Ένας από τους πατέρες της Γερμανίας, ο Μπίσμαρκ, έλεγε ότι οι απειλές που δεν υλοποιούνται γελοιοποιούν αυτόν που τις κάνει. Η απάντηση ήρθε πριν καν εκπνεύσει το πρώτο εικοσιτετράωρο της εβδομαδιαίας προθεσμίας που ‘δόθηκε’ : ουκρανικά πλοία χτυπήθηκαν στην αζοφική θάλασσα. Από την άλλη πλευρά ο W Putin μιλάει για έναρξη συζητήσεων σχετικών με το πολιτειακό μιας αυτονομημένης νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Η κατάσταση δεν είναι τόσο σουρεαλιστική όσο φαίνεται και οι παράλληλοι μονόλογοι, ευρωπαίων και ρώσικης ηγεσίας, δείχνουν δύο παράλληλους και ίσως ξένους κόσμους με σημείο τομής τη συγκεκριμένη χώρα. Από τη μια μεριά έχουμε τις επιδέξιες κοινωνικές μειονότητες που κυβερνούν απομακρυσμένες από τους λαούς τους, όπως κατέδειξαν τα δραματικά ποσοστά αποχής στις εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, εκπροσωπώντας πρωτίστως επιχειρηματικά συμφέροντα και ανώνυμα ιλιγγιώδη κεφάλαια. Από την άλλη μία ηγεσία που προσπαθεί να ξαναδώσει τη χαμένη τιμή στο λαό μίας τεράστιας και πλούσιας χώρας. Γι αυτό και παρατηρούμε τα συντριπτικά ποσοστά (87%) αποδοχής των ενεργειών του προέδρου, γι αυτό και παρατηρούμε μια πανσπερμία πολιτικών, από το ένα έως το άλλο άκρο του ιδεολογικού φάσματος της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, να του κλείνει το μάτι : από τον ΣΥΡΙΖΑ έως το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας. Οι τριγμοί φτάνουν και πιο ψηλά. Ήδη κάποια χώρα, πάντως όχι ακόμα η Βουλγαρία, απείλησε με veto σε νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Αυτό που σήμερα οι ρώσοι διανοητές, όπως ο Α Dugin, αναγνωρίζουν ως αιτία του πολιτικού αδιεξόδου, χαρακτηρίζοντάς το και ως παρακμή, όπως επίσης ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι πριν από 150 χρόνια, έχει να κάνει με τη δυτική δυσανεξία στη διαφορετικότητα: ή συμφωνείτε με τον τρόπο της πολιτικής σκέψης μας ή είστε βάρβαροι και σταματάμε τις πιστώσεις. Εννοείται ότι η ανοχή στη διαφορετικότητα δεν εξαντλείται στους γάμους ομοφυλοφίλων. Οι ευρωπαίοι μπορούν να απειλούν άνετα : Ο πρόεδρος της Rosneft, ISetsin, δήλωσε ότι παρ όλ’ αυτά η ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης για το χειμώνα που έρχεται θα γίνει κανονικά. Στο μεταξύ ο αριθμός των θυμάτων στις περιοχές των συγκρούσεων έφτασε ή και ξεπερνάει τα 2.600 άτομα. Να θυμίσουμε επίσης ότι η Ρωσία κερδίζει από τις εξαγωγές πετρελαίου, όταν οι τιμές βρίσκονται στα 100 $ τουλάχιστον. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι οι εργασίες για την ευρασιατική ένωση προχωρούν αργά, σταθερά όμως και προσεκτικά, στη σφαίρα της οποίας δεν αποκλείεται να δείτε και την Τουρκία με κάποια ουσιώδη σχέση. Οι θέσεις τις ελληνικής κυβέρνησης, απόλυτα ταυτισμένες με το Διευθυντήριο, θα κοστίσουν το 10% (9,84% για την ακρίβεια) των ελληνικών εξαγωγών, που κατευθύνονταν στη Ρωσία. Δεν ενοχλεί όμως, ειδικά μετά την τεράστια εξοικονόμηση από τις απολύσεις καθαριστριών, σχολικών φυλάκων και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Γράφοντας τα προηγούμενα δεν θέλουμε να υποδυθούμε το ρόλο των απολογητών της ρωσικής ηγεσίας. Ωστόσο μια προσεκτική ανάγνωση και ίσως κατανόηση της ευρωπαϊκής τουλάχιστον ιστορίας θα έσωζε πολλές ζωές. Ας κοιτάξουμε τη στάση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ή και στην πιο μακρινή Ανατολή (Ιαπωνία – Κίνα) : μάλλον είναι πιο διαβασμένοι.