Αρκετοί είναι εκείνοι που υπενθυμίζουν την αδιαμαρτύρητη αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας το 1960 από τον Richard Nixon, που είχε ηττηθεί από τον John Kennedy με διαφορά μόλις 112.827 ψήφων ή ένα περιθώριο της τάξης του 0,17% (49,55% έναντι 49.72%). Όπως επίσης και του Al Gore, που το 2000 είχε χάσει από τον George Bush με δικαστική απόφαση, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο απαγόρευσε την επανακαταμέτρηση των ψήφων στην πολιτεία της Florida (Κυβερνήτης της οποίας ήταν ο αδελφός του υποψηφίου των ρεπουμπλικανών John "Jeb" Bush‎) 

Και πέρα από την αφελή χαιρεκακία εκείνων, που επιβεβαιώνουν την άποψη του Γάλλου ιστορικού Jacques Julliard ότι: ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων, σ' έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο μια διχασμένη αμερικανική κοινωνία, που θα εξαναγκάζει την ήδη αποδυναμωμένη ηγεσία της στην εσωστρέφεια, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ευνοήσει την ταραγμένη παγκόσμια ειρήνη και τάξη. Η Ε.Ε. δεν θέλει, ίσως και να μην μπορεί ακόμη, να καλύψει τα κενά που αφήνει η υπερδύναμη. Για την Κίνα δεν γνωρίζουμε πως εννοεί και θα εφαρμόσει στην πράξη την Tianxia. Δηλαδή τη δική της αντίληψη περί ενσωμάτωσης σ' έναν δικό της συνασπισμό.

Το ζητούμενο είναι η εξισορροπιστική επίδραση της ύπαρξης περισσότερων κέντρων ισχύος και όχι η δημιουργία μιας νέας μονοκρατορίας. Ειδικά για μικρο - μεσαίες χώρες, όπως η δική μας, που βρίσκονται στη μεθόριο των ανταγωνιζομένων κόσμων της ανατολής και της δύσης, αυτό είναι ζωτικής σημασίας.          

"We may be opponents, but we're not enemies"

Joe Biden says it's time to "come together as a nation to heal" and promises to "work as hard for those who voted against me, as those who voted for me"#Election2020 https://t.co/tgXbQ3PQeD pic.twitter.com/QPonsqsmmQ

— BBC News (World) (@BBCWorld) November 7, 2020