Δεθήτω λοιπὸν θυμὸς ὡς τύραννος ἐν δεσμοῖς πραότητος εἰς τὸ νοερὸν δικαστήριον και ἐν τῷ βήματι τούτῳ τοῦ λόγου παραστὰς τὰ προσήκοντα ἐξεταζέσθω: Λέγε ἡμῖν, ὦ παράφρον καὶ ἄσεμνε, τήν τε τοῦ γεγεννηκότος [σε] προσηγορίαν, καὶ τῆς κακῶς τεκούσης σε προσωνυμίαν, τῶν σῶν τε υἱῶν καὶ θυγατέρων μιαρῶν τὰ ὀνόματα.Ὁ δὲ πρὸς ἡμᾶς ἀποκρινόμενος ἔλεγεν: Αἱ ἐμὲ γεννήσασαι πολλαὶ, καὶ ὁ ἐμὸς πατὴρ οὐχ εἷς. Αἱ δὲ μητέρες μου κενοδοξία, φιλαργυρία, γαστριμαργία· ἔστι δὲ ὅτε καὶ πορνεία· ὁ ἐμὲ γεγεννηκὼς προσηγορεύεται τῦφος. Αἱ δὲ ἐμαὶ θυγατέρες μνησικακίαι, μίσος, ἔχθρα, δικαιολογία.

πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους.

(Ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και ο βασιλιάς των πάντων, και μερικούς τους έκανε θεούς, άλλους ανθρώπους· μερικούς τους έκανε δούλους, άλλους ελεύθερους.)

Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος. Σκοτεινός Προσωκρατικός Φιλόσοφος. 544 πΧ-484 πΧ.

Η ισορροπία του κόσμου διατηρείται μόνον με τον συνεχή ανταγωνισμό των αντίθετων· ο πόλεμος είναι πατέρας και βασιλιάς όλων. Μακάβριο, Σκληρό, Αληθινό.

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι —
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Σύντομο αφιέρωμα στους κατοίκους του Ανατολικού Βασιλείου¹ και μια αξιολόγηση Γερμανού Δημοσιογράφου για τους συμπολίτες και την κοινωνία του.

I. Αλλά οι Γερμανοί όλοι κολλάνε στο αναγκαίο, και γι’ αυτό υπάρχει ανάμεσά τους τόσο πολύ το κακότεχνο και τόσο λίγο το ελεύθερο, το γνήσια ευχάριστο. Αυτό όμως μοιραία θα υποφερόταν, αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι αναίσθητοι για κάθε ομορφιά ζωής, αν δεν βάραινε τέτοιο λαό παντού, η κατάρα του θεομίσητου αφύσικου.

Οι αρετές των Γερμανών δεν είναι παρά λαμπερό κακό. Δεν είναι παρά καταναγκαστικά έργα δειλού φόβου, δουλικού μόχθου, αποσπασμένα από μια ρημαγμένη καρδιά, και αφήνουν απαρηγόρητη κάθε αγνή ψυχή, που της αρέσει να τρέφεται με την ομορφιά, και που, χαϊδεμένη από την ιερή αρμονία των ευγενικότερων κράσεων, δεν αντέχει την κραυγαλέα κακοφωνία στη νεκρή τάξη αυτών των ανθρώπων. Friedrich Hölderlin², Hyperion an Bellarmin.

II.Οι περισσότεροι Γερμανοί επίσης και σήμερα δεν είναι ούτε ξενοφοβικοί, ούτε ρατσιστές. Δεν θα σταματούσαν ποτέ ένα λεωφορείο για να βρίσουν τρομοκρατημένους πρόσφυγες. Υπάρχει όμως μια συνάφεια ανάμεσα στη σιωπή των πολλών και τους εμπρησμούς των λίγων. Δύσκολα θα πυρπολούσε³ κάποιος σήμερα καταλύματα προσφύγων, αν δεν ένιωθε τη σιωπηλή επιδοκιμασία εκατομμυρίων άλλων και αν δεν ήταν σίγουρος για την αδιαφορία ακόμη περισσότερων εκατομμυρίων. Markus Feldenkirchen⁴. Nie wieder!

Παραπομπές:

1. Ανατολικό Βασίλειο. Το γνωστό σήμερα ως Österreich ή Austria μεσόγειο κράτος της Κεντρικής Ευρώπης, των 84 χιλ Km² και των 8,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Γενέτειρα του Wolfgang Amadeus Mozart, ο οποίος έγραψε μουσικές που δεν είναι αυτού του κόσμου και του Adolf Hitler, ο οποίος έκανε εγκλήματα, που επίσης δεν ήταν αυτού του κόσμου. Είχε μετονομαστεί σε Ostmark μετά την προσάρτησή της (Anschluss) στο Τρίτο Ράιχ.

2. Johann Christian Friedrich Hölderlin, 20 Μαρτίου 1770 – 7 Ιουνίου 1843. Μείζων και Εθνικός Γερμανός λυρικός ποιητής. Το έργο του γεφυρώνει την κλασική σχολή στη λογοτεχνία με τη ρομαντική. Αγάπησε την ποίηση της ελληνικότητας σε όλες τις δυνατές εκφάνσεις της.

3. Bundeskriminalamt. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Εγκληματολογική Υπηρεσία της Γερμανίας (BKA) το έτος 2015 σημειώθηκαν 924 επιθέσεις, μεταξύ αυτών και 65 εμπρησμοί, κατά προσφυγικών καταλυμάτων και καταγράφηκαν, μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του ίδιου έτους, 1.610 αδικήματα προερχόμενα απο δεξιούς (rechtsmotiviert), που σχετίζονταν με τη διαμονή αιτούντων άσυλο. (Πηγές: https://de.wikipedia.org/wiki/Liste von Angriffen in Deutschland, faz.net)

4. Markus Feldenkirchen, 25.02.2016, SPIEGEL ONLINE. #Zivilcourage. http://spon

Θέλω θανείν μάλλον ή ζην.

Ο τελευταίος χρόνος είν’ αυτός. Ο τελευταίος των Γραικών

αυτοκρατόρων είν’ αυτός. Κι αλίμονον

τι θλιβερά που ομιλούν πλησίον του.

Εν τη απογνώσει του, εν τη οδύνη

ο Κυρ Θεόφιλος Παλαιολόγος¹

λέγει «Θέλω θανείν μάλλον ή ζην».