Στον ορυμαγδό της αναμέτρησης, όπου αρκετοί Γερμανοί συμπεριφέρονται ως Έλληνες και αρκετοί Έλληνες υπερθεματίζουν για λογαριασμό της γερμανικής elite, ας προσεγγίσουμε σύντομα και νηφάλια το χρονικό της όξυνσης. Ομολογώ ότι δεν περίμενα τη βάρβαρη μεθόδευση που θα οδηγούσε στην τραπεζική αργία, τον περιορισμό στην κίνηση των κεφαλαίων και την παρεπόμενη αναίτια και εκβιαστική ταλαιπωρία της ελληνικής κοινωνίας. Η ψηφοθηρική όμως εκμετάλλευση της αθλιότητας από τους ηγήτορες υπέρμαχους του Ναι δεν με εξέπληξε. Αν και δεν αμφισβητώ τον πατριωτισμό των εν λόγω συνελλήνων, κυρίως των τρομοκρατημένων ακολούθων τους, διαπιστώνω τη ρωμαλέα αναβίωση του ραγιαδισμού2. Η συγκεκριμένη άλλωστε νοοτροπία υπήρξε κυρίαρχο γνώρισμα της πολιτικής συμπεριφοράς μιας σημαντικής μερίδας της εγχώριας ηγεσίας, που δεχόταν ασμένως την κατ’ αποκοπήν άσκησή της, έναντι των προσωρινών προνομίων της διαχείρισης της εξουσίας. Σύμφωνα με τους Έλληνες διαπραγματευτές, όποτε διαφαίνονταν κάποια δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας, οι συνομιλίες τορπιλίζονταν από απροσδόκητες απαιτήσεις, που απέβλεπαν σε ενδεχόμενες παραταξιακές και κυβερνητικές διαφοροποιήσεις, με σκοπό την εσωτερική αποδυνάμωση του Έλληνα Πρωθυπουργού. Το σίγουρο αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση θα ήταν η εξανέμιση των χρονικών περιθωρίων, ώστε ο Α Τσίπρας και η διαπραγματευτική του ομάδα να λειτουργούν σε καθεστώς αυξανόμενης πίεσης. Στην ενορχηστρωμένη εκστρατεία συνέπραττε πρόθυμα και εν χορώ με την kitsch προπαγάνδα της η ομάδα των γνωστών μέσων με τους εναλλακτικούς κλώνους της. Όποιος δεν περιορίζεται στην τηλεγραφική ενημέρωση του twitter και ερευνήσει περισσότερο θα διαπιστώσει τα ρήγματα στις σχέσεις μεταξύ των ηγετών των θεσμών. Το Der Spiegel αναφέρθηκε εκτενώς στην έντονη δυσαρμονία, για να χρησιμοποιήσω μια επιεική έκφραση, ανάμεσα στον W Schäuble και τον J C Juncker λόγω της συγκαταβατικότητας του δεύτερου στο ελληνικό ζήτημα. Το Reuters αναφέρεται στις αποτυχημένες προσπάθειες στελεχών της ευρωπαϊκής ηγεσίας να εμποδίσουν τη δημοσίευση της έκθεσης του ΔΝΤ περί της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Το αντίστροφο, δηλαδή την περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση να χρονοτρίβησε, ώστε να εξαναγκάσει τους θεσμούς να αποδεχτούν τις προτάσεις της με το τέλος του προγράμματος, το θεωρώ ανάξιο σχολιασμού. Στο Συνέδριο της Βιέννης το 1814, οι ελέω Θεού Μοναρχίες με την ενορχήστρωση του Klemens von Metternich, γιόρτασαν τη νίκη τους επί του πνεύματος του Διαφωτισμού και του Μεγάλου Ναπολέοντα με Συμφωνία. Η Συμφωνία υποτίθεται ότι θα διευθετούσε τα ευρωπαϊκά ζητήματα κατά το δοκούν των τότε απολυταρχιών. Ο Grigori Potemkin στην Ιστορία της Διπλωματίας χαρακτήρισε τη Συμφωνία ως ‘ένα άδειο κέλυφος’. Με την ελληνική επανάσταση λίγα χρόνια αργότερα, το 1821, οι εσωτερικές αντιφάσεις και οι ενθοτικοί ανταγωνισμοί άρχισαν να τη διαβρώνουν. Η πρόσκαιρη επιτυχία του εκβιασμού της ελληνικής κυβέρνησης με την οικονομική ασφυξία που επιχειρείται δεν θα μπορέσει να σταματήσει το ιστορικό prozess4, που ήδη ξεκίνησε και όχι μόνο στη χώρα μας. Από την άλλη πλευρά μια καθολική απόρριψη της Ευρώπης, όπως ακούγεται αυτές τις μέρες από διάφορους προοδευτικούς του καναπέ και κομμουνιστές των σαλονιών, είναι εξίσου άθλια και υποβολιμαία. Χωρίς να θέλω να εξιδανικεύσω, ελάχιστες περιοχές του πλανήτη μπορούν να παρουσιάσουν επίπεδα διαβίωσης, που να συγκρίνονται με τα ανάλογα ευρωπαϊκά κεκτημένα. Ο Πρόεδρος Barack Obama αναγκάστηκε να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο για να εξασφαλίσει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε 10 εκ άπορους συμπολίτες του. Με τις παραπλανητικές και ανιστόρητες φλυαρίες τους, οι ανεπίδεκτοι νοσταλγοί του αυταρχικού καθεστωτισμού πιστεύουν ότι εγγράφουν υποθήκες στην επομένη μιας ρήξης, την οποία διακαώς επιθυμούν, ώστε να διαδραματίσουν σπουδαίους ρόλους αφ’ υψηλού. Η πραγματικότητα της άλλης εποχής που ανατέλλει, θα τους προσπεράσει, το ίδιο και τους όμοιους τους της άλλης δήθεν ιδεολογικής πλευράς, μ’ ένα γλυκό χαμόγελο, όπως αυτό του πιτσιρικά της φωτογραφίας. Μην ξεχνάμε ότι κυρίως για λογαριασμό του ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε για μια ήρεμη και όμως επαναστατική αλλαγή, που μπορεί να ξεκινήσει από εδώ με μια ανυποχώρητη άρνηση στη δικτατορία της οικονομίας, που όμως θα σημαίνει την αταλάντευτη κατάφαση στις ευρωπαϊκές αξίες. Οφείλουμε όμως να εργαστούμε αποφασιστικά και για να διαψευστεί ο ωμός και ίσως εύστοχος αφορισμός και ενός άλλου Πρώσου Πολιτικού, του Otto von Bismarck. Έλεγε ο πρώτος Καγκελάριος της Γερμανίας: τις επαναστάσεις τις προετοιμάζουν οι μεγαλοφυείς, τις πραγματοποιούν οι φανατικοί, αλλά τις εκμεταλλεύονται τα αποβράσματα της κοινωνίας. Κλείνω υπενθυμίζοντας ότι ο Προμηθέας δεν είχε όψη είλωτα.
Παραπομπές:
1.Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος, σελίδα 481
2.Ραγιαδισμός: Από την αραβικής προέλευσης, τουρκική λέξη raya, που σημαίνει τον μη μουσουλμάνο υπήκοο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο όρος καταργήθηκε με σουλτανικό διάταγμα στα 1856, θεωρούμενος ως υβριστικός.
3.Η κυτταρική μνήμη είναι η υποθετική άποψη πως τα ανθρώπινα κύτταρα περιέχουν στοιχεία της προσωπικότητάς, των προτιμήσεων και των ιστοριών μας, ανεξάρτητα από το γενετικό κώδικα.
4.Prozess: Γερμανική λέξη από το λατινικό processus. Σημαίνει τη διαδικασία, την πορεία ανάπτυξης ενός φαινομένου, ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις.