Όπως θα κατάλαβες, μέχρι τώρα, βρίσκεται σε κατάσταση μακαριότητας όταν κάθεται σε μια καρέκλα, πίνει ένα ανιέχο και μιλάει με πομπώδη λόγια. Έτσι παρουσίασε ένα διχασμό, για τον οποίο δεν σκέφτηκα ποτέ πριν: την απαίσια διαφορά μεταξύ χαζών και ηλίθιων. Είναι μεγάλη διαφορά, εξήγησε. Οι χαζοί είναι αδύνατοι διανοητικά και αυτό είναι λυπηρό, αλλά οριστικό. Οι ηλίθιοι, όμως, πήραν μια απόφαση για να είναι ηλίθιοι. Ασκούν μια σκόπιμη αρνητική ευφυία. Η ανάγκη τους για δύναμη ικανοποιείται πολύ εύκολα με το να εμποδίζουν τις επιθυμίες των άλλων. Κάτω από τον κομμουνισμό, όπου το παρόν θυσιάζεται για το μέλλον, οι ηλίθιοι σταματούν όλους του βιομηχανικούς πόρους. Η ατσαλιά και η ανικανότητα είναι οι μυστικές ηδονές τους. Κάτω από τον καπιταλισμό, όμως, ένας άπληστος, αλλά ηλίθιος άνθρωπος, αντιμετωπίζει μια οδυνηρή επιλογή. Όσο καιρό παραμένει ηλίθιος, δεν μπορεί να ικανοποιήσει την απληστία του. Συχνά, επομένως, είναι υποχρεωμένος ν’ ανοίξει το μυαλό του για να γίνει αρκετά μεγάλο, ώστε να βρει κάποιο τρόπο να ευδοκιμήσει. Έτσι, άνθρωποι που θα ήταν κωλυσιεργικοί στον κομμουνισμό, στον καπιταλισμό, αντίθετα, γίνονται πετυχημένοι π&τσ& και πλούσια σκ&τ&.

Νόρμαν Μέιλερ, Το φάντασμα της πόρνης, Σελ 677, Εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, 1994.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην επόμενη σελίδα του ίδιου βιβλίου ο συγγραφέας επισημαίνει ότι το μόνο ανθρώπινο κίνητρο που είναι ισχυρότερο από την απληστία είναι ο τρόμος.

Ο Νόρμαν Κίνγκσλεϊ Μέιλερ (Norman Kingsley Mailer, 31 Ιανουαρίου 1923-10 Νοεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.

Μαζί με τον Τρούμαν Καπότε, την Τζόαν Ντίντιον και τον Τομ Γουλφ, ο Μέιλερ ίδρυσε το λεγόμενο είδος της Νέας δημοσιογραφίας, που ήταν ο συγκερασμός λογοτεχνικής αφήγησης και πραγματικών γεγονότων. Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ, με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου και με το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα.