Μια άλλη παραλλαγή του μύθου λέει ότι τρεις μήνες, τρεις εβδομάδες και τρεις ημέρες πριν ο ουρανός φωτίστηκε παράξενα και εμφανίστηκε μια γοργόνα. Το ξωτικό φώναξε τρεις φορές με μια δυνατή και εκπληκτική φωνή: Vineta, Vineta, you rieke town, Vineta sall untergahn, wieldse se het väl Böses dahn. (Βίνετα, Βίνετα, πλούσια πόλη, η Βίνετα θα καταστραφεί, επειδή έχει κάνει πολύ κακό.) Οι πρεσβύτεροι συμβούλεψαν όλους τους ανθρώπους να φύγουν από την πόλη. Όλοι όμως υπήρξαν απρόθυμοι.Κανείς δεν ήθελε να εγκαταλείψει μια πόλη διάσημη για τον πλούτο της. Οι κάτοικοι της Vineta είχαν χάσει την ταπεινότητα και τη μετριοφροσύνη τους και είχαν γίνει άπληστοι. Η πόλη Vineta εγκαταλείφθηκε το 1170 και εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα της Βαλτικής Θάλασσας. Πιστεύεται ότι η καταστροφή της Βίνετα προκλήθηκε από την ανηθικότητα και την έπαρση των κατοίκων της. Λέγεται ότι η Βίνετα είχε πληθυσμό τουλάχιστον 50 χιλιάδες κατοίκους και ότι ήταν ακόμη πιο πλούσια από την Κωνσταντινούπολη. 

Μερικοί λένε ότι ακόμη και σήμερα ακούγονται οι καμπάνες από τα βάθη της θάλασσας και κάποιοι τα θεωρούν αυτά προειδοποιήσεις για τους σημερινούς ανθρώπους. Οι πιο πολλοί όμως δεν πιστεύουν σε προμηνύματα, φωνές και οπτασίες. Όλοι αυτοί περιφρονούν το αρχαίο δόγμα της απελπισμένης εξάρτησης του ανθρώπου από την αυθαίρετη Δύναμη.  Δηλαδή την πίστη που τονίζει με πικρή έμφαση τη ματαιότητα των ανθρώπινων σκοπών: Κανένας άνθρωπος, Κύρνε, δεν είναι υπεύθυνος για τη δική του καταστροφή (άτη) ή για τη δική του επιτυχία (κέρδος): οι θεοί είναι που δωρίζουν και τα δύο. Κανένας δεν μπορεί να εκτελέσει μια πράξη και να ξέρει αν το αποτέλεσμά της θα είναι καλό ή κακό...Η ανθρωπότητα σε τέλεια τύφλωση ακολουθεί τις μάταιες έξεις της· κι όλα τα φέρνουν οι θεοί στο τέλος που έχουν σχεδιάσει. (Θέογνης, 133-136, 141-142)