Με τη συμπεριφορά της αυτή, η Κοινωνία, τόσο άδικη επιφανειακά, ίσως να φέρεται υπέροχα. Διασκεδάζει με τους ανόητους χωρίς να τους ζητάει τίποτε άλλο από ευχαρίστηση και απότομα τους ξεχνά. Ενώ για να σκύψει μπροστά στη μεγαλοσύνη ζητά υπεράνθρωπες θυσίες. Αλλά κάθε πράγμα έχει το νόμο του: το διαμάντι που ζει αιώνια πρέπει να είναι αψεγάδιαστο ενώ το στιγμιαίο καπρίτσιο της μόδας μπορεί να έχει ελαφρότητα, παραξενιές κι αστάθειες. Έτσι, με όλα του λάθη, ο Λισιέν, ίσως πετύχει θαυμαστά πράγματα, αρκεί να επωφεληθεί από κάποια καλή ευκαιρία ή να βρεθεί με μια καλή συντροφιά. Αλλά αν συναντήσει κανέναν κακό άγγελο, θα φτάσει στα βάθη της κόλασης. Είναι ένα λαμπερό πλέγμα από όμορφα προτερήματα κεντημένα σε ανάλαφρο φόντο. Ο χρόνος θα μαράνει τα λουλούδια και δε θα μείνει παρά ο μίσχος. Και αν αυτός δεν κρατήσει, τότε θα μείνει ένα ξεραμένο κοτσάνι.
Honoré de Balzac, Χαμένες Ψευδαισθήσεις, Σελ. 489-490.
* But as it is, the onset of some deity or some avenging spirit, by means of lawlessness and godlessness and, above all, by the rash acts of ignorance1—that ignorance which is the root whence all evils for all men spring and which will bear hereafter most bitter fruit for those who have planted it.
Plato, Letter 7, 336 b.