Αυτές είναι μερικές από τις βασικές διαπιστώσεις του Γάλλου γεωγράφου Christophe Guilluy (No Society). Αυτός χαρτογράφησε τους αόρατους φραγμούς ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς και προδιάγραψε τη δυναμική της λαϊκής δυσαρέσκειας και των κινητοποιήσεων που προσπαθούν να διαπραγματευτούν ‘‘εριστικά’’ έναν επανακαθορισμό των απροσπέλαστων κοινωνικών συνόρων.
Άλλα όπως όλοι ξέρουμε ο ευσεβής αυτός πόθος για μια δίκαιη και σχετικά ειρηνική διευθέτηση, θεμελιώδη συστατικά της Common Decency όπως την όριζε ο σπουδαίος George Orwell, θα μείνει ανεκπλήρωτος. Ο θεωρούμενος ως συντηρητικός Αμερικανός συγγραφέας Yuval Levin (The Fractured Republic) εκτιμάει ότι ο χρόνος για μια ανανέωση του κοινωνικού συμβολαίου ίσως και να έχει παρέλθει. Η χλευαστική συμπεριφορά των ηγέτιδων ομάδων έναντι των μαζών, όπως περιφρονητικά αποκαλούνται οι πολίτες, εκτός του ότι παροξύνει την αντιπαράθεση, δεν είναι τυχαία και επαληθεύει την προηγούμενη θέση. Οι φολκλορικές ερμηνείες των ευνοημένων απολογητών της εξουσίας, που θέλουν τους απόκληρους υπεύθυνους για την κατάντια τους, αποσκοπούν στην έξαψη, ώστε να διευρυνθούν και να ενταθούν τα κατασταλτικά μέτρα. Οι πλούσιοι, όπως πάντα, αποτραβηγμένοι στην ασφάλεια των πύργων τους θα παρακολουθούν ή και θα απολαμβάνουν το θέαμα.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χτυπιούνται στους δρόμους του Παρισιού, οι μισθωτοί, οι υπάλληλοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι φοιτητές, επειδή δεν ελπίζουν πλέον στο σύστημα, ζητάνε εκδίκηση. Έτσι ετοιμάζονται, σ’ ένα σημαντικό μέρος τους τουλάχιστον, ν’ ακολουθήσουν τους ευρωσκεπτικιστές. Είναι η κρίσιμη (κοινωνική) ‘‘μάζα’’ που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα του Brexit. Έστω κι αν επιβαρυνθούν και οι ίδιοι ακόμη περισσότερο, όπως δείχνουν οι εργασιακές συνθήκες που ετοιμάζονται στην Ουγγαρία και στην Αυστρία και θα συμβεί και στη Βρετανία, αν τελικά ολοκληρωθεί η αποχώρηση.
Με κεντρικό σύνθημα το Όχι σε μια EUdSSR, το 2019 θα είναι μάλλον η χρονιά τους. Οι εκτιμήσεις για τις ευρωεκλογές δίνουν στα κόμματα που συγκροτούν τις δεξιές και εθνικιστικές κοινοβουλευτικές συσπειρώσεις EEDD και ENF ποσοστά περί το 20%, δηλαδή 150 εκπροσώπους σ’ ένα σύνολο 705 ευρωβουλευτών. Ο Ούγγρος πολιτολόγος Daniel Hegedüs του German Marshall Fund μιλάει για μοιραία εκλογική αναμέτρηση. Οι λαϊκίστικες ηγεσίες γνωρίζουν να αξιοποιούν τη συσσωρευμένη οργή.
Αυτό που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη δεν είναι φάντασμα και δεν είναι του κομμουνισμού. Οι απειλές και τα ξόρκια της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών δεν πιάνουν. Η ιστορία δείχνει ότι οι λαϊκίστικες ηγεσίες γνωρίζουν να αξιοποιούν τη συσσωρευμένη οργή, έστω και αυτοκαταστροφικά.