Εάν κάνετε ντους ή περιορίσετε το μπάνιο, όχι μόνο εξοικονομείτε νερό, αλλά προστατεύετε και το δέρμα σας! Εξάλλου, τα αφρόλουτρα και τα σαπούνια είναι συχνά γεμάτα με αρώματα και συντηρητικά.
Η δερματολόγος Δρ. Uta Schlossberger λέει ότι: Το δέρμα αντιδρά συχνά στο μείγμα ενεργών συστατικών με ερυθρότητα, εξανθήματα, κνησμό και έκζεμα. Όσον αφορά την περιποίηση του δέρματος, το λιγότερο είναι περισσότερο.
Μπορείτε απλά να πλυθείτε με ένα πανί. Η Δρ Schlossberger: Για έναν ενδελεχή καθαρισμό του σώματος, αρκεί να χρησιμοποιήσετε ένα πανί και λίγο σαπούνι με ουδέτερο pH.
Αρκεί να καθαρίσετε τις μασχάλες, τα πόδια, τα χέρια και τη μέση του στήθους και της πλάτης με σαπούνι. Το υπόλοιπο σώμα μπορεί απλά να σκουπιστεί με ένα υγρό πανί*. (*Björn Engel, Ferdinand Heimbach, 24.04.2022, Bild.)
Και για να γίνει πληρέστερη η εικόνα του υπαρκτού σουρεαλισμού θα θυμίσω ότι η Ουκρανία συνεχίζει να καταναλώνει κανονικά ρωσικό φυσικό αέριο. Θα θυμίσω επίσης το πολιτικό θράσος του Peter Hauk της CDU, Υπουργού Γεωργίας στην Baden-Württemberg που έδινε θάρρος στους συμπολίτες του τονίζοντας πως στους 15 °C και ένα χοντρό πουλόβερ αντέχει οποιοδήποτε και κανείς δεν πεθαίνει. Και ακόμα την ιδεολογική χυδαιότητα στο σύνθημα: Frieren für die Freiheit (κρυώνουμε για την ελευθερία) του ευαγγελικού θεολόγου και υπερκομματικού πρώην Προέδρου της Γερμανίας Joachim Gauck. (Der Spiegel, Nr.15 / 9.4.2022, s. 57)
Αντί σχολίου παραθέτω ένα απόσπασμα από τον Πλούτο. Ο Πλούτος γράφτηκε το 388 π.Χ. και είναι η τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη, ο οποίος: ούτε συζήτηση ότι βασικά ήταν εχθρός της δημοκρατίας* και ο Goethe τον χαρακτήριζε: παλιάτσο**. (*Albin Lesky, Σελ. 593. **Bruno Snell, Σελ. 182)
Πιστεύω ότι αρκετοί, πολιτικοί κυρίως, θα το ζήλευαν. Σημειώνω μόνο ότι η πολιτική σάτιρα ζει φυσικά σαν αντιπολίτευση προς την παράταξη που κυβερνά και καθήκον της είναι να δείχνει τις αδυναμίες της κυβέρνησης. Αν μπει στην υπηρεσία της, τότε εκφυλίζεται σε απλή προπαγάνδα. Και επειδή το απόσπασμα που προηγήθηκε δεν είναι προϊόν τέχνης, τόσο περισσότερο αποτελεί ένα μαργαριτάρι που αντιστρέφει τη γνωστή άποψη των σουρεαλιστών που επιμένουν πως η ζωή αντιγράφει την τέχνη:
Χρεμύλος: Γιατί η ζωή, όπως είναι τώρα σε µας τους ανθρώπους, ποιος δε νοµίζει πως είναι παραλογισµός; Αφού πολλοί απ' τους ανθρώπους που είναι κατεργαρέοι, έχουνε πλούτη που µε αδικίες τα µάζεψαν. Κι άλλοι πολλοί που είναι τιµιότατοι, δυστυχούν και πεινούνε και τον πιο πολύ καιρό µαζί σου είναι.
Λοιπόν, εγώ λέω πως, αν ο Πλούτος τα σταµατήσει αυτά ξαναβρίσκοντας το φως του, άλλος κανένας τρόπος δεν υπάρχει να προσφέρει στους ανθρώπους µεγαλύτερα καλά.
Πενία: Μα κύριοί µου, που ευκολότερα από οποιονδήποτε άλλον µπορεί να σας πείσει κανείς πως δεν είστε στα καλά σας, συντρόφοι οι δυο σας στη φλυαρία και στην τρέλα, αν γινόταν αυτό που ζητάτε εσείς, δεν πιστεύω πως θα ήταν για το καλό σας.
Γιατί αν ο Πλούτος ξαναδεί πάλι και µοιράσει σε ίσα κοµµάτια τον εαυτό του, ούτε τέχνη, ούτε εφεύρεση καµιά θα µελετούσε κανένας απ' τους ανθρώπους. Κι όταν τα χάσετε αυτά τα δύο, ποιος θα θελήσει να κάνει τον χαλκουργό ή το ναυπηγό, ή να ράβει, ή να φτιάχνει τροχούς, ή να κάνει τον τσαγκάρη ή να φτιάχνει τούβλα ή να πλένει ή να βυρσοδεψεί ή αφού τη γη να θερίσει της Δηούς τον καρπό, αν σας είναι εύκολο να ζείτε άεργοι παραµελώντας όλα αυτά;
Χρεμύλος: Λες ανοησίες. Γιατί όλα όσα µας αράδιασες τώρα θα τα κάνουν οι δούλοι.
Πενία: Και που θα τους βρεις τους δούλους;
Χρεμύλος: Θα τους αγοράσουµε µε χρήµατα βέβαια.
Πενία: Και πες µου πρώτα πρώτα ποιος θα είναι αυτός που θα πουλάει, αφού θα έχει κι εκείνος χρήματα;