληκάκι συγχωρεί τ’ αλέτρι.
Δεν με ενδιαφέρει να προσβάλω κανέναν. Αλλά το να συζητάς για πολιτική με ανθρώπους που “αυτοπροσδιορίζονται” ως νεοφιλελεύθεροι, χωρίς οι ίδιοι να συγκαταλέγονται στο εισοδηματικά και περιουσιακά ανώτατο 1-5% του πληθυσμού, είναι σαν να μιλάς με flaterthers* για αστρονομία. (Για όσους επιπρόσθετα θα ήθελαν την ιστορική τεκμηρίωση υπάρχει η 2η παραπομπή)
(*άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη)
Παραπομπές:
1. Προφανώς υπάρχουν και θάνατοι εκτός ΜΕΘ. Πάντα υπήρχαν θάνατοι εκτός ΜΕΘ, είναι πολύ μικρό το ποσοστό των ασθενών που χάνουν τη ζωή τους εκτός ΜΕΘ, πολύ μικρό, 20% νομίζω. Η κ. Βάνα Παπαευαγγέλου εργάζεται και ως καθηγήτρια της ιατρικής.
2^. Σύμφωνα με την τότε Πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ το Εθνικό Σύστημα Υγείας: κόστιζε πολύ. Ωστόσο εκεί, στο Ηνωμένο Βασίλειο, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η Σιδηρά Κυρία αντιμετώπισε δύο φορές, το 1983 και το 1985, την αποφασιστική άρνηση των συνέδρων του Συντηρητικού κόμματος στις προθέσεις της να καταργήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας.
Ο πυρήνας της οικονομικής της πολιτικής στη διάρκεια της θητείας της από το 1979 έως το 1990, αυτό δηλαδή που ονομάστηκε νεοφιλελευθερισμός, συνοψίζεται: 1) Στον υποδιπλασιασμό των άμεσων φόρων που κατέβαλε το εισοδηματικά και περιουσιακά ανώτερο 10%, από το 89% που ίσχυε από το 1932 στο 46% που διατηρείται μέχρι σήμερα. 2) Στον διπλασιασμό των έμμεσων φόρων από το 8% στο 15% και στη συνέχεια από τους διάδοχους της στο 17%. 3) Ο διπλασιασμός της ανεργίας. Το 1983 υπήρχαν 3,6 εκ. άνεργοι, διπλάσιοι σε αριθμό σε σχέση με το 1979. 4) Στην ενθάρρυνση και διευκόλυνση της αλματώδους ανάπτυξης των φορολογικών παραδείσων, αρχικά στα βρετανικά Νησιά της Μάγχης (Jersey, Guernsey, Isle of Man) με στενές διασυνδέσεις στο City του Λονδίνου, όπως προκύπτει από τις τριμηνιαίες στατιστικές καταστάσεις της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS). Σύμφωνα με τον ίδιο οργανισμό (Bank of International Settlement) από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 σχεδόν τα μισά τραπεζικά περιουσιακά στοιχεία και οι υποχρεώσεις διακινούνταν μέσω υπεράκτιων χρηματοοικονομικών κέντρων (OFCs). Επίσης περίπου το ένα τρίτο των άμεσων ξένων επενδύσεων των πολυεθνικών εταιρειών διενεργούνταν μέσα από φορολογικούς παραδείσους.
Συντηρητικοί πολιτικοί και οικονομολόγοι υποστήριζαν για χρόνια ότι οι φορολογικές περικοπές για τους πλούσιους θα διέχεαν τον πλούτο στην κοινωνία. Θα ενίσχυαν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και κατ’ επέκταση τα εισοδήματα για όλους. Ωστόσο, μια νέα μελέτη των David Hope από το London School of Economics και Julian Limberg από το King's College London, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα* αποδεικνύει ότι στην περίοδο των τελευταίων 50 χρόνων (1965-2015) που εφαρμόστηκαν τέτοιες φορολογικές περικοπές απέβησαν προς όφελος μόνο μιας ομάδας: των πλουσίων. (*December 17, 2020 / MoneyWatch)
Μετά από μια δεκαετία και πλέον η κόρη του παντοπώλη είχε ολοκληρώσει τις υπηρεσίες της προς το ανώτερο 10%. Τότε στις 28 Νοεμβρίου 1990 τα επιφανή στελέχη του κόμματός της την παραγκώνισαν. Τα ολέθρια αποτελέσματα της πολιτικής της και οι ιδεολογικές εμμονές της είχαν στο μεταξύ διαβρώσει την οικονομία της χώρας. Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα θα έφτανε η Μαύρη Τετάρτη.
Ήταν στις 16 Σεπτεμβρίου 1992, όταν κάτω από την πίεση μιας ομάδας επενδυτών υπό τον George Soros η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας εγκατέλειψε τη στήριξη του νομίσματος, έχοντας στο μεταξύ δαπανήσει περί τα 10 δις στερλίνες, που αντιστοιχούσαν στο 40% των συναλλαγματικών διαθεσίμων της Βρετανίας. Οι επενδυτές είχαν εκτιμήσει σωστά ότι η στερλίνα είχε ενταχτεί στις 8 Οκτωβρίου 1990 στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ERM), όπου προβλέπονταν ένα εύρος διακύμανσης +/-6%, σημαντικά υπερτιμημένη, κυρίως έναντι του γερμανικού μάρκου (1 £: 2,75 DM). Η πολιτική αστοχία της Μάργκαρετ Θάτσερ βασίζονταν σε μια υπερτροφική εκτίμηση για τις αντοχές και τις δυνατότητες της οικονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου σε συνδυασμό με τις ανεδαφικές προσδοκίες της για αποδυνάμωση της γερμανικής οικονομίας μετά την επανένωση, στην ταχύτητα της οποίας είχε αντιταχτεί σθεναρά. Το βρετανικό νόμισμα υποχώρησε κατά 17% σε σχέση με το αμερικανικό δολάριο μέσα σε μία εβδομάδα και έως 25% μέχρι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Όταν μετά από πέντε εβδομάδες είχε οριστικοποιηθεί η υποτίμηση η στερλίνα είχε χάσει 15% έναντι του μάρκου και 25% έναντι του δολαρίου. Η επίσημη ζημιά για την Κεντρική Τράπεζα και τον Βρετανό φορολογούμενο υπολογίστηκε στα 3,3 δις στερλίνες. Υποστηρίχτηκε ότι το επενδυτικό χαρτοφυλάκιο Quantum του Τζωρτζ Σόρος και ο ίδιος κέρδισαν ένα δις στερλίνες. Την επόμενη, στις 17 Σεπτεμβρίου 1992, η Βρετανία εγκατέλειψε οριστικά τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ERM), διαμαρτυρόμενη μάλιστα για την υποτονική στήριξη των Ευρωπαίων εταίρων της και κυρίως των Γερμανών στην καταστροφική επίθεση που είχε δεχτεί.
Το 1948 η Margaret Thatcher, που αρχικά, πριν τη νομική, είχε σπουδάσει χημεία, είχε υποβάλει αίτηση για να προσληφθεί στο Imperial Chemical Industries (ICI). Η διεύθυνση του ανθρώπινου δυναμικού της εταιρίας την απέρριψε. Στην αξιολόγηση της υπηρεσίας αναφέρονταν: This woman is headstrong, obstinate and dangerously self-opinionated. (Αυτή η γυναίκα είναι ισχυρογνώμων, ανένδοτη και επικίνδυνα υπερφίαλη). Η εκτίμηση των υπευθύνων της ICI υπήρξε ακριβής. Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της εκδηλώθηκαν πλήρως στις πολιτικές αποφάσεις της. Την ίδια εκείνη χρονιά, το 1948, που απορρίπτονταν η αίτηση Μάργκαρετ Θάτσερ, δημιουργούνταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας (NHS) από το Εργατικό κόμμα της Βρετανίας υπό τον Κλέμεντ Άττλη.
Ο Clement Attlee παραμένει σταθερά στην πρώτη θέση των προτιμήσεων των Βρετανών ακαδημαϊκών, ως ο σημαντικότερος Πρωθυπουργός του 20ου αιώνα. Η Μάργκαρετ Θάτσερ καταλαμβάνει την τέταρτη στη σειρά των προτιμήσεων.
Είναι θλιβερά αξιοσημείωτο ότι για το άγαλμα της που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Ντάγκλας Τζένινγκς, αξίας 300.000 λιρών, και είναι έτοιμο από το 2018, οι αρχές αναζητούν μάταια τοποθεσία για την εγκατάστασή του. Τα αρχικά σχέδια για την τοποθέτησή του στο Λονδίνο απορρίφθηκαν από το φόβο των αναμενόμενων αντιδράσεων.
Ακόμη και στη γενέτειρα της Μάργκαρετ Θάτσερ, στο Γκράνθαμ, οι δημοτικοί σύμβουλοι που υπερψήφισαν την απόφαση μεταφοράς και εγκατάστασης του αγάλματος εκεί, προσπαθούν να κατευνάσουν τις αντιδράσεις των κατοίκων, οι οποίοι θεωρούν την τοποθέτηση ως σπατάλη χρημάτων και μάλιστα εν μέσω πανδημίας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Independent, ένα κάλεσμα στα κοινωνικά δίκτυα πριν μερικές εβδομάδες με την επωνυμία Egg Throwing Contest-Thatcher Statue, δηλαδή ενός διαγωνισμού ρίψης αυγών στο άγαλμα της Μ. Θάτσερ, έχει συγκεντρώσει 14.000 πολίτες πρόθυμους να μετάσχουν. Από αυτούς 2.300 δήλωναν ότι θα μετείχαν όποτε και όπου αυτό γίνει.
3. Αυτό είχε συμβεί και με τις εξισώσεις της Κλιμάκωσης Κολμογκόροφ των αναταράξεων σε ρευστά υλικά του Ρώσου μαθηματικού Andrey Kolmogorov. Με βάση αυτές αποκαλύφτηκε η εκπληκτική ακρίβεια της μαγευτικής εναλλαγής και έντασης των φωτεινών και σκοτεινών περιοχών στο απαράμιλλο έργο “Έναστρη Νύχτα” του Vincent van Gogh. Η δημιουργία του έργου (1889) είχε προηγηθεί κατά μισό αιώνα της ανακάλυψης των σχετικών εξισώσεων (1941).