Αυτά που έλεγε ο Δον Χουάν ηχούσαν στ’ αυτιά μου σαν ένα είδος αυθαίρετης και παράλογης θεωρητικολογίας. Δε μπορούσα να συλλάβω μια ζωή χωρίς στερεότυπες συνήθειες. Ήθελα να είμαι έντιμος μαζί του και όχι απλώς να συμφωνώ ή να διαφωνώ μ’ αυτά που έλεγε. Ένιωθα πως αυτά που είχε στο μυαλό του δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθούν ούτε από μένα, ούτε από κανέναν άλλο.

Δε με νοιάζει πως νιώθεις, είπε. Για να ’σαι κυνηγός πρέπει ν’ απαλλαγείς από τις στερεότυπες συνήθειες της ζωής σου. Τα κατάφερες καλά στο κυνήγι. Έμαθες γρήγορα όσα σου είπα και τώρα μπορείς να δεις ότι είσαι κι εσύ σαν το θήραμά σου: κάτι εύκολα προβλέψιμο στις ενέργειές του.

Του ζήτησα να γίνει πιο σαφής και να μου δώσει συγκεκριμένα παραδείγματα.

Μιλώ για το κυνήγι, έκανε ήρεμα. Κατά συνέπεια, μ’ ενδιαφέρουν τα πράγματα που κάνουν τα ζώα: τα μέρη που τρώνε, ο χώρος, ο τρόπος και ο χρόνος που κοιμούνται, ο τρόπος που περπατούν. Αυτές είναι οι συνήθειές τους και σου τις δείχνω ώστε να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις και τις δικές σου.

Παρατήρησες τις συνήθειες των ζώων στην έρημο. Τρώνε ή πίνουν σε ορισμένα μέρη, γεννούν σε ορισμένα μέρη, αφήνουν τα ίχνη τους σε ορισμένα μέρη. Γενικά, ότι κάνουν, ένας καλός κυνηγός μπορεί να το προβλέψει ή να το προδικάσει.

Όπως σου είπα πρωτύτερα, στα δικά μου μάτια συμπεριφέρεσαι όπως το θήραμά σου. Κάποτε, μου είπε και μένα κάποιος το ίδιο πράγμα· κατά συνέπεια, δεν αποτελείς εξαίρεση σ’ αυτό. Όλοι μας συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο που συμπεριφέρεται το θήραμα που κυνηγούμε. Κι αυτό φυσικά μας κάνει κι εμάς θήραμα για κάτι άλλο ή για κάποιον άλλο. Το πρόβλημα του κυνηγού, που τα ξέρει όλα αυτά, είναι να πάψει να είναι θήραμα ο ίδιος. Κατάλαβες τώρα τι εννοώ;

Εξέφρασα και πάλι τη γνώμη ότι οι προτάσεις του ήταν ανέφικτες.

Carlos Castaneda, Ταξίδι στο Ιξτλάν, Σελ 109-110.